Συνέντευξη Μπάνε Πρέλεβιτς στο Paokmania: "Ο πιο δυνατός εαυτός μας δεν βρίσκεται στη νίκη. Γεννιέται στην ήττα"!

Η συνέντευξη με τον μεγάλο Μπάνε Πρέλεβιτς, είχε κανονιστεί από καιρό. Τόσο η διάθεση μας να δώσουμε το βήμα στα μέλη του Paokmania ώστε να θέσουν τις ερωτήσεις τους, όσο και το πολυάσχολο πρόγραμμα του Μπάνε καθυστέρησαν λίγο την προσπάθεια, όμως εν τέλει άξιζε τον κόπο…

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε με το τέλος του αγώνα κόντρα στον Άρη Θεσσαλονίκης για το κύπελλο Ελλάδας (16/02/24), όπου ο ΠΑΟΚ κατάφερε να χάσει έναν αγώνα μέσα από τα χέρια του...

Θα ξεκινήσουμε το κείμενο με ένα μήνυμα που μεταφέραμε τόσο στον ίδιο, μοιραζόμαστε όμως και με τους αναγνώστες! Η πλήρης συζήτηση ακολουθεί παρακάτω…

Μπάνε, σε ευχαριστούμε και εσένα, μαζί με κάποιους ακόμα σημαντικούς παίκτες και παράγοντες του συλλόγου, γιατί απλούστατα μάθατε σε όλους μας να μην θεωρούμε τους τίτλους με κάθε κόστος, αυτοσκοπό. 

Μας μάθατε να παλεύουμε, να θυσιαζόμαστε και ΠΑΝΤΑ να πιστεύουμε στο αδύνατο και στο όνειρο, κρατώντας όμως ταυτόχρονα την ψυχή μας καθαρή. Αυτό είναι που διαφοροποιεί σε μεγάλο βαθμό τον ψυχισμό του ΠΑΟΚτσή από άλλους οπαδούς διαχρονικά.

Ήσουν ένας αθλητής – σύμβολο και ηγέτης μιας σπουδαίας ομάδας, που επί σειρά ετών αναγνωρίζονταν ίσως ως η κορυφαία της Ευρώπης. 

Ήταν μια άλλη εποχή, σαφέστατα πιο ρομαντική. Τεχνολογία και «επικοινωνία» δεν είχαν προοδεύσει τόσο και υπήρχαν ακόμα μύθοι. Οι αντίπαλες έδρες, τα ταξίδια σε χώρες που έμοιαζαν «άλλος κόσμος» ενώ σήμερα δεν είναι, η καθυστέρηση της εικόνας (!) αφού συχνά ακούγαμε πρώτα τη μπάλα να μπαίνει στο καλάθι και μετά τη βλέπαμε… 

Όλα αυτά δημιούργησαν μια μυθική εποχή που όσοι την έζησαν, ήταν ίσως πιο χαρούμενοι άνθρωποι. Και εσύ ήσουν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές, που ο κόσμος χρειαζόταν και ήθελε να τους μοιάσει. 

Σε ευχαριστούμε για τις μεγάλες νίκες, για τις πικρές ήττες (που κλάψαμε με μαύρο δάκρυ, ακόμα κι αν κάποιοι ήμασταν 5-6 χρονών μόλις), για τις τεράστιες στιγμές και βεβαίως για τα διδάγματα που πήραμε όλοι.

      Θα ξεκινήσουμε από το πως είδες τον αγώνα κόντρα στον Άρη. Τι συναίσθημα σου άφησε;

"Βλέπω σαν φίλαθλος της ομάδας το παιχνίδι. Εντάξει απογοητεύεσαι όταν η ομάδα χάνει. Στο 4^ο δεκάλεπτο ο Τολιόπουλος έκανε τα πάντα. Σαν παίκτης υψηλού επιπέδου γύρισε μόνος του το παιχνίδι. Το μόνο που μπορείς να πεις σε τέτοιες περιπτώσεις είναι συγχαρητήρια. Όσο για την αποτυχία στο τέλος, γίνονται αυτά, όπως λένε «και στις καλύτερες οικογένειες".

