ΠΑΟΚ 2015: Τι κρατά, τι πετά, τι θέλει

Το 2015 φεύγει, ο 90στος χρόνος ζωής του ΠΑΟΚ έρχεται γεμάτος ερωτηματικά και "θέλω".

Τι κρατά από το 2015
Τα όσα κρατά ο ΠΑΟΚ από το 2015 είναι ελάχιστα. Μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού, και τα περισσότερα έχουν να κάνουν με όσα συνέβησαν από το καλοκαίρι και μετά.

Εν αρχή, τον Ρόμπερτ Μακ. Ο Σλοβάκος δεν λογιζόταν ως επιθετικός, με τον Ιγκόρ Τούντορ (και τα 3-4-3 και 3-5-2 που εφαρμόζει) να "ψάχνεται" αναζητώντας το τρόπο με τον οποίο θα τον εκμεταλλευόταν. Η προετοιμασία ξεκίνησε με τους διαθέσιμους Αθανασιάδη, Λούκας και Περέιρα να... φεύγουν από το κάδρο ένας - ένας. Ο Κλάους με κάταγμα, οι άλλοι δυο με πειθαρχικό παράπτωμα. Στο πρώτο επίσημο παιχνίδι, ο Μακ μειώνει την βαθμό δυσκολία της ρεβάνς με την Λοκομοτίβα με γκολ στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, και στη Τούμπα προσθέτει άλλα δυο. Στο πλέον κρίσιμο ματς στο δρόμο για τους ομίλους του Europa League, κόντρα στη Μπρόντμπι, στην Τούμπα, ο Σλοβάκος έχει συμμετοχή και στα πέντε γκολ, καθώς πετυχαίνει χατ τρικ και έχει τη τελική πάσα στα άλλα δυο.

Από τα μέσα Ιουλίου μέχρι και τώρα, ο Μακ έγραψε 13 τέρματα σε 28 συμμετοχές με τον εγχώριο απολογισμό του να είναι φτωχός (3 τέρματα) σε σχέση με τις Ευρωπαϊκές του επιδόσεις (ήταν ο μόνος παίκτης του ΠΑΟΚ που σκόραρε στη φάση των ομίλων), γεγονός που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Κάτι που επίσης πρέπει να καταγραφεί είναι πως από τα 13 του γκολ, τα μισά έρχονται και αλλάζουν τα δεδομένα ενός παιχνιδιού, είτε δηλαδή δίνουν προβάδισμα, είτε φέρνουν το παιχνίδι στα ίσια.

Το δεύτερο που μένει, και αποτελεί μια βάση για το μέλλον, έχει να κάνει με τη δομή που σχεδιάστηκε και σχηματίστηκε και αφορά τις θέσεις ανάμεσα στη διοίκηση και την ομάδα. Η πρόσληψη τεχνικού διευθυντή, που εκείνος αποφάσισε για τον προπονητή και είχε τη κύρια ευθύνη για τις μεταγραφές, ήταν κάτι που έλειπε από τον ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια. Ακόμα και τη φορά που το μοντέλο "τεχνικού διευθυντή - προπονητή" απέδωσε καρπούς, ο προπονητής (Σάντος) είχε προηγηθεί του τεχνικού διευθυντή (Βρύζα). Δεν εξετάζω το πόσο καλός ως τεχνικός/αθλητικός διευθυντής είναι ο Φρανκ Άρνεσεν, το πόσο καλός ως προπονητής είναι ο Ιγκόρ Τούντορ και το πόσο απέδωσαν οι μεταγραφές που φέρουν τη σφραγίδα του Άρνεσεν. Η ουσία είναι η προσπάθεια δημιουργίας μιας δομής, με ξεκάθαρους ρόλους, κάτι που έλειπε και στοίχισε στον ΠΑΟΚ.

