Ο MVP του Παναθηναïκού

Εφιαλτικός στις επεμβάσεις του, με ταχύτητα πασχαλίτσας, δεν κόβει επίθεση ούτε με βαλέ.

Ο Πορτογάλος είναι ο άνθρωπος που δεν μας επιτρέπει να ξεχάσουμε ότι ο ΠΑΟΚ δεν είναι για σπουδαία πράγματα. Βρίσκεται μια ταχύτητα πίσω, μια φάση πριν από την... επόμενη που είναι κρίσιμη και από την οποία απουσιάζει προκλητικά.

Στην ουσία, ο Κόστα, όσο μπορεί τόσο προσφέρει. Γιατί να είναι ο καλύτερος στόπερ του πρωταθλήματος, ποιος το εγγυήθηκε; Ο ίδιος, το όνομα που είχε κάποτε, η καριέρα του; Ισως.

Δεν γνωρίζω αν του χρόνου, ο Κόστα κι ο ΠΑΟΚ θα μεταμορφωθούν, θαύμα που δεν διατηρεί πολλές πιθανότητες βάσει της κοινής λογικής, αλλά, αν αυτός ο ποδοσφαιριστής ήρθε για να σώσει τα προσχήματα, για να πάρει τη θέση του Κατσικά, που δεν υποτίθεται ότι δεν μπορεί και θα δέσει με τον Βίτορ, είναι για να γελάς και να κλαις.

Προφανώς δεν είναι ο Κόστα η μεγαλύτερη πληγή, αλλά, έρχεται να προστεθεί σε μια ακόμη... ευκαιριακή εκτίμηση και καταρχάς συγκυριακή επικράτηση σε ένα μεγάλο κομμάτι του αγώνα. Ο ΠΑΟΚ δεν προηγήθηκε τυχαία, αλλά, γιατί ξεστραβώθηκε ο άνθρωπος που μπορεί να βάλει γκολ και πάτησε περιοχή,

παρ' ότι είχε τοποθετηθεί από τον προπονητή του κάπου περιφερειακά. Συνοικιακός… φουνταριστός. Ο Αθανασιάδης και το θράσος του Σκόνδρα έφεραν τον ΠΑΟΚ κοντά σε ένα πολύτιμο «διπλό», αλλά, ποτέ το παιχνίδι δεν τελειώνει στο 60΄.

Όσο περνά η ώρα, έχει αποδειχθεί, η άμυνά του αποσυντονίζεται, κόβεται, σκορπίζει, δεν έχει δυνάμεις, καταλήγει να εκτίθεται και να εκθέτει.

Και χθες, ο γυμνασμένος, φρέσκος και νεανικός Παναθηναϊκός, δεν έκανε κάτι λιγότερο από το να χρησιμοποιήσει τις αρετές του για να επιβληθεί, απέναντι σε μια ομάδα που αλίμονο αν ακόμη και σήμερα βαυκαλίζεται με τον τίτλο της δεύτερης καλύτερης του πρωταθλήματος.

ΥΓ.: Οσα δεν μπορεί ο Κόστα ή κι όποιος άλλος ποδοσφαιριστής δεν αποδίδει σύμφωνα με την εμπορική του αξία (όπως τη διαμορφώνουν οι αποδοχές του) δεν είναι αποκλειστική ευθύνη του ίδιου. Το ξεκαθαρίσαμε: τόσο μπορεί τόσο προσφέρει. Κάποιοι τον επέλεξαν να έρθει, κάποιοι τον εμπιστεύονται και τους εκθέτει.

Tου Γιώργου Ζαχαριάδη