      Για να είμαστε ειλικρινείς, οι ρεαλιστικές βλέψεις δεν ήταν να πάρουμε το κύπελλο. Αλλά να είμαστε αξιοπρεπείς και μαχητικοί.

"Μια χαρά ήμασταν, πολύ καλοί. 

Αλλά στο μπάσκετ, όταν είναι τα κρίσιμα σημεία, εφόσον ένας παίκτης δίνει τόσες λύσεις στον αντίπαλο, δύσκολα αντιμετωπίζεται αυτή η συνθήκη. Ο Τολιόπουλος έβαλε όλα τα μεγάλα σουτ".

      Ποιο θεωρείς το πιο κομβικό/σημαντικό ματς της καριέρας σου με τον ΠΑΟΚ;

"Εξαρτάται τι εννοούμε κομβικό. Για την πορεία της ομάδας; Προσωπικά; Για πνευματική βελτίωση ή ως παίκτης; Πολλά διαφορετικά σημεία. Κάθε χρονικό σημείο και παιχνίδι σου δίνει κάτι διαφορετικό. 

Αν διάλεγα ένα παιχνίδι για μένα, είναι ο τελικός στη Ναντ που έχω τη φωτογραφία και στο εξώφυλλο του βιβλίου μου. Μπορώ να πω ότι είναι ιστορική φωτογραφία του σωματείου".

      Είναι αλήθεια ότι εκείνο το βράδυ σε άλλαξε ως ψυχοσύνθεση και κοσμοθεωρία;

"Ξεκίνησε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, αλλαγής αντιμετώπισης του πως βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα".

      Ποια ήταν μια στιγμή πραγματικής ατυχίας και πότε ήμασταν απλά ανήμποροι για αυτό που κυνηγούσαμε (σε πρωτάθλημα, ή ευρωπαϊκή διοργάνωση) ; 

"Μέχρι να φτάσουμε να κερδίσουμε πρώτο πρωτάθλημα Ελλάδας, δεν ήμασταν έτοιμοι να κερδίσουμε. Αν θυμάμαι καλά το ’91, δικό μας πρωτάθλημα χάσαμε. Δεν ήταν καλύτερος ο Άρης. Απλά δεν ήμασταν έτοιμοι να το κερδίσουμε. Πνευματικά.

Βεβαίως την επόμενη χρονιά το 1992 ήμασταν τόσο καλύτεροι από όλους που φαινόταν απ’ την πρώτη στιγμή ότι θα το πάρουμε. Όλες αυτές οι δυσκολίες που είχαμε περάσει μας είχαν ωριμάσει και φτάσαμε στο σημείο να το πάρουμε. Και το καταλαβαίναμε από πριν".

      Κόρφας, Μπάνε, Μπάρλοου, Μπέρι, Σάβιτς. Θα μπορούσε αυτή να ήταν η καλύτερη πεντάδα όλων των εποχών;

"Υπήρχαν πάρα πολλοί καλοί παίκτες στην ομάδα όλα αυτά τα χρόνια. Αν με ρωτήσεις, δεν θα βάλω ποτέ τον εαυτό μου μέσα στην καλύτερη πεντάδα. Θα προσπαθήσω να βάλω άλλους. Πολλοί καλοί ξένοι και Έλληνες βέβαια. Είναι δύσκολο να πεις ποιοι ήταν οι καλύτεροι 5. 

Πάντα τους καλύτερους τους συνδυάζεις και με τίτλους γιατί στο ομαδικό άθλημα ένας καλός παίκτης πρέπει να συνδυάζει τη δική του πορεία, με την καλή πορεία της ομάδας. Αν είναι να διαλέξουμε καλύτερη πεντάδα, θα είναι αυτοί που συμμετείχαν στη διεκδίκηση και κατάκτηση τίτλων". 

