Νίκη της Ακτής Ελεφαντοστού... δύσκολα τα πράγματα!

Στο πρωινό παιχνίδι οι Ιάπωνες ξεκίνησαν καλύτερα τον αγώνα και προηγήθηκαν στο 16' με τον Χόντα, αλλά από το 30' και μετά οι Αφρικανοί όχι μόνο ισορρόπησαν, αλλά ήταν και ανώτεροι αγωνιστικά από τους αντιπάλους τους. Με την είσοδο του μεγάλου Ντιντιέ Ντρογμπά στο 60' η ψυχολογία τους ανέβηκε κατακόρυφα και μέσα σε δύο λεπτά κατάφεραν στο 64' με τον Μπονί και στο 66' με τον Ζερβίνιο να κάνουν άλλη μία ανατροπή ( η τρίτη που βλέπουμε μέχρι στιγμής στο μουντιάλ!) και να πάρουν το τρίποντο.

Ο αγώνας της εθνικής μας την Πέμπτη κόντρα στους Ιάπωνες είναι, πλέον, ζωτικής σημασίας και για τους δυο μας, αφού ενδεχόμενη ήττα ενός εκ των δύο τον βγάζει κατά 99% εκτός μουντιάλ, ειδικά εάν δεν νικήσει η Κολομβία την Ακτή Ελεφαντοστού στο άλλο παιχνίδι. Η εθνική μας οφείλει να παλέψει για τις δύο νίκες που θα της δώσουν αυτόματα την πρόκριση, όμως και ένα σενάριο ισοπαλίας με τον έναν εκ των δύο αντιπάλων και νίκης με τον άλλο, ίσως μας δώσει, τελικά, την πρόκριση.

Ελπίδες υπάρχουν, αλλά θα πρέπει να βελτιωθούν αρκετά κάποια πράγματα σε όλες τις γραμμές μας. Στην αμυντική μας λειτουργία, χθες ήταν μεγάλο το πρόβλημα στα δύο πλάγια μπακ και κυρίως από τα αριστερά. Το κέντρο μας, ναι μεν δεν πελαγοδρομούσε, αλλά δεν μάγεψε κιόλας (ήταν καλοί οι Σαμαράς, Κονέ, αλλά δεν αρκούσε αυτό). Και τέλος επιθετικά, υπήρξε, πέραν της ατυχίας, δυστοκία και γενικά Σάλπι και Γκέκας ήταν σε αρκετά κακή μέρα και δεν φάνηκαν.

Οι ευχές όλων μας είναι με την εθνική μας ομάδα... Ο όμιλος είναι τέτοιος που ακόμα μπορούμε! Αρκεί να το πιστέψουν και τα ίδια τα παιδιά και να μην πτοηθούν από το βαρύ μεν, πλασματικό δε, 3-0.