Η μπάλα χάθηκε παντού

Χορτάρι
Η μπάλα χάθηκε στο χορτάρι. Εκεί που ο ΠΑΟΚ ζει ένα παρατεταμένο deja vu, μια αγωνιστική μέρα της μαρμότας. Αγωνίζεται και σχεδόν κάθε φορά βιώνει το ίδιο αγωνιστικό σενάριο. Χάνεται η κατοχή, οι αμυντικοί βρίσκονται ψηλά και κυνηγάνε μάταια τους αντίπαλους παίκτες που φτάνουν φάτσα με την εστία, σε καθαρές ευκαιρίες για γκολ.

Με την μπάλα τα μπορώ εξίσου λίγα: χωρίς την πίεση που έφερνε φάσεις από κλεψίματα, χωρίς την παραμικρή απειλή απ'τη δεξιά πλευρά, με 'διαλυμένη' την αριστερή πλευρά που τόσα έδωσε μέχρι το Δεκέμβριο, με μια επίθεση που πλέον δεν φτιάχνει εύκολα ευκαιρίες που προκύπτουν από συνεργασίες και τις βρίσκει από στημένες φάσεις και ατομικές ενέργειες.

Περιγραφή που ταιριάζει στην ήττα στο Γεντι Κουλέ, αλλά εύκολα μπορεί να περιγράψει κάθε φετινή ήττα του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα. Ο Δικέφαλος απέκτησε σταθερό τρόπο για να χάνει, σταθερά προβλήματα που έπρεπε να ξεπεράσει αν ήθελε να νικήσει απ'την Ξάνθη και μετά. Η μπάλα χάθηκε στις ήττες και ακόμα και όταν η ομάδα νικούσε, σπάνια έδειχνε στο 100% τα στοιχεία που γνωρίσαμε στην αρχή της σεζόν.

Άγγελος
Η μπάλα χάθηκε στη διαχείριση. Στο ΠΑΣ-ΠΑΟΚ όλοι περιμέναμε να δούμε πως θα διαχειριστεί ο Αναστασιάδης την ήττα στην Ξάνθη και τα αγωνιστικά προβλήματα που μόλις είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους. Τότε ήταν όταν παρομοίασα τον ΠΑΟΚ με ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο.

Ένα αυτοκίνητο που είχε δείξει τα σημάδια πως δεν μπορεί πια να τρέξει με τον τρόπο που το έκανε μέχρι εκείνο το σημείο της σεζόν. Είχε αρχίσει να βγάζει μικροπροβλήματα παντού, πολύ απλά γιατί δεν ήταν φτιαγμένο για να κάνει μια τέτοια κούρσα, πάνω απ'τις δυνάμεις του.

Μικροπροβλήματα που ήταν νομοτελειακό πως, αν συνεχίσει να τρέχει με τον ίδιο τρόπο, θα γίνουν μεγάλα και θα το διαλύσουν. Πολύ απλά γιατί δεν υπήρχαν ανταλλακτικά.

Έγραψα τότε πως ο Άγγελος έτρεξε το αμάξι σαν να μην τα ήξερε, σαν να μην ήταν παρών στα πιτς, όταν διαπιστώθηκε πως ο κινητήρας δεν τρέχει πια στις ίδιες στροφές, το ντεπόζιτο δεν είναι γεμάτο και τα λάστιχα έχουν φθαρεί πολύ. Το αμάξι έπρεπε να τρέξει διαφορετικά στους Ζωσιμάδες, γιατί έτσι όπως πήγαινε θα στούκαρε σίγουρα.

Ο Άγγελος δεν άλλαξε στα Γιάννενα, δεν άλλαξε ποτέ. "Αυτοί είμαστε, έτσι δουλεύουμε, έτσι παίζουμε". Ποδοσφαιρικό έγκλημα, γιατί η εξίσωση είχε αλλάξει σε μια μεταβλητή και δεν έβγαινε πια. Δεν ίσχυε το "αυτοί είμαστε".

Χωρίς Τζιόλη ο ΠΑΟΚ δεν ήταν ίδιος, χωρίς Κάτσε ακόμα χειρότερα, χωρίς Ρατς δεν είχε δίδυμο αριστερά, χωρίς Μακ και Ρατς δεν είχε τίποτα, χωρίς κουράγια για τρέξιμο ήταν όλα μάταια.

Το αμάξι έπρεπε να τρέξει αλλιώς, φάνηκε πολύ νωρίς. Δεν έγινε και οι στούκες συνεχίστηκαν. Ο Άγγελος πιστώνεται την οδήγηση στους πρώτους γύρους της σεζόν, αλλά χρεώνεται την άρνηση του να προσεγγίσει αλλιώς τα πράγματα, να προσαρμοστεί στα προβλήματα.

Στραβός γιαλός
Η μπάλα χάθηκε στο μυαλό. Δεν αρνήθηκα ποτέ το δίκιο που είχε όποιος έλεγε πως "ο γιαλός είναι στραβός" για τον ΠΑΟΚ. Αυτό που έκανα σαφές σε κάθε κείμενο και σε κάθε live chat είναι πως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφήσει τις φωνές για τη διαιτησία να μπουν στο κεφάλι της ομάδας, στα μυαλά προπονητή και παικτών. Αυτά είναι για τους παράγοντες, όχι για τους παίκτες, όχι για τον κόουτς.

Η ομάδα το έχασε εκείνο το βράδυ στη Μυτιλήνη. Τότε συζητούσαμε πως δεν έχει σημασία τι έχει το δίκιο σε μια αντίδραση, αλλά μόνο αν αυτή κάνει καλό στην ομάδα ή όχι. Ο ΠΑΟΚ μαζί με τα αγωνιστικά "μπορώ" απέκτησε και θολωμένο μυαλό, την αίσθηση της αδικίας που πάντα τα κάνει όλα χειρότερα.

