Σιώπης: «Πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ αν...»

Ο Μανώλης Σιώπης ήταν ανέκαθεν ένας ποδοσφαιριστής που δεν μασούσε τα λόγια του. Λέει τα πράγματα όπως τα νιώθει και είναι. Ο Έλληνας χαφ της Κάρντιφ παραχώρησε μία απολαυστική συνέντευξη στο Podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ» και μίλησε για τον αποκλεισμό της Εθνικής και το γιατί θέλουν οι διεθνείς να μείνει ο Πογέτ.

Επίσης, απάντησε στους haters της Εθνικής, μίλησε για το παιδικό του όνειρο, αποκάλυψε μία απίθανη ιστορία με τον πατέρα του, αναφέρθηκε στη σχέση ζωής που έχτισε με τον Τάσο Μπακασέτα, ενώ τέλος ευχήθηκε στον Άρη να πάρει το κύπελλο και έκανε πρόβλεψη πως το πρωτάθλημα θα το κατακτήσει ο ΠΑΟΚ αν κερδίσει τον Ολυμπιακό.

Αναλυτικά όλα όσα είπε στο Podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ»:

Για τον αποκλεισμό της Εθνικής και αν είναι αποτυχία που δεν προκριθήκαμε στο Euro: 

«Δεν ξέρω πότε και αν το χωνέψω ποτέ αυτό. Είναι κάτι που με έχει πειράξει. Όχι μόνο εμένα, όλα τα παιδιά. Αγωνιστικά είναι αποτυχία. Εννοείται. Τι να πω; Ήμασταν κλάσεις ανώτεροι ποιοτικά από τη Γεωργία. Το λάθος για μένα είναι πως δεν ρισκάραμε παραπάνω. Γιατί αυτό που αντιλαμβανόμουν είναι πως ήθελαν να πάνε το παιχνίδι στα πέναλτι. Εκεί είχαν το πλεονέκτημα. Σκέφτομαι ακόμα και σήμερα τι θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά. Και πιστεύω έγιναν πράγματα που και ο προπονητής δεν μπορούσε να το διαχειριστεί διαφορετικά.

Οι 4 από τις 6 αλλαγές ήταν αναγκαστικές. Άλλαξε όλο το πλάνο που μπορεί να είχε στο μυαλό του. Εγώ πιστεύω ακράδαντα και το έχω πει και σε άλλους συμπαίκτες μου. Αν δεν αποτύχεις δεν μπορείς να πετύχεις. Νόμος. Και επειδή είμαστε μία φουρνιά παικτών που θα έχουμε μία ακόμα ευκαιρία, θα δώσουμε τα πάντα για να είμαστε στην επόμενη διοργάνωση».

Έγινε γνωστό πως είναι επιθυμία σας να παραμείνει ο Πογέτ, ποιοι οι λόγοι;

«Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εγώ γενικά λατρεύω ανθρώπους που λένε τα πράγματα όπως είναι. Ο κ. Πογέτ ήρθε και βρήκε μία ομάδα που είχε χτιστεί από τον Φαν Σχιπ που είχε πάρει όλο το δύσκολο έργο. Αυτός έφτιαξε την ομάδα που την πήρε έτοιμη ο Πογέτ. Απλώς ο Πογέτ ήξερε τη νοοτροπία και τους παίκτες. Γνώριζε τα πάντα για το ελληνικό ποδόσφαιρο και έκανε μία ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως. Είναι έξυπνος και έδωσε έμφαση σε λεπτομέρειες. Κάναμε προπόνηση μέχρι και στα πλάγια άουτ. Επίσης είναι πολύ έξυπνος προπονητής κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ένα ακόμα συν του είναι η τρελή επικοινωνία που είχε με τους παίκτες.

Μιλούσε με όλους μας όχι μόνο όταν βρισκόμασταν στην αποστολή. Και το υπόλοιπο διάστημα και έβλεπε όλα τα παιχνίδια. Και όταν φτάνεις σε ένα σημείο γιατί καλώς ή κακώς επιτυχία δική του ήταν η πρώτη θέση στο Nations League. Δεν έχει σημασία με τι αντιπάλους παίξαμε, με τους ίδιους παίζαμε και πριν. Απλώς στράβωσε όλη η ιστορία στο ματς με τη Γεωργία. Τα είπαμε αυτά, αλλά εγώ πιστεύω στην ομάδα και στον κ. Πογέτ».