Το τρίτο που (μου) μένει είναι η στάση του κόσμου του ΠΑΟΚ, όπως αυτή καταγράφηκε καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν. Η αποστροφή για την ομάδα από τον Φεβρουάριο και μετά, και συγκεκριμένα τη δυάδα αγώνων με ΟΦΗ και Ολυμπιακό, η αποδοχή του "φτου κι' απ' την αρχή" του καλοκαιριού, η διάθεση στήριξης και το ζεστό χειροκρότημα μετά από εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό αλλά και η απογοήτευση με τις διαδοχικές εντός έδρας ισοπαλίες με Πανθρακικό και Παναιτωλικό. Φαίνεται να υπάρχει ένα μέτρο. Ούτε "πάμε για πρωτάθλημα" με δυο νίκες, ούτε "καταστραφήκαμε" μετά από δυο ανεπιτυχή αποτελέσματα. Σα να υπάρχει το "δείξε μου κάτι και εγώ θα είμαι εδώ. Μαζί σου αλλά, δείξε μου κάτι...", με αποκορύφωμα τις αποδοκιμασίες με τη λήξη του αγώνα με τον Πλατανιά, στο οποίο ο Δικέφαλος εξάντλησε τα επίπεδα βαθμοθηρίας, με τις καθυστερήσεις στο φινάλε για να κρατήσει το υπέρ του 1-0 απέναντι στον Πλατανιά που πίεζε για την ισοφάριση.

Τι πετά από το 2015

Ο ΠΑΟΚ που εμφανίστηκε στα γήπεδο ανά την επικράτεια, από τις αρχές Φεβρουαρίου μέχρι και τις αρχές Ιουνίου είναι για... delete. Ή μάλλον, όχι, δεν φτάνει το delete. Ήθελε και απεγκατάσταση. Δεν ήταν τόσο θέμα προσώπων, όσο θέμα νοοτροπίας που ρίζωσε μέσα στα αποδυτήρια. Τρόπου σκέψης, και συμπεριφορές που μετέτρεψαν τον ΠΑΟΚ σε μια ομάδα που από κάποια στιγμή και μετά, απλά περίμενε το τέλος της σεζόν.

Συνολικά η περσινή σεζόν, για μένα, είναι δυο εικόνες. Η μια, ο πανηγυρισμός των παικτών μετά το γκολ του Φακούντο Περέιρα στο "Γ. Καραϊσκάκης" στις αρχές Δεκέμβρη, και η άλλη το "τι κάνετε ρε..." του Αθανασιάδη προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου του αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης, στα τέλη Ιανουαρίου. Χρονική απόσταση; Σχεδόν δυο μήνες. Απόσταση του ενός με τον άλλο ΠΑΟΚ; Μεγάλη, σε πολλούς τομείς.

Ο Φρανκ Άρνεσεν κατάλαβε από τη πρώτη μέρα την κατάσταση στον ΠΑΟΚ όταν βρέθηκε εντός ομάδας (προς τα μέσα Μαΐου) και τη περιέγραψε με ένα περιστατικό. "Τη πρώτη φορά που βρέθηκα στη Τούμπα ήταν λίγη ώρα πριν από ένα παιχνίδι των πλέι οφ. Πήγα να πάρω το ασανσέρ για να βρεθώ στον τέταρτο όροφο (σ.σ. εκεί που είναι, μεταξύ άλλων, και η προεδρική σουίτα) και στην αναμονή συνάντηση κάποιον άνθρωπο της ομάδας, που δε με αναγνώρισε. Πιάσαμε τη κουβέντα και το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν το εξής "αν χάσουμε σήμερα, δεν ξέρω τι θα γίνει...". Όταν η πρώτη σκέψη ενός ανθρώπου για ένα παιχνίδι είναι αρνητική, καταλαβαίνεις το τρόπο με τον οποίο σκέφτεται όλη η ομάδα. Δεν είπε "πάμε για να κερδίσουμε" ή "θα προσπαθήσουμε" ή "δύσκολο παιχνίδι". Το πρώτο πράγμα στο οποίο αναφέρθηκε ήταν το ενδεχόμενο ήττας. Τότε κατάλαβα το πόση δουλειά πρέπει να γίνει σε αυτή την ομάδα, σε αυτό το σύνολο.

