To who is who του Σάρι που «παίζει» για τον ΠΑΟΚ

Ο Μαραντόνα και η Τοσκάνη

Ο Μαουρίτσιο Σάρι γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1959 στη Νάπολι και όπως όλη η γενιά του ήταν ευλογημένος. Ήταν η εποχή που στο «Σαν Πάολο» μεσουρανούσε ο τεράστιος Ντιέγκο Μαραντόνα.

Όπως ήταν φυσικό με την αγάπη και την τρέλα των Ναπολιτάνων για τον Ντιέγκο δεν γίνεται να μην λατρέψεις το ποδόσφαιρο. Και από την στιγμή που ο Σάρι ήταν λίγο μεγάλος για να γίνει ποδοσφαιριστής αποφάσισε να ακολουθήσει τον άλλο δρόμο, αυτό του προπονητή.

Αφού παράτησε την δουλειά του στην τράπεζα αποφάσισε να ασχοληθεί με την τρέλα του. Και αν στην Καμπανία οι πόρτες ήταν κλειστές λίγο πιο βόρεια στην Τοσκάνη έμελλε να γράψει ιστορία. Έτσι το 1990 βρέθηκε στην γραφική πόλη Στία στην λεγόμενη πηγή του Άρνο. Από την Στία και για μια δεκαετία περίπου ξεκινάει η περιπλάνησή του σε ερασιτεχνικές ομάδες πριν το 2000 αναλάβει την Σανσοβίνο.

Κάπου εκεί ξεκινάει να φτιάχνει το όνομά του. Μέσα σε τρία χρόνια καταφέρνει να οδηγήσει την ομάδα από τα ερασιτεχνικά στην Serie C2. Οι επιτυχίες του όπως ήταν φυσικό προκάλεσαν το ενδιαφέρον μεγαλύτερων ομάδων και το 2004 αναλαμβάνει την Σανγιοβανέζε την οποία οδηγεί στην Serie C1.

Πλέον έχοντας δώσει τα διαπιστευτήριά του στις μικρές κατηγορίες είχε φτάσει η ώρα για το μεγάλο βήμα. Έτσι, το 2005 αναλαμβάνει για πρώτη φορά στην καριέρα του ομάδα της Serie B την Πεσκάρα στην οποία παραμένει για μια σεζόν. για μια επταετία περιπλανιέται σε ομάδες της δεύτερης και τρίτης κατηγορίας πριν το 2012 υπογράψει στην Έμπολι και ξεκινήσει το δικό του στόρι στο calcio.

Η δικιά του Έμπολι

«Οι γονείς μου ανήκουν στην λαϊκή τάξη και η Έμπολι με πληρώνει για κάτι που θα έκανα τσάμπα ούτως ή άλλως, και γι αυτό είμαι τυχερός άνθρωπος», δήλωνε ο Μαουρίτσιο Σάρι μετά από μια ισοπαλία της ομάδας του απέναντι στην Ρόμα. Μια δήλωση καθόλου τυχαία αν σκεφτεί κανείς ότι άλλος στην θέση του μετά από δώδεκα χρόνια περιπλάνησης σε μικρές ομάδες θα το είχε παρατήσει.

Όχι όμως αυτός. Αυτός που μελετάει τον αντίπαλο 13 ώρες πρειν από κάθε ματς. Όταν η μικρή Έμπολι κέρδισε το εισιτήριο της ανόδου στην μεγάλη κατηγορία, οι περισσότεροι δεν της έδιναν καμία ελπίδα και την θεωρούσαν το πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό. Κάτι το λογικό αφού οι Τοσκανοί είχαν το μικρότερο μπατζετ στην κατηγορία και μια ομάδα χωρίς μεγάλα ονόματα και σχεδόν καθόλου εμπειρία.

Παρόλα αυτά, η Έμπολι εντυπωσίασε με το ποδόσφαιρό της στηριζόμενοι σε καθαρά Ιταλούς ποδοσφαιριστές. Και αν ο Βαλντιφιόρι στο κέντρο είναι τομεγάλο αστέρι (ήδη κλήθηκε στην Σκουάντρα Ατζούρα), η τριάδα πίσω των Σέπε, Ρουγκάνι και Τονέλι έκανε τρομερή δουλειά, με τον Μακαρόνε μπροστά σαν το παλιό καλό κρασι να θυμάται τα νιάτα του.

Πολλοί περίμεναν ότι και ο Σάρι θα ήταν όπως οι άλλοι προπονητές που θα έβαζαν το αποτέλεσμα πάνω από όλα (ειδικά ομάδες που κινδυνεύουν με υποβιβασμό), αλλά ο 56χρονος τεχνικός δεν παρέκλεινε σε κανένα σημείο από την φιλοσοφία του. Η Έμπολι σε κάθε ματς προσπαθούσε να παίξει το δικό της παιχνίδι και σε πολλά ματς ήταν αυτή που δημιουργούσε φτάνοντας σε κατοχή μπάλας στο 54%.

Και αν σε ομάδες του ίδιου βεληνεκούς δεν είναι κατόρθωμα, το να καταφέρεις να παίρνεις αποτέλεσμα απέναντι σε ομάδες όπως Ρόμα, Νάπολι, Μίλαν, Φιορεντίνα και Λάτσιο δείχνει ότι μόνο τυχαία δεν είναι η δουλειά του.

Και αν το πλήρωμα του χρόνου για τον ίδιο στην Έμπολι έφτασε, πλέον οι πόρτες του Σάρι για το επόμενο βήμα στην καριέρα του είναι προ των πυλών. Το αν το βήμα αυτό θα είναι ο ΠΑΟΚ μόνο ο καιρός θα το δείξει.