Η μεγάλη διαφορά μεταξύ ανηφόρας και κατηφόρας…

Με τις ευθύνες για την (αγωνιστική) κατάντια του να βαραίνουν αναλογικά από το ιδιοκτησιακό καθεστώς, την διοικητική και την (τέως και νυν) τεχνική ηγεσία αλλά κατά κανόνα, και τους παίκτες του. Όλοι αυτοί – μηδενός εξαιρουμένου – ανάγκασαν τον κόσμο τους να ντρέπεται για αυτήν την ομάδα!

Ο κίνδυνος να καταταγεί 4ος στα πλέι οφ είναι ήδη ορατός στην Τούμπα, δια γυμνού οφθαλμού. Η συγκεκριμένη κατάταξη δε, θα αποτελεί αναλογικά και βαριά (έως ασήκωτη) τιμωρία. Ελάτε όμως, που δεν θα την υποστούν ουκ ολίγοι εκ των υπεύθυνων κι υπόλογων γι' αυτήν. Και τούτο επειδή θα... εξοστρακισθούν!

Η (νέα) ήττα του ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας είναι κατ' ουσία αποτέλεσμα των 45 λεπτών του Α΄ ημιχρόνου. Σε έναν αγώνα μιας ομάδας κόντρα σε μία μη ομάδα! Ο Παναθηναϊκός ήταν εξαιρετικός.(ξανα)Βρήκε κι (ξανα)έκανε βέβαια αλλά, ήταν εξαιρετικός. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καν στο γήπεδο. Με την ευθύνη και των «ωσεί παρόντων» παικτών του και του προπονητή του.

Δεν γνωρίζουμε τι όνειρο είδε ο ΓΧ Γεωργιάδης. Άβυσσος πάντως, η ψυχή του με αυτές τις επιλογές του. Τι κάνει όμως, κι αυτός; Δεν κλήθηκε να σκαλίσει τις στάχτες, για να ξανάβρει φωτιά. Τι έκανε; Τις ανακάτεψε και σκορπίστηκαν παντού. Τα έκανε χειρότερα, με άλλα λόγια. Έτσι ή αλλιώς είναι άδικο να τα ακούει μόνον αυτός.

Είναι πάντως, άξιον απορίας πως μετά την επιεικώς απαράδεκτη εικόνα μέχρι το 45ο λεπτό, ο ΓΧ Γεωργιάδης δεν έκανε αλλαγές! Και τις έκανε στη συνέχεια. Δίχως να αλλάξει παίκτες οι οποίοι ακόμη και ως «ωσεί παρόντες» ήταν πηγή κινδύνων. Ο Θεός και η ψυχή του.

Στην κατηφόρα βάζεις μόνο το σώμα. Η ανηφόρα θέλει και ψυχή. Άψυχος ων ο «δικέφαλος» πώς να πετάξει; Μόνον να συρθεί μπορεί. Και σύρεται, διασυρόμενος....

Το γεγονός – επειδή περί τέτοιου πρόκειται της σχετικής βελτίωσης της εικόνας του ΠΑΟΚ μετά το 45ο λεπτό ουδόλως λειτουργεί θετικά. Ήταν τόσο αρνητική εικόνα του, ώστε ακόμη και η βελτίωση της αρνητική την αφήνει.

Του Άρι Νικολάκη