Δεν κακίζω το αγωνιστικό τμήμα που δεν τα κατάφερε να μείνει ανεπηρέαστο. Σημειώνω πως ο σύλλογος, το κλαμπ δεν έδειξε ποτέ πως έχει ξεκάθαρη άποψη για το πως πρέπει να συμπεριφερθεί σε όλο αυτό και αποτελεσματικό τρόπο να θωρακίσει το αγωνιστικό τμήμα.

Αδικαιολόγητο βουητό
Η μπάλα χάθηκε στην κερκίδα. Δεν ανοίξαμε ποτέ την τηλεόραση για εντός έδρας αγώνα του ΠΑΟΚ και είδαμε την Τούμπα όπως θα έπρεπε. Με κόσμο, με παλμό, γιορτινή, με χαρά για την πορεία της ομάδας, με διάθεση να στηριχτεί όσο γίνεται απ'τη δύναμη της έδρας.

Ο Δεκέμβριος έδειξε απ'την αρχή πως τα δύσκολα έρχονται. Σ'αυτά τα δύσκολα η Τούμπα όχι μόνο δεν είχε τον κόσμο που θα έπρεπε, αλλά κυρίως δεν είχε την απαραίτητη συμπεριφορά.

Για το "βουητό της Τούμπας" μιλούσε ο Άγγελος. Βουητό που ποτέ δεν κατάλαβα. Μπορούσαν περισσότερο οι παίκτες και δεν ήθελαν; Είδε κανείς οπαδός του ΠΑΟΚ το ρόστερ το καλοκαίρι και είπε "πάμε για πρωτάθλημα", ώστε να δικαιολογείται το γεγονός πως στα δύσκολα μουρμουρούσε αντί να φωνάζει "πάμε, μπορείτε";

Δεν έχασα αγώνα της περσινής Λίβερπουλ, όταν βρέθηκε ξαφνικά να κυνηγάει ένα ποδοσφαιρικό θαύμα πολύ πάνω απ'τις δυνάμεις της. Η στήριξη του Άνφιλντ ήταν συγκλονιστική, η μόνη σκέψη ήταν πως θα μπορέσουν να στηρίξουν την ομάδα ακόμα περισσότερο, φοβούμενοι πως δεν κάνουν αρκετά.

Η Τούμπα φέρθηκε στην ομάδα λες και η πορεία της ήταν απογοητευτική. Εννοείται πως τελικά η ομάδα την απογοήτευσε. Όμως αυτό λέγεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Και όχι, δεν εννοώ πως σίγουρα όλα θα είχαν γίνει αλλιώς με διαφορετική αντιμετώπιση απ'την κερκίδα. Αλλά η μπάλα χάθηκε και εκεί.

Ενίσχυση
Η μπάλα χάθηκε στις μεταγραφές. Όχι γιατί είναι κακές επιλογές ο Νομπόα ή ο Κόστα. Αλλά γιατί τα θέλω ήταν γνωστά απ'τον Αύγουστο κιόλας. Μπορεί να μην άλλαζε τίποτα αν οι ενισχύσεις ήταν παρούσες στις αρχές Ιανουαρίου.

Μπορεί να μην άλλαζε τίποτα αν μαζί με έναν χαφ και έναν στόπερ έρχονταν και ένας εξτρέμ και ένας ακόμα ακραίος αμυντικός, αν οι στόπερ ήταν δύο με τον έναν εξ αυτών να μην έρχεται απ'το Κατάρ.

Μπορούμε να συμφωνήσουμε πως ο ΠΑΟΚ πήγε καλύτερα απ'τις προσδοκίες ακριβώς γιατί το καλοκαίρι τα "μπορώ" του ήταν λίγα. Μπορούμε να συμφωνήσουμε πως ο Άγγελος δεν διαχειρίστηκε σωστά το αμάξι όταν αυτό άρχισε να βγάζει προβλήματα και με την οδήγησή του τα έκανε χειρότερα. Νομίζω πως μπορούμε επίσης να συμφωνήσουμε πως ούτε η διοίκηση έκανε στο 100% αυτά που όφειλε.

Διαχείριση
Η μπάλα χάθηκε σε όλα τα επίπεδα. Σε μια τέτοια καθίζηση, δεν θα μπορούσε να φταίει μόνο ένα πράγμα. Τίποτα δεν έγινε όπως θα έπρεπε τους τελευταίους δύο μήνες. Τώρα, το θέμα είναι να μη χαθεί η μπάλα και στη διαχείριση της καθίζησης. Το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ δεν πρέπει να είναι τι θα αποφασιστεί για τον Άγγελο, με ποιον θα πάει στο ντέρμπι ή με ποιον θα συνεχίσει όταν αποχωρήσει ο Αναστασιάδης.

Ασήμαντα πράγματα. Το ζητούμενο είναι πως δεν θα βρεθεί του χρόνου στην ίδια κατάσταση. Γιατί, παρότι οι διαφορές υπάρχουν και είναι μεγάλες, στην ίδια κατάσταση βρέθηκε και πέρσι. Ο Τσάρλυ λέει πως χωρίς έστω τον στόχο του Κυπέλλου, η σεζόν καταστράφηκε. Εγώ λέω ευτυχώς που δεν υπάρχει το Κύπελλο στον ορίζοντα, για να μην επαναληφθεί ξανά η διαχείριση που έγινε πέρσι και πρόπερσι.

Γιατί αυτή έφερε την επανάληψη του ίδιου έργου κι αυτή θα πρέπει να είναι διαφορετική για να μην το ζήσει ξανά ο ΠΑΟΚ.