O Απόλλων του ΠΑΟΚ δεν είναι θεός, αλλά στρατιώτης

Πριν λίγες μέρες και συγκεκριμένα, στις 20 Αυγούστου, είχε τα γενέθλια του. Οι περισσότεροι θα έλεγαν ότι έχοντας «πατήσει» πλέον τα 36, ότι τα καλά, μπασκετικά, του χρόνια ανήκουν στο παρελθόν. Αν έχουν δίκιο, θα φανεί στο παρκέ.

Ο Τσόχλας μπορεί να ήρθε στον ΠΑΟΚ το 2013, αλλά στη ζωή του είχε «μπει» από την προηγούμενη σεζόν, όταν φορούσε τη φανέλα του Ρεθύμνου και ήταν από τους πρωταγωνιστές στα παιχνίδια εναντίον του.

Στα 29 του, ήταν μία από τις επιλογές των ανθρώπων του ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής, τότε που οι περισσότεροι θυμούνταν έναν... μουσάτο που έκανε καλές σεζόν στο Ρέθυμνο.

Όλα αυτά τα χρόνια στον ΠΑΟΚ, έχει ζήσει πάρα πολλά. Τα περισσότερα από αυτά, ήταν καταστάσεις δύσκολες. Αν όχι δύσκολες, απαιτητικές. Η πιο δύσκολη όμως, ήταν τον Μάιο του 2018.

Η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου (τότε), έχει κερδίσει το Game 1 των προημιτελικών της Basket League, με την AEK, αλλά η χαρά έχει μετριαστεί, καθώς ο Τσόχλας, έχει διαπιστωθεί μετά το τέλος του αγώνα, ότι έχει χτυπήσει σοβαρά στο γόνατο. Και όταν λέμε μετά το τέλος του αγώνα το εννοούμε, καθώς έπαιζε με... κομμένο χιαστό για ένα μικρό χρονικό διάστημα, πριν πάει στον πάγκο!

Η αποστολή του ΠΑΟΚ, αναχωρεί για την Αθήνα και το δεύτερο παιχνίδι με την ΑΕΚ, με ειδικά μπλουζάκια που έγιναν για τον «Άπο» (όπως τον φωνάζουν όλοι μέσα στην ομάδα) και όταν έρχεται το «break», ο ίδιος ο Τσόχλας που είχε ακολουθήσει την ομάδα, αποθεώνεται στα αποδυτήρια.

Σε ηλικία 35 ετών, πολλοί θα περίμεναν ότι εκείνο θα ήταν και το τελευταίο του παιχνίδι. Πολλοί που μάλλον δεν ήξεραν τι εστί Τσόχλας. Επέμβαση, αποθεραπεία, αποκατάσταση, καθημερινή δουλειά στην ενδυνάμωση κι όμως, το Νοέμβριο και στο εντός έδρας ντέρμπι με τον Άρη, επιστρέφει στην αγωνιστική δράση, μέσα σε αποθέωση.

Η περσινή χρονιά, βέβαια, για τον ΠΑΟΚ, αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς εξελίχθηκε, με κορυφαία στιγμή την παρουσία στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας μετά από 20 χρόνια, που δε συνδυάστηκε και με έναν τίτλο, παρά την τεράστια προσπάθεια. Από εκείνο το παιχνίδι και μετά, «κατέρρευσαν», για εξωαγωνιστικούς λόγους, τα πάντα στην ομάδα και στο τέλος, είχαν μείνει έξι «ήρωες», κάποιοι έφηβοι και οι προπονητές.

Μετά από εκείνο το τελευταίο παιχνίδι της περσινής σεζόν, με τον Προμηθέα Πάτρας στα πλέι οφ, σε μία πολύ συναισθηματική συνέντευξη Τύπου, με την παρουσία των περισσότερων ανθρώπων της ομάδας εκεί με βουρκωμένα μάτια και ο ίδιος ο Τσόχλας, είχε κάνει λόγο για κλείσιμο ενός κύκλου.

«Αισθάνομαι ότι και για μένα έχει κλείσει αυτός ο κύκλος. Δε θέλω να το αναλύσω γιατί είναι δύσκολο, αλλά ελπίζω η ομάδα να πάει καλύτερα. Ο κόσμος να ευαισθητοποιηθεί και να έχει ένα καλύτερο μέλλον» είχε πει τότε, φορτισμένος και ο ίδιος.

Αυτός, ο Μαργαρίτης, ο Σχίζας (ακόμα κι ο Χρυσικόπουλος μέχρι ένα σημείο) περίμεναν... καρτερικά μέσα στο καλοκαίρι να βρεθεί μια λύση για τον ΠΑΟΚ. Προτάσεις; Είχε. Αυτή του Ιωνικού φαινόταν η καλύτερη, όπως και η επιστροφή στην Αθήνα, που την είχε ζήσει μπασκετικά, στις μικρότερες κατηγορίες.

Παρόλα αυτά, έχοντας φτιάξει την οικογένεια του στη Θεσσαλονίκη, όπου ήρθε και στον κόσμο το 2014, ο γιος του, είχε τη διάθεση να περιμένει. Πριν περίπου τρεις εβδομάδες, άρχισε να φαίνεται ένα «φως» για την ΚΑΕ ΠΑΟΚ, με την κινητοποίηση επιχειρηματιών και ανθρώπων του συλλόγου, μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, φτιάχτηκε το ρόστερ και χθες, ανακοινώθηκε και η ανανέωση του συμβολαίου του Τσόχλα.

«Αισθάνομαι τον ΠΑΟΚ οικογένειά μου και για αυτό είμαι πολύ χαρούμενος που θα μείνω για μία ακόμη χρονιά στην ομάδα» είπε μεταξύ άλλων χθες για την παραμονή του και έτσι όπως έχει εξελιχθεί αυτή η σχέση από το 2013 κι έπειτα, δεν έχει άδικο. Τσόχλας και ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ και Τσόχλας έχουν γίνει οικογένεια. Όπως και ο Μαργαρίτης. Όπως και ο Χαραλαμπίδης που τα τελευταία χρόνια είναι στην ομάδα ως βοηθός προπονητής.

Και η σεζόν που είναι να ξεκινήσει για τον ΠΑΟΚ, όλα δείχνουν ότι θα έχει δυσκολίες. Και η παρουσία ανθρώπων όπως ο Τσόχλας, στο ρόστερ, είναι απαραίτητη. Και όχι μόνο για κάποια τρίποντα που μπορεί να βάλει ή κάποιες ασίστ που μπορεί να δώσει. Για διάφορα πράγματα, εκτός γηπέδου, που ούτε λέγονται, ούτε γράφονται, αλλά μένουν εντός των αποδυτηρίων μιας ομάδας.

Αυτά που κάνουν οι πιστοί στρατιώτες...