      Πώς νιώσατε όταν έφυγε ο Φασούλας μέσα στην ομάδα; Είχε θετική επίδραση η αποχώρησή του ή αρνητική;

"Εκείνη τη χρονιά είχαν γίνει πολλές αλλαγές και δεν μπορούμε να πούμε μία μεμονωμένη κίνηση άμα έχει φέρει κάποιες αλλαγές στην ομάδα. Ήταν η χρονιά που χάσαμε το F-4, έγινε διοικητική αλλαγή (Οικονομίδης) έχει αλλάξει σχεδόν όλη η ομάδα έτσι δεν μπορείς να κρίνεις πόσο ήταν αρνητική η θετική για την ομάδα η φυγή του Παναγιώτη. Πήγε στον Ολυμπιακό και έκανε τα καλύτερα χρόνια του".

      Τον αδίκησε ο κόσμος του ΠΑΟΚ;

"Μετά από τόσα χρόνια ξέρεις όλα τα πράγματα λίγο ξεχνιούνται, ηρεμείς λίγο τα βλέπεις εντελώς διαφορετικά, αυτό που είναι σίγουρο είναι πως στον Ολυμπιακό έκανε τα καλύτερα του μπασκετικά χρόνια".

      Εν τέλει εκείνη η ομάδα απέτυχε λόγω οικονομικών; Είναι αλήθεια ότι υπήρχαν χρέη που αποσυντόνισαν την ομάδα πριν το F-4 της Αθήνας;

"Δεν θα το έλεγα, γιατί ως παίκτης όταν παίζεις και ειδικά όταν πας να πάρεις ευρωπαϊκό τίτλο, δεν σκέφτεσαι το οικονομικό. 

Εκείνες τις εποχές ήταν διαφορετικές εντελώς, τα συμβόλαια των παικτών δεν ήταν όπως σήμερα που είναι πιο επαγγελματική η οργάνωση και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εμείς τότε ούτε μάνατζερ ούτε δικηγόρους είχαμε. Στη διάρκεια τα αποκτήσαμε όλα αυτά και μάθαμε για τα συμφέροντά μας. 

Δεν θα έλεγα ότι, λόγω της κακής οικονομικής συγκυρίας, η ομάδα δεν κατάφερε να πάρει τίτλο τότε. Θα ήταν άδικο να το λέμε αυτό γιατί ένας παίκτης δεν σκέφτεται έτσι όταν παίζει, αυτή είναι δουλειά των άλλων ανθρώπων που δουλεύουν για τον παίκτη, του μάνατζερ του δικηγόρου και τα λοιπά. 

Αυτή είναι η πραγματικότητα, όλα αυτά τα χρόνια, τουλάχιστον τότε όταν παίζαμε εμείς που κάποιες καθυστερήσεις ήταν στην καθημερινότητα, δεν υπήρχε παίκτης που να λέει «δεν θα παίξω καλά". 

      Στο βιβλίο σου αναφέρεις ότι το είδωλο σου ήταν ο μεγάλος Ντράζεν. Ποιον θεωρείς όμως τον καλύτερο συμπαίκτη που είχες ποτέ;

"Ναι ο Ντράζεν ήταν το είδωλό μου!

Καλύτερος συμπαίκτης μου ήταν ο Τζόνι (Κόρφας) γιατί το δικό μου το παιχνίδι ήταν συνδεδεμένο με το δικό του. Ο τρόπος που έπαιζε, επειδή ήταν point Guard, ήταν πολύ σημαντικός, έφερνε τη μπάλα στα χέρια μου. 

Είχε μεγάλο ρόλο και μου άρεσε πάρα πολύ να παίζω με τον Τζον". 

      Έχει ειπωθεί ότι ο Βεζυρτζής είχε κλεισμένο τον Γκάλη, αλλά ο Ivkovic είπε "όχι". Το ήξεραν τότε οι παίκτες στην ομάδα; Ποια ήταν η αντίδρασή σας;

"Δεν το γνωρίζαμε γιατί ξέρεις όταν είσαι και παίκτης δεν ασχολείσαι με αυτά τα πράγματα, δεν είναι δουλειά σου. 