Αυτή η μικρή ιστορία φτάνει και περισσεύει για να δώσω απάντηση στο τι θέλει να πετάξει ο ΠΑΟΚ από το 2015. Μεμονωμένα, αυτός που σίγουρα θέλει να πετάξει το 2015 είναι ο Στέφανος Αθανασιάδης. Μέσα στο 2015, ο Στέφανος Αθανασιάδης 9 γκολ πριν το ματς με τον Πλατανιά. Είναι η πρώτη χρονιά στην οποία δεν έκανε προετοιμασία. Θέλετε και άλλα; Εγώ, έχω και άλλα. Ο Αθανασιάδης δεν έχει καταφέρει να βρει ρυθμό. Ξέρετε πόσα 90λεπτα έχει στον ΠΑΟΚ του Ιγκόρ Τούντορ ο Αθανασιάδης; Πόσα λέτε; Όσα και να είπατε, είμαι σίγουρος πως πέσατε έξω... Τέσσερα είναι όλα και όλα. Σαν τώρα θυμάμαι συνέντευξη που μου είχε δώσει ο Αθανασιάδης, τέτοιο καιρό το 2013, που είχε πει ένα αυθόρμητο "να φύγει και να μη ξανάρθει". Ίσως να νιώθει έτσι για το 2015.

Και κάτι τελευταίο όσον αφορά για το τι θα ήθελε να πετάξει ο ΠΑΟΚ για τη χρονιά που φεύγει. Τις θλάσεις. Πριν από καμιά δεκαριά, οι ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ, είχαμε γίνει εξπέρ σε θέματα προσφυγών. Πότε οι παίκτες έχουν δικαίωμα, ποια η διαφορά των Ελλήνων από τους ξένους και όλες τις λεπτομέρειες. Στη συνέχεια εντρυφήσαμε στα των αυξήσεων μετοχικών κεφαλαίων. Διαφορές της ανοικτής από τη κλειστή, χρόνος που μπορεί να "τρέχει" μια αύξηση, πως "διαβάζεται" ο ισολογισμός και τα ρέστα.

Εδώ και λίγα χρόνια, η λέξη "θλάση" είναι στη πρώτη γραμμή. Τι φταίει; Δεν πρέπει να είναι μόνο μια η αιτία. Διότι αν είναι μόνο μια, τότε η ευθύνη θα είναι τεράστια και "εγκληματική" για μια ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό. Φταίνε τα γήπεδο στη Μεσημβρία, που γίνονται παρά πέντε και χαλούν και πέντε; Φταίει ο γυμναστής εκγύμνασης; Φταίει ο γυμναστής αποκατάστασης; Φταίνε οι παίκτες που όταν αισθάνονται κάτι κάνουν τους "παλικαράδες", το αφήνουν στην άκρη και όταν επανέρχεται είναι μεγαλύτερο από πριν; Θα ακουστεί αστείο αλλά αν ρωτήσεις κάποιον στον ΠΑΟΚ "ποιοι δεν έχουν πάθει θλάση" θα σου απαντήσει "γιατί να λέμε ονόματα; να το γρουσουζέψουμε;". Οι παίκτες του ΠΑΟΚ έφυγαν με επταήμερη άδεια Χριστουγέννων, με τους Γλύκο, Όλσεν, Κωνσταντινίδη, Κίτσιου, Βίτορ, Κόστα, Χαρίση, Σαββίδη, Πόζογλου, Ροντρίγκες, Ζάιρο να αντιμετωπίζουν από μικρά έως σοβαρά προβλήματα.