Για τους haters της Εθνικής: 

«Να πω πως δεν το περίμενα; Το περίμενα. Τα ζούσα από μέσα. Να ξέρετε ρίξαμε πολύ κλάμα όλοι οι παίκτες. Στα αποδυτήρια μετά το ματς είχα μπροστά μου τον Γιακουμάκη που δεν σήκωσε κεφάλι από την στεναχώρια. Τον πλησίασα και του είπα: «Γιάκου, ήταν ένα πέναλτι, ο καθένας θα μπορούσε να ήταν στη θέση σου. Αν έμπαινε θα ήσουν ήρωας και όλοι εμείς μαζί σου, αν δεν έμπαινε θα χάναμε. Δεν γυρίζει τίποτα πίσω», του έκανα μια αγκαλιά και για μένα με το ποστάρισμά του στο instagram έδωσε την καλύτερη απάντηση.

Εγώ έχω ζήσει ποδοσφαιρικά σε δύο ακόμα χώρες. Την Τουρκία και την Αγγλία. Και εκεί υπάρχει τέτοια κριτική, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ζούμε από την αποτυχία στην Ελλάδα. Με τίποτα δεν το καταλαβαίνω. Οι ίδιοι που μας πίστεψαν, μετά έγραφαν ότι έγραφαν. Δηλαδή ο Γιακουμάκης δεν ήθελε να πάμε στο Euro; Τι πιστεύει ο κόσμος; Δεν ξέρω γιατί, αλήθεια. Και πιστεύω πως ίσως κάποια στιγμή αυτό θα αλλάξει. Εγώ αν είχα έναν μπροστά μου απ΄όλους αυτούς που τα έγραφαν όλα αυτά θα του έλεγα «μπες απλώς στο μυαλό του Γιακουμάκη. Μπες στη θέση του και σκέψου».

Για τον Μπακασέτα και την επιστροφή του στην Ελλάδα: 

«Ο Μπακασέτας είναι ξεχωριστό κεφάλαιο για μένα. Δεν ήταν μόνο συμπαίκτης μου. Έχει αυτό το στυλ του δασκάλου, είναι ώριμος και δεν το λέω επειδή είναι φίλος μου. Το έχει καλλιεργήσει αυτό στο μέγιστο βαθμό. Θέλει να βοηθάει. Με έκανε καλύτερο εντός και εκτός γηπέδου σε εριστικό σημείο. Τόσο έντονα το έκανε. Σε σημείο να θολώνω. Μου λείπει αφάνταστα. Θα έδινα τα πάντα να τον έχω δίπλα μου.

Εγώ το έμαθα από τα σάιτ ότι θα γυρίσει στην Ελλάδα. Όταν το διάβασα δεν το πίστευα. Δεν το πίστευα γιατί ήξερα πως δεν ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα. Όχι τώρα. Τα έβαλε κάτω όμως είδε τις επιλογές του και ήταν η καλύτερη που είχε. Ο Τάσος θέλει να τον πιστεύουν. Και στον Παναθηναϊκό τον πίστεψαν όλοι. Πήγαν στο σπίτι του στην Τραπεζούντα να τον κλείσουν. Και αυτό τα λέει όλα».

Για το αν υπάρχει το σενάριο να επιστρέψει στην Ελλάδα: 

«Πάντα υπάρχει. Εμένα ήταν όνειρό μου να παίξω στην Αγγλία. Από μικρός. Θαύμαζα τον Ανρί και τον Φάμπρεγκας. Ζω το όνειρό μου εδώ. Είμαι χαρούμενος και το απολαμβάνω. Καθε του στιγμή. Το ματς, το μετά το ματς, την υποστήριξη των φιλάθλων, το πως αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο εδώ. Τα πάντα».