Ήταν οι καλοκαιρινοί μήνες τότε και όπως είναι λογικό ο καθένας έχει φύγει για διακοπές, να δει την οικογένειά του και δεν είχαμε την άμεση επαφή. Η φήμη υπάρχει και νομίζω έχει επιβεβαιωθεί. Εγώ το πιστεύω αυτό. Ο Νίκος ο Βεζυρτζής θα το ξέρει καλύτερα…

Σίγουρα για να τον απέρριψε ο Ίβκοβιτς κάποια λογική θα είχε. Γιατί ήταν στρατηγός σε απόψεις και φιλοσοφία". 

      Πες μας λίγα περισσότερα για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς!

"Ήταν από τους καλύτερους. Αλλά κοιτάξτε δεν ήταν μόνο προπονητής. Ήταν σοφός όπως τον αποκαλούν. Ο τρόπος που σκεφτόταν και αυτά που έδινε ως συμβουλές ζωής. 

Ο πρώτος προπονητής που ασχολούνταν με τη ψυχολογία του παίκτη τόσο έντονα. Με το κλίμα της ομάδας κλπ. Όταν μιλούσε για το κλίμα, οι άλλοι κοιτούσαν τον καιρό… Δεν καταλάβαιναν πόσο σημαντική ήταν η χημεία των παικτών!"

      Στο βίντεο με την κάμερα στον πάγκο της ομάδας, στο περίφημο τρίποντο με τον Άρη το ‘91, οι οδηγίες που δίνει είναι λίγο απογοητευτικές. Για εμάς πολύ σωστά εσύ του είπες το ιστορικό «να πάρω τη μπάλα εγώ»…

"Το θυμάμαι το σκηνικό, εντάξει βέβαια όταν το είπα εγώ, δεν μου είπε «όχι μη το κάνεις». Συμβαίνει καμιά φορά ο προπονητής να σκέφτεται αυτό που θέλει, κάνε εσύ αυτό που νομίζεις και βλέπουμε. 

Θα σου πω εγώ μετά στα αποδυτήρια (γελάει)…"

            Ποιον δεν ήθελες να είχες αντίπαλο όχι μόνο για τις ικανότητες του αλλά και γιατί σου έσπαγε τα νεύρα και σου χαλούσε το μυαλό;

"Από τους καλύτερους αμυντικούς που είχα να αντιμετωπίσω ποτέ ήταν ο Γιούρι Ζντοβτς. Έπαιξε και στον Ηρακλή κάποια χρονιά, ήταν στη Λιμόζ πήρε το Final Four στην Αθήνα το ‘93. Απίστευτο μυαλό στην άμυνα, δεν τα παρατούσε ποτέ. Αυτό που λέμε «κομπιουτεράκι".

      Εν τέλει αγάπησες την προπονητική;

"Εντάξει ασχολήθηκα μέχρι που χάθηκε ο ενθουσιασμός. Πιστεύω ότι πρέπει να έχεις πάντα ενθουσιασμό για αυτό που κάνεις.

Αλλά ήταν ωραία εμπειρία με βοήθησε πάρα πολύ στο μπάσκετ. Ξεκίνησα σαν βοηθός και έγινα πρώτος προπονητής, μετά πρόεδρος και έτσι έκλεισε ο κύκλος. 

Μέχρι να ανοίξει ένας καινούριος. Ποτέ μη λες ποτέ!"

      Θεωρείς ότι κάτι πήγε λάθος στην προεδρία σου; Πέσατε έξω στους υπολογισμούς για αξιοπρεπή ομάδα και ταυτόχρονη εξυπηρέτηση χρεών;

"Βέβαια! Είναι πολύ δύσκολο να σου βγουν όλα τέλεια Γιατί όταν κάνεις ομάδα και κάνεις οικονομικό προϋπολογισμό το μόνο σίγουρο είναι τα έξοδα, όσο δεν έχεις μεγαλομέτοχο να σου τα συμπληρώσει είναι άγνωστο τι θα συμβεί στη διάρκεια της χρονιάς, συγκυρίες της αγοράς οικονομικές συγκυρίες κλπ. 

Δεν ξέρεις τι έσοδα θα μπορείς να φέρεις και υπάρχει πάντα πολύ μεγάλο ρίσκο που έχουν όλες οι ομάδες.

