Αφιέρωμα στις Ακαδημίες (μέρος 3ο)

Για τους ποδοσφαιριστές στους οποίους ο σύλλογος επενδύει το μέλλον του, η Τούμπα δεν είναι δεύτερο, αλλά το μόνο σπίτι. Κυριολεκτικά.

Τα παιδιά που έχουν ενταχθεί στις Ακαδημίες του ΠΑΟΚ και δεν κατάγονται από τη Θεσσαλονίκη διαμένουν στους ξενώνες του γηπέδου. Οσοι επιλέγονται να ζήσουν στους ξενώνες ή σε σπίτια, το ενοίκιο των οποίων πληρώνει η ομάδα, έχουν κριθεί και αξιολογηθεί τόσες φορές από τους ειδικούς, που γίνεται σαφές ότι εφόσον κάποιος περάσει την πόρτα του ξενώνα και αποκτήσει δελτίο ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ, είναι ικανός να φτάσει τουλάχιστον μέχρι την ομάδα Κ20. Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη.

Αλλωστε, ακόμα και για να συμμετάσχει πια ένα παιδί στην προπόνηση, πρέπει να αξιολογηθεί από όλους του προπονητές των ακαδημιών, οι οποίοι θα αποφανθούν ότι έχει ταλέντο. Είναι αυτονόητο ότι υπάρχει πάντα ο παράγοντας του ανθρώπινου λάθους, της λανθασμένης εκτίμησης, μα η ουσία είναι ότι ουδείς παίρνει το πράσινο φως αν δεν αποφανθούν θετικά οι ειδικοί.

Απαιτούνται 6-7 χρόνια δουλειάς

Κι όλη αυτή η προεργασία, η διαδικασία της αξιολόγησης και της επιλογής πρέπει να γίνει εγκαίρως, ώστε να υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος «διαμόρφωσης» του ταλέντου. Απαιτούνται έξι με επτά χρόνια επαγγελματικής δουλειάς για να εξοπλιστεί κανείς επαρκώς ενόψει μιας ποδοσφαιρικής καριέρας, λένε οι ειδικοί. Γι αυτό και οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ δεν ψάχνουν παίκτες για τις ομάδες Κ17, Κ20, αλλά μικρά κι εύπλαστα φυντάνια. Αν, για παράδειγμα, εμφανιστεί, ένας ταλαντούχος 15χρονος, που ουδέποτε είχε «δουλευτεί» σωστά είναι αδύνατο να προχωρήσει. Μαγικό ραβδί δεν διαθέτει κανείς, λέει ο υπεύθυνος των Ακαδημιών Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος.

Χαρακτηριστική δε, είναι η περίπτωση ενός παιδιού, που επί τέσσερα χρόνια ο πατέρας του είχε την θέληση και την υπομονή να το πηγαινοφέρνει στις προπονήσεις των ακαδημιών του ΠΑΟΚ – διανύοντας 180 χλμ. κάθε φορά – μέχρι να είναι απολύτως σίγουροι οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ ότι αξίζει να γίνει μέλος της οικογένειας τους.

Μετά από ένα χρόνο προσαρμογής στην ομάδα, οι αρμόδιοι είναι σε θέση να κρίνουν αν μπορεί να συνεχίσει κάποιος. Αν διαθέτει πέρα από το ταλέντο, την σωματοδομή, τις αναπτυξιακές δυνατότητες, την πειθαρχία, το τσαγανό για να συνεχίσει. Μιλάμε για παιδιά ηλικίας από 13 ως 18 ετών, που επιλέγουν να ζήσουν μακρυά από τις οικογένειές τους, ακολουθώντας ένα ιδιαιτέρως βαρύ πρόγραμμα, όπως επιτάσσει η ενασχόληση με τον πρωταθλητισμό. Ποδόσφαιρο και σχολείο, προπόνηση και διάβασμα. Ελάχιστες ώρες ξεκούρασης, περιορισμένη επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Προτεραιότητα το ποδόσφαιρο, στην ίδια κλίμακα και οι επιδόσεις στο σχολείο.

«Εχουμε κάνει σαφές ότι οι χαμηλοί βαθμοί, η απειθαρχία φέρνουν κυρώσεις. Σε κάποιες, ελάχιστες είναι η αλήθεια περιπτώσεις, αποδεσμεύσαμε παιδιά που έδειχναν μεγάλη δυσκολία στο να προσαρμοστούν στην λογική της ομάδας και της καθημερινής δουλειάς και πειθαρχίας», λέει ο Ηλίας Ηλιάδης, υπεύθυνος των ξενώνων, «μπαμπάς», «μαμά» και «φίλος» μαζί γι' αυτά τα παιδιά.

Ακούγεται σκληρό, μα τους αρέσει. Το υποστηρίζουν. Αλλωστε, το ποδόσφαιρο είναι επιλογή. Κι αυτά τα παιδιά αποδεικνύουν καθημερινά ότι το να πετύχουν είναι κάτι που θέλουν πολύ.