Αρνεσεν και Τούντορ κάνουν αυτονόητα τα μέχρι χθες ζητούμενα

Για την ώρα, κράτησε όλους τους παλιούς, ώστε να είναι σίγουρος ότι η ομάδα δεν θα έχει ξεμείνει από παίκτες όταν, στις 16 Ιουλίου, ανοίξει η αυλαία των υποχρεώσεών της στο Γιουρόπα Λιγκ και προσπαθεί, υπομονετικά, να καταλήξει σε όσο το δυνατόν καλύτερες επιλογές. Ελπίζω να μην πέφτω έξω στην εξήγηση που δίνω για το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχει να παρουσιάσει ακόμη ούτε μία μεταγραφή, μολονότι ουσιαστικά άρχισε η προετοιμασία. Ελπίζω να μην ισχύει αυτό που φοβάμαι. Οτι, δηλαδή, παρά το χρήμα που προτίθεται να ξοδέψει ο Σαββίδης και τον ευρύ κύκλο γνωριμιών του Δανού, δύσκολα θα αποφασίσουν ποιοτικοί παίκτες να έρθουν να παίξουν ποδόσφαιρο σε μια χώρα, η οποία όχι μόνο διαθέτει ένα αξιολύπητο Πρωτάθλημα, αλλά και κάνει ό,τι μπορεί για να πολλαπλασιάσει, αντί να λύσει, τα τρομακτικά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει εδώ και μια εξαετία...

Μην έχοντας, λοιπόν, δείγματα γραφής στον μεταγραφικό τομέα και έχοντας πάρει το μήνυμα της... υπομονής από τη δήλωση του Αρνεσεν, στην επίσημη παρουσίασή του, ότι «η μεταγραφική περίοδος τελειώνει στις 31 Αυγούστου» (!), μένουμε σε κάποια άλλα δείγματα γραφής που έχει παρουσιάσει έως σήμερα τόσο αυτός, όσο και ο Ιγκόρ Τούντορ.

Μάζευαν 50άρικα στο χαβαλέ...
Στις 9.15 το πρωί της πρώτης συγκέντρωσης, έδωσε εντολή να κλείσει η είσοδος της Νέας Μεσημβρίας, καθώς είζε ζητήσει από τους παίκτες μέχρι εκείνη την ώρα το αργότερο να έχουν έρθει. Ενας έμεινε απ' έξω. Ενας καθυστέρησε. Ο Περέιρα. Δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι ερχόταν κατ' ευθείαν από το αεροδρόμιο, οπότε δεν μπορούσε να αποφύγει μια μικρή καθυστέρηση είτε από την πτήση, είτε στη διαδρομή από το αεροδρόμιο μέχρι το αθλητικό κέντρο. Ο Αρνεσεν και ο Τούντορ δεν το κουβέντιασαν καθόλου. Του ανακοίνωσαν ορθά – κοφτά ότι θα του επιβληθεί πρόστιμο 500 ευρώ για να... μάθει ότι όταν πρόκειται πρωί – πρωί να παρουσιαστείς για την έναρξη της προετοιμασίας δεν παίρνεις το τελευταίο αεροπλάνο, με το οποίο ζήτημα είναι αν θα προλάβεις, αλλά φροντίζεις να έρθεις από την προηγούμενη μέρα, αν θέλεις να θεωρείσαι σοβαρός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Θα μου πείτε τώρα ότι η αντίδραση του αθλητικού διευθυντή και του προπονητή του ΠΑΟΚ ήταν φυσιολογική, αναμενόμενη, εύλογη, πολύ λογική. Ο,τι, δηλαδή, αποφάσισαν το αυτονόητο. Σωστό. Αλλά στον ΠΑΟΚ, όπως είχε καταντήσει η ομάδα, τα αυτονόητα είχαν γίνει ζητούμενα. Προσέξτε: Στην ενημέρωση που έδωσε η ΠΑΕ για την πρώτη συγκέντρωση, δεν υπήρχε καμία αναφορά στην καθυστέρηση του Περέιρα. Οταν το έμαθαν οι ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ και θέλησαν να το επιβεβαιώσουν από τους ανθρώπους της ΠΑΕ, ξέρετε ποια απάντηση πήραν από τους υπεύθυνους του Γραφείου Τύπου; «Ελα μωρέ, αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα... Πέρσι μια περιουσία μαζεύτηκε στα αποδυτήρια από τα πρόστιμα των... 50 ευρώ!». Απίστευτο και όμως αληθινό. Οποιος αργούσε πλήρωνε 50 ευρώ και καθάριζε την μπουγάδα. Την άλλη μέρα μπορούσε να αργήσει πάλι και να βάλει ακόμη ένα πενηντάρικο στον κουμπαρά των αποδυτηρίων. Αυτό ίσχυε για όλους. Και, όπως φαίνεται, όλοι το συνήθιζαν, διότι αν δεν το συνήθιζαν, δεν θα μαζευόταν «μια περιουσία». Με άλλα λόγια, η πειθαρχία και η συνέπεια είχαν γίνει ζητήματα της πλάκας. Οι προπονητάδες μάζευαν απλώς πενηντάρικα, έτσι για το χαβαλέ, αντί να βρουν τον τρόπο να συνετίσουν μια και καλή τους παίκτες για να εξασφαλίσουν τη σοβαρότητα,τη συνέπεια, την πειθαρχία, εν τέλει την αυτονόητη επίδειξη επαγγελματισμού εκ μέρους τους...