Απλά σε πολλές ομάδες που έχουν μεγαλομέτοχο στο τέλος της ημέρας αυτός κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, συμπληρώνει τα χρήματα και όλα καλά όλοι αγαπημένοι.

Εμείς δεν είχαμε τέτοια πολυτέλεια και είναι πολύ λογικό να μη σου βγαίνουν τα πράγματα".

      Με δικό του μεγάλο γήπεδο, μεγάλο κοινό και brand name, ο ΠΑΟΚ γιατί δεν έχει επενδυτή; Μόνο η Ευρωλίγκα μετράει; Άλλες ομάδες πως βρίσκουν επενδυτές έστω κι αν δεν είναι μεγιστάνες;

"Εντάξει και ο Θανάσης (Χατζόπουλος) που κάνει τρομερή προσπάθεια, δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν έχει βάλει στην ομάδα σε ένα σωστό καλούπι οικονομικό, ίσα-ίσα. Λειτουργεί σε ένα πολύ καλό επίπεδο. 

Να ξέρετε ότι πολλές ομάδες δεν έχουν διαλυθεί λόγω κακής αγωνιστικής χρονιάς. Αλλά αποκλειστικά για οικονομικούς λόγους. 

Εμείς τουλάχιστον προς στιγμή δεν κινδυνεύουμε. Έχεις μία ηρεμία οικονομική που είναι το πιο σημαντικό πράγμα.

Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί δε βρέθηκε κάποιος. Πάντα είχα στόχο να υπάρχει κάποιος. Το μπάσκετ βέβαια δε μπορεί να περιμένεις να αποδώσει ως οικονομική επένδυση. Δεν επιστρέφονται αυτά τα χρήματα. Ο καθένας επενδύει για τους δικούς του λόγους. 

Βεβαίως ένας από τους λόγους είναι η Ευρωλίγκα. Στις πολλές κουβέντες που κάναμε με διάφορους επιχειρηματίες πάντα ερχόταν η ερώτηση «ωραία, μπαίνω στην ομάδα, παίρνω τίτλο, μετά τι;». Και η απάντηση ήταν «τίποτα, θα παίξεις εκεί που ήδη είσαι τώρα». 

Τότε όντως το θέμα αυτό φρενάρει πολλούς μεγάλους επιχειρηματίες που ίσως θα ήθελαν να μπουν στο σκεπτικό να ξοδεύουν εκατομμύρια. Γιατί για να πας σε άλλο αγωνιστικό επίπεδο θέλει εκατομμύρια. Πολλά χρήματα".

      Γιατί δεν προχώρησε του Ιβάν στο μπάσκετ; Οι φήμες λένε ότι αισθάνθηκε προδομένος από συμπεριφορές και εκμετάλλευση της διάθεσής του να στηρίξει. Ισχύουν;

"Ο Ιβάν ήταν και είναι πάντα κοντά στην ομάδα, με έχει βοηθήσει πολύ. Δεν είχε ποτέ το σκεπτικό να γίνει ιδιοκτήτης της ομάδας μπάσκετ. 

Αν το ήθελε, είναι τόσο δυνατός, θα γινόταν. Αν ήταν απογοητευμένος από συμπεριφορές, αν γινόταν ιδιοκτήτης, θα καθάριζε τα πάντα αμέσως. Είναι τόσο μεγάλη η δύναμή του που δεν νομίζω ότι αν ήθελε να το κάνει, θα σταματούσε".

      Ο ΑΣ βοηθάει;

"Δεν ασχολείται εξ ορισμού με το μπάσκετ καθώς πρόκειται για εταιρεία, ΚΑΕ. Βοηθάει στα θέματα του γηπέδου και όπου μπορεί".

      Τί είναι αυτό που σε έκανε να δεθείς με τον ΠΑΟΚ τόσο έντονα; Αν σου δινόταν ξανά η ευκαιρία να μπλέξει μαζί μας ή όχι τι θα αποφάσιζες?