Για το αν είναι καλύτερα τα πράγματα από αυτό που ονειρευόταν στην Αγγλία: 

«Αρχικά, το ποδόσφαιρο απ' ότι το είχα στο μυαλό μου, είναι τελείως διαφορετικό. Αφού το έζησα και το είδα, έφυγε κάθε ρομαντισμός από πάνω μου. Απλά, αυτά που είχα στο μυαλό μου για την Αγγλία, τα περισσότερα είναι όπως τα είδα. Τα γήπεδα, ο κόσμος, η λατρεία για το ποδόσφαιρο είναι απίστευτη. Γιατί ο κόσμος που θα βρεθεί και στα εκτός έδρας, θα σου ζητήσει φωτογραφία, μια φανέλα, ή και ένα αυτόγραφο, ο αντίπαλος όλα αυτά. Είναι κάποια πράγματα, που όταν θα τελειώσω την καριέρα μου στο ποδόσφαιρο, θα αισθάνομαι πολύ τυχερός που τα έζησα».

Για το τι είναι γι' αυτόν η οικογένεια του: 

«Τα πάντα όλα. Το λέω και το εννοώ, με όλη την σημασία των λέξεων. Γιατί το πως έχεις μεγαλώσει, με την οικογένεια σου, αυτό θα το δείξεις και θα το βγάλεις μετέπειτα στην ζωή σου, από την στιγμή που θα ωριμάζεις, από το Γυμνάσιο και μετά. Αυτό βγαίνει κυρίως, πως σε έχουν μεγαλώσει οι δικοί σου. Γιατί, εγώ δεν δέχομαι αυτό που λένε, πως είναι μικρός και θα αλλάξει. Ο χαρακτήρας χτίζεται εκεί, από το Γυμνάσιο μέχρι και το Λύκειο».

Για το αν θα γίνει κτηνοτρόφος όταν τελειώσει την καριέρα του και για το όνειρο του πατέρα του: 

«Αυτό βασικά, ήταν όνειρο του πατέρα μου. Είχαμε πολύ λίγα αγελάδια τότε, όταν ζούσε και ο παππούς μου και ο πατέρας μου ήταν στην ηλικία μου. Ήξερα πως είχε όνειρα και αυτό έγινε μέσα σε μια στιγμή. Είχαμε δύο μικρά χωραφάκια, τα οποία ο πατέρας μου, έσπαγε καρπούζια και πεπόνια και τα πούλαγε. Τα δύο τελευταία καλοκαίρια, είχαν πολλές ζημιές από καιρικές συνθήκες κλπ. Μέσα όμως σε δύο μέρες, γυρίζω και του λέω «τι θες να κάνεις;». Εκείνη την στιγμή, μου είπε, πως θα ήθελε να είχε αγελάδες. Αυτό ξεκίνησε, όταν δεν είχα την οικονομική δυνατότητα, γιατί ήμουν στον Πανιώνιο και είχα μικρό συμβόλαιο και ήμασταν άσχημα οικονομικά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα που θυμάμαι είναι πως είχαμε εκείνη την εποχή τέσσερα αγελάδια. Αυτά τα είχαμε σε μια φάρμα αλλουνού και για να τον ξεπληρώσουμε, ο πατέρας μου καθόταν και ήταν αγρότης του για όλα του τα ζώα. Μια μέρα θυμάμαι πως παίζαμε με την Εθνική Ελπίδων απέναντι στην Αλβανία και την ημέρα του αγώνα, καθώς είμαστε στο λεωφορείο για να πάμε στο ματς με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ανάστατος: «τα παρατάω όλα». Την στιγμή εκείνη εγώ ήμουνα στο λεωφορείο. Τον ρωτάω επί τόπου «τι χρειαζόμαστε για να κάνουμε μια περίφραξη», γιατί είχαμε ένα χωράφι που δεν είχε περίφραξη για να τα βάλουμε εκεί τα ζώα. Μου λέει,« για να κάνουμε αυτό το πράγμα, χρειαζόμαστε 2.000 ευρώ». Εγώ, εκείνη την στιγμή, είχα στην τράπεζα 3.000 ευρώ. Του λέω κλείσε το τηλέφωνο και στα βάζω τώρα.

Του τα έβαλα πήγαμε στο ματς, τελείωσε και μετά από μια εβδομάδα, γιατί τότε που ήμασταν στον Πανιώνιο, δεν ξέραμε πότε θα πληρωθούμε και μας λένε να πάμε να πάρουμε την εκχώρηση από τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Τότε, είπα σε ευχαριστώ θεούλη μου, γιατί δεν είχα τίποτα, είχα μείνει με 1.000 ευρώ και δεν ήξερα μέχρι πότε θα τα βγάλω πέρα.