Τι θέλει από τη νέα χρονιά
Το 2016 δεν είναι μια χρονιά. Είναι η 90στη στην ιστορία του ΠΑΟΚ και ο Ιβάν Σαββίδης θα την ήθελε αξιομνημόνευτη. Δεν έχω μαντικές ικανότητες, αλλά βλέπω πως η... κάψα του κυπέλλου θα "χτυπήσει" φέτος, μετά την παρένθεση της περσινής σεζόν, όταν και ο αποκλεισμός από το κύπελλο (που ήταν αποκλεισμός "κατόρθωμα" με τον ΠΑΟΚ να μην περνάει τη φάση των ομίλων) είχε "κουκουλωθεί" από τη πρωτιά στο πρωτάθλημα, και όταν η πρωτιά αυτή χάθηκε, ο Δικέφαλος δεν είχε το... αποκούμπι του. Είναι άλλο να είναι η κατάκτηση ενός θεσμού στόχος, και άλλο να γίνεται αυτοσκοπός, και φοβάμαι πως το κύπελλο μπορεί να μετατραπεί σε αυτοσκοπό. Αναφέρθηκα στο κύπελλο πρώτα, διότι χρονικά προηγείται και δεν ξέρω το πως θα λειτουργήσει για την ομάδα τα όσα γίνουν στον συγκεκριμένο θεσμό ενόψει των πλέι οφ που θα κρίνουν τη θέση για τα προκριματικά του Champions League.

"Ο μεγάλος στόχος είναι η πρώτη θέση στα πλέι οφ. Καλό το κύπελλο, αλλά είναι περισσότερο για πανηγύρι" είχε πει μεταξύ άλλων ο Νίκος Βεζυρτζής, αλλά είμαι σίγουρος πως γνωρίζει καλά πως ο Ιβάν Σαββίδης διψά για ένα τέτοιο "πανηγύρι". Για να επιτευχθεί όμως ένας στόχος για μια ομάδα, θα πρέπει αυτή να δείξει αυτή πράγματα στο χορτάρι. Και ο ΠΑΟΚ το 2016 θέλει να βρει σταθερές. Σταθερές τρόπου παιχνιδιού, ύφους παιχνιδιού, αποτελεσμάτων. Σε διοικητικό επίπεδο, ο Ιβάν Σαββίδης βρίσκεται στην ... ίδια μοίρα όπως και ο Ιγκόρ Τούντορ. Ο Κροάτης τεχνικός έχει στα χέρια του ένα μεγάλο ρόστερ ποδοσφαιριστών το οποίο προσπαθεί να κουμαντάρει αλλά και να το εκμεταλλευτεί - με τις όποιες προσθαφαιρέσεις προκύψουν το πρώτο μήνα του χρόνου. Ο Ιβάν Σαββίδης έχει από τη πλευρά του ένα μεγάλο "ρόστερ" στελεχών, που ψάχνει και αυτό τη χημεία του. Σύμβουλοι προσωπικοί, σύμβουλοι του διοικητικού συμβουλίου, υπεύθυνοι, τμημάτων, επικεφαλής σε τμήματα που έχουν υπευθύνους, ένας... συνωστισμός που απαιτεί συντονισμό για να αποδώσει.

Υπάρχει και κάτι άλλο που πιστεύω πως θα θέλει ο ΠΑΟΚ μέσα στο 2016. Μπορεί να ακουστεί κάπως... αλλά ο ΠΑΟΚ θα θέλει μέσα στο χρόνο και μια σπουδαία πώληση. Σπουδαία και συνάμα σωστή. Δε μιλάω για μεταγραφή. Είναι σα να ζητάω υγεία. Αυτονόητο δηλαδή. Μια μεγάλη αγορά σε βάζει στον χάρτη όσον αφορά το τι μπορείς να δώσεις. Μια μεγάλη πώληση σε βάζει στο χάρτη όσον αφορά το τι μπορεί να πάρει κάποιος από εσένα. Σε μαθαίνει. Σε ψάχνει για να δεις αν έχεις τίποτε άλλο. Σίγουρα, παίζει μεγάλο ρόλο σε ποια ευρωπαϊκή διοργάνωση βρίσκεσαι, αλλά και πάλι, με το να κάνεις μια πώληση σημαίνει πως ή παράγεις παίκτες αν προέρχεται από το εσωτερικό σου, ή τους αξιοποιείς σωστά αν έχουν αποκτηθεί από εσένα. Το ιδανικό, λοιπόν, για τον ΠΑΟΚ, για το 2016 είναι το κύπελλο, η πρωτιά στα πλέι οφ και μια σωστή πώληση. Όχι εκβιαστική του στυλ "αφού δεν μου ανανεώνει, τον πουλάω", ούτε υποχρεωτική του στυλ "βαρέθηκα να ξοδεύω από τα έτοιμα, φέρτε χρήμα για να το δώσετε και αυτό". Όχι πώληση στυλ Λούκας, για να γίνω πιο συγκεκριμένος.

