Ο ΠΑΟΚ γκρέμισε μετά από 34 χρόνια τον Ατρόμητο!

Μια με ανατροπή – για δεύτερη σερί αγωνιστική – ο ΠΑΟΚ (χάρη στο γκολ του Μακ στο 90ο) γκρέμισε παράδοση. Και πέταξε ψηλότερα...

Μέχρι το 45ο λεπτό πάντως, τζάμπα κόπο έκανε ο ΠΑΟΚ παίζοντας καλή μπάλα! Και για των λόγων μας το αληθές; Μόλις στο 40ο ο Όλσεν ένιωσε απειλή σε σουτ του Στόιτσεφ. Τότε εμφανίστηκε ο Ατρόμητος στο γήπεδο!

Ως απόλυτος κυρίαρχος του παιγνιδιού όμως, δεν έκανε παρά μόνον μία – δύο σοβαρές ευκαιρίες. Σε αυτές τις ευκαιρίες βέβαια, δεν υπολογίζουμε το δοκάρι (32ο) του Κάτσε με «ρουκέτα» από 40 μέτρα. Υπολογίζουμε όμως, την κλωτσιά (25ο) στον αέρα του Αθανασιάδη τετ α τετ με την εστία του Γκορμπούνοφ. Καθώς κι όσες πάσες μοίρασε ο Μακ αλλά δεν τις αξιοποίησαν οι συμπαίκτες του. Οι φιλοξενούμενοι κέρδισαν τις εντυπώσεις. Με εντυπώσεις πάντως, στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζεις.

Ως εκ τούτων το 0-0 στο Α΄ ημίχρονο αδικεί μεν, τον ΠΑΟΚ αλλά (και) με δική του ευθύνη για την... αδικία, δε. Κυριαρχούσε και δεν σκόραρε, βλέπετε! Πώς να σκόραρε όμως, με Αθανασιάδη και Πέλκα (επιμένει σε ντρίπλες, γιατί;) να μην κάνουν ένα κοντρόλ της προκοπής;

Μετά το 45ο λεπτό ο Ατρόμητος βγήκε από το καβούκι του! Δεν αρκέστηκε σε παθητικό ρόλο. Κυνήγησε την ουσία. Σε αντίθεση με τον ΠΑΟΚ ο οποίος επέμενε στις εντυπώσεις. Αποτέλεσμα; Ο Ούμπιντες «άνοιξε» το σκορ (63ο) με «ρουκέτα» από το ύψος της περιοχής.

Οι φιλοξενούμενοι όμως, δεν πτοήθηκαν. Ήταν σε καλή βραδιά. Και με τα φτερά του Μπερμπάτοφ «πέταξαν» στο 1-1 (72ο)! Ο διεθνής Βούλγαρος «άνοιξε λογαριασμό» (είναι της ...μοδός η έκφραση) στην Ελλάδα στην κατάλληλη στιγμή, Τότε που ο ΠΑΟΚ βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο. Κι η απόδοση του είχε πάρει την κατιούσα.

Η ισοφάριση δεν βοήθησε την απόδοση του ΠΑΟΚ, να πάρει την ανιούσα. Δεν την βοήθησαν κι οι αλλαγές του Τούντορ. Και Σάμπο και Ζαίρο ήταν «ωσεί παρόντες». Έδειξε αστάθεια κι ο Όλσεν. Με λίγα λόγια; Άλλαξε η εικόνα του αγώνα.

Εν τούτοις, ο ΠΑΟΚ είχε ψυχή. Δεν παραδόθηκε. Μαχόταν. Και με τη λήξη ο... χασογκόλης Μακ έκανε το 1-2. Υπέγραψε το τέλος της κατάρας μετά από 34 χρόνια 3 μήνες και 27 ημέρες. Έτσι δικαιώθηκε (εκ του αποτελέσματος βεβαίως, βεβαίως) και το ρίσκο του Τούντορ με την τόνωση της επίθεσης μετά το 1-0. Δικαιώθηκε και το ασίγαστο πάθος του κόσμου στις κερκίδες. Δεν σταμάτησε στιγμή να τραγουδά...

Του Άρι Νικολάκη