Αργείς δέκα φορές, πληρώνεις 500 ευρώ. Και τι έγινε; Δεν τσούζει σε κανέναν. Αν τώρα, με τον Αρνεσεν και τον Τούντορ, πληρώσεις 5.000 ευρώ θα σε τσούξει και θα σε πονέσει. Αφήστε που με τη δεύτερη ή τρίτη φορά θα ισχύσει άλλο, πολύ πιο βαρύ πρόστιμο. Η ανοχή έχει και κάποια όρια. Αν δεν έχει όρια, η ομάδα γίνεται μπάχαλο. Κι όταν είναι μπάχαλο εκτός αγωνιστικού χώρου, είναι αδύνατο να λειτουργήσει εντός αγωνιστικού χώρου. Γι' αυτό σας λέω. Στον ΠΑΟΚ των άσχετων, ούτε τα αυτονόητα σεβόντουσαν και τηρούσαν, αλλά ταυτόχρονα ονειρευόντουσαν να πάρουν το Πρωτάθλημα.

Δεν ασχολιόντουσαν με ασήμαντες λεπτομέρειες
Αλλο παράδειγμα: Ερχονται ο Αρνεσεν και ο Τούντορ και λένε «τέρμα η χρήση των κινητών την ώρα της δουλειάς, τέρμα και τα νυχτοπερπατήματα μετά τις 12 τα μεσάνυχτα». Κι αυτές οι απαγορεύσεις αυτονόητες είναι. Δεν ίσχυαν, όμως, μέχρι τώρα. Μπορούσαν οι παίκτες, ανά πάσα στιγμή, στη διάρκεια της παραμονής τους στο αθλητικό κέντρο (με εξαίρεση, φυσικά, την ώρα της προπόνησης) να μιλάνε όσο γουστάρουν στα κινητά, όπως μπορούσαν και να διασκεδάζουν μέχρι τις πρωινές ώρες τις μέρες που είχαν ρεπό, ή μετά τα ματς, στις ελεύθερες ώρες τους. Κανείς δεν έδινε σημασία σ' αυτές τις... ασήμαντες λεπτομέρειες. Κανείς δεν είχε μπει ποτέ στον κόπο να επιβάλει περιορισμούς, λες και ο ΠΑΟΚ είναι καμιά ερασιτεχνική ομάδα στην οποία επιτρέπεται πλήρης ασυδοσία.

Αλλα ήθη και έθιμα
Γεγονός είναι ότι οι παίκτες από τις πρώτες μέρες της γνωριμίας τους με τον Αρνεσεν και τον Τούντορ αισθάνονται ότι κάτι αλλάζει. Οτι επιβάλλονται πλέον άλλα ήθη και έθιμα. Νιώθουν ότι είναι υποχρεωμένοι να αποτελέσουν στελέχη μιας μεγάλης, πειθαρχημένης, οργανωμένης και σοβαρής ομάδας. Αυτό θα είνα εξαιρετικά ωφέλιμο για όσους δεν είχαν την ικανότητα να το καταλάβουν μόνοι τους. Και όποιος δεν το καταλάβει ακόμη και μετά την εφαρμογή μέτρων για την τήρηση της πειθαρχίας, ε, πολύ απλά δεν θα έχει καμία θέση στην ομάδα.

Ακόμη και στις πιο αγαπημένες οικογένειες, υπάρχουν αρχές. Οποιος δεν υιοθετεί αυτές τις αρχές και δημιουργεί προβλήματα με τη συμπεριφορά του, δεν κάνει ζημιά στον εαυτό του αλλά στην οικογένεια και τη συνοχή της. Μ' αυτή τη λογική λειτουργούν οι ομάδες. Οποιος δεν σέβεται αυτή τη λογική, δεν μπορεί να ανήκει στην ομάδα. Αυτονόητο κι αυτό, ε; Ναι, αλλά δεν ίσχυε μέχρι τώρα στη μεγάλη, κατά τα άλλα, ομάδα που λέγεται ΠΑΟΚ...

Tου Στέλιου Γρηγοριάδη