Τι περιμένουμε από τη νέα χρονιά
Το πρώτο που περιμένουμε είναι να δούμε είναι βελτίωση. Αρκετά γενικό ακούγεται... Δεν είναι όμως. Μια από τις πρώτες παρατηρήσεις του Γκέρμαν Τσιστιακόφ για το ρόστερ του ΠΑΟΚ, όταν είχε βρεθεί στον Δικέφαλο, προ τριετίας, είχε να κάνει με την ηλικιακή κατανομή του ρόστερ. Έδινε μεγάλη βάση στην απουσία παικτών μεταξύ 23 και 28 ετών. Ο μέσος όρος του ρόστερ του ΠΑΟΚ πλέον είναι τα 25 χρόνια. Ο ΠΑΟΚ έχει 12 παίκτες που είναι μεταξύ 23 και 28 ετών και άλλους έξι που είναι 22 χρόνων. Θα πρέπει, λοιπόν, κάποιοι από αυτούς, να βγουν μπροστά.

Αυτό που, επίσης, περιμένουμε μέσα στη νέα χρονιά, είναι να δούμε το τρόπο με τον οποίο θα δέσει - αν δέσει - ο "τεχνοκράτης" ΠΑΟΚ με τον "ιστορικό" ΠΑΟΚ. Πριν από λίγες ημέρες σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Γιώργος Κούδας, μιλώντας για την είσοδο του Νίκου Βεζυρτζή στο δ.σ. της ΠΑΕ και την ενασχόλησή του με το αγωνιστικό τμήμα, είπε μια ατάκα που δεν μπορεί να περάσει έτσι στο ντούκου. Μπορεί να φαίνεται ως μια "επιφανειακή" ανάγνωση, αλλά μην μένετε σε αυτή...

"Ο Βεζυρτζής μπήκε στη διοίκηση του Ιβάν Σαββίδη και θα πρέπει να συνεννοηθεί με τον πρόεδρο που είναι Κύπριος, τον αθλητικό διευθυντή που είναι Δανός και έναν Κροάτη προπονητή. Γνωρίζει τον ΠΑΟΚ και νιώθει ΠΑΟΚ. Για να είμαι ειλικρινής, έχω τις επιφυλάξεις μου" είπε ο Γιώργος Κούδας. Και εγώ έχω τις επιφυλάξεις μου όσον αφορά το τρόπο με τον οποίο θα δέσει ο "τεχνοκράτης" ΠΑΟΚ με τον... ΠΑΟΚ της γενιάς του Βεζυρτζή.

Λίγο πριν φύγει το 2015, ο Σαββίδης πρόσθεσε άλλο ένα πρόσωπο στη "καθημερινότητα" του ΠΑΟΚ, τον Σλοβάκο Λούμπος Μίχελ, με οκταετή θητεία στην Σαχτάρ Ντόνετσκ, αρχικά σε θέματα διεθνών σχέσεων και στη συνέχεια οργάνωσης. Ποιοι είναι ακριβώς ο ρόλος του στον ΠΑΟΚ; Όποιος και του καθένα στο "επίπεδό" του. Θα κάνει τη "βασική" του δουλειά, θα λέει την άποψή του για να τη συζητούν όλοι και στο τέλος θα αποφασίζει ο Ιβάν Σαββίδης. Διότι στο τέλος, δεν έχει σημασία το ποιον ΠΑΟΚ προτιμά ο καθένας (τεχνοκρατικό ή "παραδοσιακό"), ποιον ΠΑΟΚ θέλει ο καθένας, αλλά το ποιος είναι ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη και το πως θα δέσει το γλυκό. Διότι ο Σαββίδης προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες, έχοντας πάει από το ένα άκρο στο άλλο, και ως τρίτο δρόμο, επέλεξε τη προσπάθεια "συγχώνευσης".

