«Δεν το πιστεύω…»

Μίλησε για την εκλογική της εμπειρία, την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και την απώλεια του Παναγιώτη Ποικιλίδη.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε η Βούλα Πατουλίδου:

Για την εμπειρία της από την εκλογική διαδικασία:

"Θεωρώ ότι έγινε ένας αγώνας που θα μπορούσε να είχε στοιχεία ανταγωνισμού και συναγωνισμού ακόμα καλύτερα. Ο συναγωνισμός κάπου χάθηκε στον δρόμο και έγινε ανταγωνιστικός με επιχειρήματα που δεν θα έπρεπε να αρθρωθούν. Κάποιοι άνθρωποι έμαθαν να αγωνίζονται με κάποιο λόγο, άλλοι αλλιώς.

Η ουσία είναι πως το 71% που σηκώθηκαν από τον καναπέ και γύρισαν από την παραλία και μπήκαν στην διαδικασία να επιλέξουν ποιον θέλουν να ψηφίσουν, ποιον θέλει να τους εκπροσωπήσει τα επόμενα πέντε χρόνια, μας δίνει μεγάλη ευθύνη. Ο κόσμος δεν έχει από πουθενά να κρατηθεί αλλά τον βλέπουμε πως ελπίζει. Αυτή την ελπίδα δεν πρέπει κανείς να την υποτιμά. Όπως ελπίζουμε να νιώσουμε και την αίσθηση της υπερηφάνειας, δίνοντας την θετική σκέψη μας στα παιδιά της Εθνικής ομάδας που θα αγωνιστούν σε λίγο καιρό στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Καλή επιτυχία στα παιδιά της Εθνικής".

Για την απώλεια του Παναγιώτη Ποικιλίδη:

" Χθες παρά την μεγάλη εκλογική νίκη, πολλοί με ρώτησαν γιατί ήμουν θλιμμένη. Εκεί είδα πως τα φέρνει η ζωή και η χαρά με την λύπη αναμείχθηκαν με πολύ μεγάλη ένταση. Ήταν πάρα πολύ στενάχωρες οι μέρες, έλεγα να γίνει ένα θαύμα και να ζήσει. Μεγαλώσαμε μαζί με τον Παναγιώτη, σε άλλους βέβαια αγωνιστικούς χώρους, αλλά με κοινές καταβολές, επιτυχίες και πολλά κοινά. Γέννησε Μάρτιο τον Αλέξανδρο το τρίτο του παιδί, πήγαμε εμείς για να τον συγχαρούμε και Απρίλιο ήρθαν αυτοί να συγχαρούν εμένα που γέννησα τον γιο μου. Φαίνεται απίστευτο, όμως, να που συμβαίνει.

Όλοι θεωρούν πως οι αθλητές είναι αλώβητοι, ότι όλα μπορούν να τα κάνουν και δεν λυγίζουν πουθενά. Γι' αυτό τον λόγο δεν δίνουν σημασία σε προειδοποιήσεις ενώ θα έπρεπε. Το "έλα μωρέ δεν είναι τίποτα", συνήθως οδηγεί σε ένα δρόμο που δεν έχει γύρισμα. Δεν θέλω να το πιστέψω. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που μέσα σε εντάσεις είχε πάντα τον ρόλο να ηρεμήσει τα πνεύματα.

Θα λείψει σε πάρα πολλούς,α και μην ξεχνάμε ότι τρία χρόνια έχουν περάσει και από τότε που χάσαμε έναν μεγάλο άνθρωπο του αθλητισμού, τον Κώστα Σπανίδη. Με τον Παναγιώτη ήμασταν μαζί και στην Βαρκελώνη, γυρίζαμε μαζί από το αεροδρόμιο. Θυμάμαι την επιστροφή με τους πανηγυρισμούς της νίκης. Υπάρχουν σκηνές που σημαδεύουν την ζωή σου και δεν τις ξεχνάς. Να είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει"...