"Ξέρεις αρκετές φορές στη ζωή σου αλλά σκέφτεσαι αλλού σε πάνε τα πράγματα, το δικό μου το μονοπάτι ήταν αυτό που έχω βιώσει και έχω ζήσει. Για ποιο λόγο έχει γίνει δεν ξέρω αλλά πάντα για καλό λόγο ήταν! 

Πιστεύω ότι έχω ωφεληθεί πάρα πολύ, και μόνο που συζητάμε όλα αυτά σήμερα είναι χαρά για μένα! Έχω ζήσει μια ζωή, είμαι φίλαθλος πλέον της ομάδας. Είναι μια τιμή που λίγοι παίκτες έχουν ζήσει στην καριέρα τους και με τιμάει πάρα πολύ. Ευτυχώς λοιπόν που έγιναν όλα αυτά στην πορεία μου!

Άλλες εποχές, όποιος δεν έχει ζήσει εκείνα τα χρόνια δε μπορεί να καταλάβει. Νιώθω ευλογημένος που έπαιξα τότε στην Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ, νιώθω πλήρης για αυτά που έζησα και έκανα!"

      Φτάσαμε στην κορυφή της Ευρώπης, μέσα από υγιή ανταγωνισμό σε τοπικό επίπεδο. Μακάρι να ξαναδούμε το ίδιο σενάριο…

"Εννοείται! Όπως έχω πει ο σωστός ανταγωνισμός τους βοηθάει όλους. Μπορεί να τα ξαναζήσουμε όλα αυτά, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, πρέπει πάντα να πιστεύουμε ότι θα γίνει".

      Ποια είναι η γνώμη σου για την Ευρωλίγκα; Πιστεύεις πως κλειστές λίγκες τέτοιου τύπου καταστρέφουν το άθλημα;

"Η Ευρωλίγκα είναι αδιαμφισβήτητα το καλύτερο μπασκετικό προϊόν, δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε αυτό το πράγμα, την παρακολουθώ κάθε εβδομάδα. 

Πιστεύω ότι πρέπει να βρεθεί μία λύση, να μην είναι κλειστή για να μη σκοτώνει το όραμα των άλλων ομάδων!

Πρέπει να υπάρχει ένα όραμα, άμα κάνω κάτι αγωνιστικά καλό θα έχω μία ανταμοιβή που είναι η συμμετοχή στην Ευρωλίγκα την επόμενη χρονιά. Δυστυχώς όλα αυτά τα χρόνια δεν βρέθηκε αυτή τη φόρμα, αλλά πιστεύω ότι θα γίνει.

Και ακούω τουλάχιστον ότι υπάρχουν συζητήσεις, θα βρεθεί αυτή τη φορά λύση, ότι με κάποιο τρόπο π.χ. με κάποια προκριματικά, οι ομάδες θα έχουν αυτό το όραμα και αυτή την φιλοδοξία ότι άμα πάω καλά αγωνιστικά θα παίξω στην Ευρωλίγκα…"

      Δεν μπορούν κάπως να ενοποιηθούν οι οργανώσεις;

"Εγώ νομίζω ότι εκεί θα καταλήξει, το πότε δεν το γνωρίζω γιατί κινούνται λίγο με αργούς ρυθμούς αυτά τα πράγματα. Αυτές οι συζητήσεις όντως όμως υπάρχουν".

      Από όλες τις θέσεις που πέρασες ποιον θεωρείς τον πιο what if παίχτη που πέρασε από τον ΠΑΟΚ;

"Πέρασαν τόσοι παίκτες που δεν μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου τώρα. Αυτό που έχω γράψει και στο βιβλίο, η τελευταία μου χρονιά ως Πρόεδρος που είχαμε κάνει στην ουσία το σκεπτικό ήταν να κάνω μία ομάδα που θα μπορέσει να κερδίσει ευρωπαϊκό τίτλο. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν άμα δεν είχαμε οικονομικά θέματα. 

Γιατί η ομάδα ήταν για παραπάνω πράγματα, είχε τρομερές δυνατότητες".

      Μίλησε μας για την τωρινή σου καθημερινότητα, μετά την εκλογή σου και άλλα σχέδια

"Είναι πολλές οι δραστηριότητες. Τώρα τελευταία το πρόγραμμα καλύπτει όλη την Ελλάδα όπου πηγαίνω για να μιλήσω για το βιβλίο. 

