Έψαλλαν με δάκρυα Ποντιακό μοιρολόι για τον Ολυμπιονίκη Πάντσο Ποικιλίδη

Η «δημοκρατία» ήταν εκεί και κατέγραψε τις συγκινητικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν.

Ο «Πόντιος γίγαντας» έφυγε πρόωρα, σε ηλικία 49 χρόνων, πέρυσι τον Μάιο, έπειτα από μια σοβαρή επέμβαση στην καρδιά, αφήνοντας φτωχότερη την αθλητική Ελλάδα και την οικογένεια των Ποντίων. «Έτρεμα στο άκουσμα της θλιβερής είδησης, δεν πίστευα στ' αυτιά μου. Αμέσως έπιασα ένα κομμάτι χαρτί κλαίγοντας κι έβγαλα μέσα από την καρδιά μου τους πρώτους στίχους για τον Παναγιώτη» αφηγείται βουρκωμένος ο Γιάννης Λαζαρίδης, καθηγητής Φιλολογίας και ιστορικός του ποντιακού Ελληνισμού.

«Το μοιρολόι του Πάνου» μόλις είχε γεννηθεί. Ο Δημήτρης Καρασαββίδης το έντυσε μουσικά λίγους μήνες αργότερα. «Είναι ένα αργό Ομάλ Καρς, από αυτά που αγαπούσε ο Πάντσο (σ.σ. Παναγιώτης)» εξηγεί ο Γ. Λαζαρίδης.

Έψαλλαν με δάκρυα Ποντιακό μοιρολόι για τον Ολυμπιονίκη Πάντσο Ποικιλίδη

Χθες στα κοιμητήρια της Καλαμαριάς έγιναν τα «αποκαλυπτήρια» του τραγουδιού. Η ποντιακή λύρα έσπαζε τον βουβό πόνο, σκεπάζοντας τους πένθιμους ήχους της καμπάνας, και οι στίχοι «σ' εσέν χαμάν, γιαβρί μ', θ' ανοίει τη Παραδείσ' η πύλη, αείμνεστος θ' απεμέντς, έι Πάντσο Ποικιλίδη» γέμισαν με δάκρυα τη Ρίτσα Ποικιλίδη, σύζυγο του Παναγιώτη, και τον 17χρονο γιο τους Αλέξανδρο.

Ο Ποικιλίδης πήρε μέρος σε τέσσερις Ολυμπιάδες (Λος Αντζελες 1984, Σεούλ 1988, Βαρκελόνη 1992, Ατλάντα 1996), ενώ διετέλεσε και μέλος του Δ.Σ. της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Άφησε πίσω σύζυγο και τρία παιδιά (εκτός από τον Αλέξανδρο και δύο κόρες, την Αναστασία, 23 χρόνων, και την Πηνελόπη, 21 χρόνων), οι οποίοι δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης.

Η πικρία τους, έκδηλη. «Ολοι εκείνοι που ήταν στην... κορνίζα εξαφανίστηκαν, αφήνοντας παχιά λόγια» λέει η κυρία Ρίτσα, τονίζοντας: «Η οικογένειά μου είναι ο ΠΑΟΚ που μας στήριξε από την πρώτη στιγμή και ειδικά ο Ιβάν Σαββίδης. Βρέθηκε στο πλευρό μας από την πρώτη στιγμή. Του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, όπως και στους Κοντσάρεβα, Γκαγκάτση, Μαυρομάτη, Σαράτση, τους παίκτες του ΠΑΟΚ και τους βετεράνους. Μας στάθηκαν πραγματικά...»

«Ρίτσα, φεύγω»

«Όταν διάβασα τους στίχους για πρώτη φορά, δεν κατάφερα να φτάσω ως το τέλος από τα κλάματα. Θυμήθηκα τη στιγμή που έσβηνε και μου είπε: "Ρίτσα, τα παιδιά και τα μάτια σου, εγώ φεύγω"» εξιστορεί στη «δημοκρατία» η σύζυγός του, ενώ ο γιος του συμπληρώνει: «Για μένα ήταν ένας ήρωας. Ελπίζω να μας βλέπει από ψηλά, θα... παλέψουμε για να τον κάνουμε υπερήφανο».

Γ. Τότσικας