Για το αν ένας προπονητής τον περιορίσει θα γίνει ''εχθρός'' του: 

«Εμένα, όποιος αντίπαλος με έχει περάσει, γιατί δεν θα το ξεχάσω ποτέ κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, μετά πεισμώνω τόσο πολύ και θα περάσει πάρα πολύ δύσκολα».

Για το τι κάνει και δεν σταματάει ποτέ να τρέχει: 

«Ειλικρινά δεν ξέρω. Είναι καθαρά το ταλέντο μου. Δεν είναι πως έχω κάνει κάτι. Στο παιχνίδι με τη Γεωργία για παράδειγμα, είχα τόση κ@@λα, ειδικά όταν σε παρακολουθεί 60.000 κόσμος και επειδή το στυλ μου είναι περίπου τέτοιο, είναι να είμαι εκρηκτικός και επειδή δεν υπήρχε άλλος με το δικό μου τρόπο παιχνιδιού, γι' αυτό φάνηκε και τόσο έντονο».

Για τον Πανιώνιο που επέστρεψε στην Β' Εθνική μετά από πολλά χρόνια: 

«Θέλω να δώσω πάρα πολλά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά, γιατί ξέρω πως είναι η συγκεκριμένη κατηγορία από τον αδερφό μου. Γιατί παίζουν σε άσχημα γήπεδα και δεν τους παρέχουν τίποτα. Οπότε, θέλω να συγχαρώ τους ανθρώπους που ήταν δίπλα στην ομάδα, γιατί δεν είχαν καμία βοήθεια, ούτε υπήρχε κάποιος παράγοντας από πίσω, μόνο ο κόσμος στήριξε την ομάδα και καταφέρανε να την βγάλουν στην Β' Εθνική.

Πραγματικά, τους βγάζω το καπέλο, γιατί ο Πανιώνιος αξίζει να βρίσκεται στην Super League και να έχει υγεία οικονομική και διοικητική. Είναι τεράστιος σύλλογος».

Για τον Άρη που είναι στον τελικό του Κυπέλλου: 

«Για τον Άρη έχω να πω, πως μπορεί να έμεινα έναν χρόνο, αλλά αισθάνομαι πως έμεινα δέκα σεζόν. Είναι λες και πήρα από την ζωή μου μια δεκαετία. Είναι απίστευτο, ξεχωριστό κεφάλαιο και δεν ξέρω πως έγινε και αισθάνομαι έτσι. Ήταν η ομάδα που με πίστεψε, σε μια πολύ άσχημη περίοδο της ποδοσφαιρικής μου καριέρας, με έβαλε στο πλάνο της και σε όλο το πρότζεκτ της, πήρα αγάπη απ' όλους, αλλά και έδωσα επίσης και δέθηκα πολύ έντονα με την ομάδα.

Όσον αφορά τον τελικό, θέλω να ευχηθώ καλή επιτυχία και στις δύο ομάδες, αλλά το Κύπελλο πρέπει να πάει στην Θεσσαλονίκη, αυτό είπα και στον φίλο μου τον Μπακασέτα».

Για το ποιος θα κατακτήσει το πρωτάθλημα: 

«Πιστεύω πως αν ο ΠΑΟΚ κερδίσει τον Ολυμπιακό εκτός έδρας, τότε θα κατακτήσει τον τίτλο. Θεωρώ, πως έχουν ανέβει πολύ οι μεγάλες ομάδες, γι' αυτό βλέπουμε αυτό το συγκλονιστικό πρωτάθλημα, γιατί παλιά ήταν μόνο μία-δύο ομάδες, ενώ οι άλλες ζοριζόντουσαν. Τώρα, είναι όλες στο ίδιο επίπεδο.

Απλά, πρέπει να ανεβάσουν και λίγο τις μικρομεσαίες ομάδες, γιατί η διαφορά τους με τις μεγάλες ομάδες, είναι χαώδης. Πιο παλιά, δεν υπήρχε αυτό το πράγμα, αλλά δεν υπήρχε και αυτός ο ανταγωνισμός με τις μεγάλες ομάδες. Μακάρι, να βελτιωθούν περισσότερο».