Αγαπημένε Άγιε Βασίλη...
Στο Football Manager υπάρχει ο game editor μέσω του οποίου μπορείς να σβήσεις τους τραυματισμών των παικτών σου. Αυτό, θα το ήθελε ο Ιγκόρ Τούντορ, είμαι σίγουρος. Ίσως και να το προτιμούσε από μια αύξηση του μεταγραφικού μπάτζετ. Εντάξει, υπερβολικό, αλλά, για έναν προπονητή που για σχεδόν δυο μήνες στερείται μίνιμουν τέσσερις παίκτες λόγω τραυματισμού, σε ένα διάστημα στο οποίο ο ΠΑΟΚ έδωσε δώδεκα επίσημα παιχνίδια, πιθανόν να ήταν προτεραιότητά του.

Όσον αφορά τους παίκτες που θα ήθελε, με σειρά προτεραιότητας, θα ζητούσε έναν επιτελικό μέσο και έναν επιθετικό. Αν μπορούσε, ο Τούντορ θα ζητούσε από τον Άγιο Βασίλη τον Λούκας και τον Πέλκα του καλοκαιριού. Ειδικά, τώρα που βλέπει πως βρήκε τρόπο να μειώσει τα προβλήματα στα μετόπισθεν, θα του αρκούσαν αυτές οι δυο "προσθήκες". Και στην άμυνα, δεν έκανε θαύματα. Απλά, κατέβασε πιο κάτω τη μεσαία του γραμμή, με τον Γλύκο ο ΠΑΟΚ βελτιώθηκε στις στημένες φάσεις, όμως από εκεί που υπήρχα δυο ισοπαλίες με 3-3 (με Ηρακλή και Πανθρακικό) με τον ΠΑΟΚ να είναι πιο παραγωγικός αλλά και πιο ευάλωτος, άρχισαν να έρχονται ισοπαλίες με 0-0 (με τον Παναιτωλικό και τον Λεβαδειακό), καθώς ο ΠΑΟΚ βελτιώθηκε στα μετόπισθεν αλλά οι φάσεις που παράγει μειώθηκαν, και όταν χάνονται, ο Δικέφαλος μένει στον ένα βαθμό. Γι' αυτό και ψάχνει τον παίκτη που κατά πρώτον θα δημιουργήσει περισσότερες τελικές πάσες, για να έρθουν περισσότερες τελικές προσπάθειες.

Η σεζόν για τον Τούντορ ήταν δύσκολη και απαιτητική. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο έκανε "μεσοβέζικη" προετοιμασία καθώς υπήρχαν παράλληλα και ευρωπαϊκά παιχνίδια, στα οποία ακόμα και να ήθελε, δεν είχε δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τους περισσότερους από τους παίκτες που άρχισαν να προτίθενται στο ρόστερ λόγω συμμετοχής του σε Ευρωπαϊκά παιχνίδια με τις ομάδες από τις οποίες έφυγαν. Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο εμφανίστηκε ένα ΠΑΟΚ που άρεσε διότι είχε πλάνο, είχε μεθοδικότητα και έψαχνε χημεία, με τα παιχνίδια να εξακολουθούν να είναι πολλά και διαδοχικά. Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, οι τραυματισμοί τον ανάγκασαν σε ένα συνεχόμενο "βγες εσύ - μπες εσύ", και στην αξιολόγηση αγώνων, έδωσε βάρος στο πρωτάθλημα έναντι του Europa League, με ροτέισον στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Πλέον, η Ευρώπη έφυγε, το ρόστερ του το ξέρει, και αυτό που θα προστεθεί είναι το κύπελλο, που για τον ΠΑΟΚ, κάθε φορά που φτάνει στα προημιτελικά, μετατρέπεται από στόχο σε αυτοσκοπό.