Ως αντιπεριφερειάρχης εξωστρέφειας, είναι ένας ρόλος πολυσύνθετος, ενώ σχεδιάζω να γράψω και δεύτερο βιβλίο. 

Ετοιμάζω ένα μπασκετικό Καμπ που θα έχει σχέση και με τον τρόπο σκέψης των αθλητών! Το mindset που δεν έχει ασχοληθεί κανείς ως τώρα. 

Είμαι ευχαριστημένος και προσπαθώ πάντα να είμαι πολυάσχολος".

Ο ΠΑΟΚ ήταν από γεννησιμιού του και μέχρι σήμερα σπουδαίος σύλλογος, ακριβώς επειδή συχνότατα έρχεται από θέση αουτσάιντερ, επειδή κυνηγάει το θαύμα, επειδή παίζει πληγωμένος και τραυματισμένος.

Για αυτό και οι ήττες του δεν είναι αποτυχίες, αλλά στιγμές μεγαλείου. Γι’ αυτό και έχει πάντα μια «αντισυστημική» κοσμοθεωρία. Επίσης όμως γι’ αυτό, οι τίτλοι του είναι λιγότεροι απ’ ότι αντικειμενικά άξιζε, σε όλα τα αθλήματα. Και αυτό είναι πολύ σημαντικότερο από το να παίρνατε π.χ. πέντε τίτλους παραπάνω. 

     Υπό αυτό το πρίσμα, το βιβλίο σου έχει να περάσει πολύ σημαντικά μηνύματα. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο. Τον στόχο του, τις αναφορές του.

"Ο τίτλος βγήκε μετά από τα πολλά χρόνια εμπειρίας στον αθλητισμό. 

Έχω κατανοήσει ότι οι δύσκολες στιγμές που έχω περάσει ήταν αυτές που μου έδιναν τη δύναμή μου, το κουράγιο μου το θάρρος μου. 

Ο πιο δυνατός ο εαυτός μας δεν βρίσκεται στη νίκη. Γεννιέται στη ήττα! 

Και για αυτό το λόγο πίστεψα ότι ο κατάλληλος τίτλος το βιβλίο είναι «Η δύναμη της ήττας» ώστε ο ανάγνωσης να προσπαθήσει να καταλάβει ότι δεν πρέπει να τη φοβόμαστε , πρέπει να την αναλύσουμε και ότι οι νικητές δε φοβούνται την ήττα, με λίγα λόγια. 

Βεβαίως μέσα στο βιβλίο περιγράφω πάρα πολλά πράγματα που είναι πεποιθήσεις μου, τον τρόπο που λειτουργούμε μέσα από γεγονότα και με βάση ιστορίες περιγράφω πολλά διδάγματα που πήρα. 

Ίσως είναι περισσότερο βιβλίο αυτοβελτίωσης, χρησιμοποιώντας τα γεγονότα…"

Συμφωνούμε απόλυτα μαζί σου και είναι σίγουρο πως ο κόσμος ανταποκρίνεται και στις δημόσιες παρουσιάσεις για να για να μαθαίνει πράγματα από έναν άνθρωπο που τουλάχιστον μέσα στο παρκέ έχει ζήσει τόσες έντονες στιγμές και καλές αλλά και βεβαίως αρνητικές, και τις μεταφέρει με αυτό το βιβλίο σε όλους. 

      Μπάνε σε ευχαριστούμε πάρα πολύ και πάλι. Καλή συνέχεια στην προσπάθειά σου! 

"Να είστε καλά χαίρομαι πάρα πολύ. Καλή επιτυχία παιδιά να ευχηθώ στη νέα εποχή του Paokmania!"

ΥΓ. Ευχαριστούμε τα μέλη του Paokmania που έστειλαν τις ερωτήσεις τους, στο σύνολο πάνω από 50! Όπως είναι λογικό, αρκετές δεν τέθηκαν στη κουβέντα λόγω μεγάλης διάρκειας…