Ένας ΠΑΟΚ, εξοργιστικά αδιάβαστος…

Ο Δικέφαλος δεν κατάφερε ποτέ να φέρει τη σειρά αγώνων στα μέτρα του. Αναγκάστηκε από το πρώτο λεπτό, στον εκτός έδρας αγώνα, να ακολουθεί τον ρυθμό του αντιπάλου. Υπέστη απανωτά «τρυπήματα» στις πλευρές του και δέχτηκε γκολ και φάσεις, χωρίς ποτέ να πάρει το μάθημα.

Η πραγματικότητα είναι στενάχωρη. Ο ΠΑΟΚ εκτός Ευρώπης χωρίς να καταφέρει να φτάσει ένα σκαλί ψηλότερα. Όμως το βασικότερο που έχει να καταλάβει όλος ο οργανισμός, είναι το πόσο αδιανόητα απίστευτη θα ήταν μια ευρωπαϊκή διάκριση, την ώρα που παίζεις με το πιο βαρύ δίδυμο χαφ στην ιστορία του πλανήτη, χωρίς πραγματικά αξιόπιστο και ποιοτικό (με την έννοια των αριθμών-στατιστικών) δεκάρι, και ενώ έχεις χτίσει μια ομάδα που δεν στηρίζει απολύτως τίποτα στον σεντερ φορ της (σχεδόν τον έχουμε εκτός συζήτησης – άμα τύχει να συνεισφέρει κάτι, το θεωρούμε κερασάκι). Αλήθεια, δε θα είχε πλάκα να πετύχουμε κάτι ενώ ισχύουν όλα αυτά;

Ειδικά στο χθεσινό ματς όμως, πέρα από τις γενικές δυσλειτουργίες του φετινού ΠΑΟΚ, είδαμε μια ομάδα που εμφανίστηκε «διπλά» αδιάβαστη. Διότι αν στο Βέλγιο κάποια πράγματα δικαιολογούνταν, χθες δεν υπήρχε καμία εξήγηση για τα εξής:

• Για ποιο λόγο η ομάδα επέτρεψε στον αντίπαλο τόσες (αμέτρητες) αντεπιθέσεις στον κενό χώρο, από τα πρώτα λεπτά; Δεν ήταν σαφώς προτιμότερο να ελέγξουμε καλύτερα το ρυθμό, προστατεύοντας εαυτόν και περιμένοντας την κούραση και την πίεση διατήρησης του αποτελέσματος που θα φόβιζε τον αντίπαλο, ώστε να χτυπήσουμε μπροστά; ΕΙΔΙΚΑ στο πρώτο ματς του Βελγίου, ήταν εμφανής η πτώση απόδοσης των Βέλγων λόγω κούρασης στο β’ μερος του ματς. Για ποιον λόγο έπρεπε να επιδιώκουμε το συνεχές τρέξιμο ενώ απλούστατα οι αντίπαλοι είναι ανώτεροι σε αυτό τον τομέα;
•  
• Για ποιον λόγο, παρότι φάνηκε εξ αρχής η άνεση με την οποία ο αντίπαλος έφευγε στην αντεπίθεση (ΟΛΕΣ οι φάσεις που δεχθήκαμε ήταν τέτοιες – πράγμα αστείο), δεν αλλάξαμε έστω και εκ των υστέρων προσέγγιση;
•  
• Τι άλλο πρέπει να γίνει ώστε να καταλάβουμε πως τα δίδυμα Μεϊτε-Σβαμπ και Μεϊτέ – Οζντόεφ είναι από δυσλειτουργικά έως αρνητικά, στα σημαντικά ματς; Και γιατί εθελοτυφλούμε πιστεύοντας μονίμως πως το πρόβλημα είναι πάντα οι «παρτενέρ» και ποτέ ο αργοκίνητος Μεϊτέ (με τα θετικά του που κανείς δεν αμφισβητεί) ; Αν δεχθούμε πως το ρόστερ «αυτό είναι και τώρα δεν αλλάζει» τότε γιατί πρέπει να ακολουθούμε τυφλά το «παίζω με δυο χαφ ο,τι κι αν γίνει»; Αλήθεια μια πιθανή πρόκριση σε ημιτελικά Ευρώπης, δεν ήταν επαρκής λόγος για να βάλει ο προπονητής λίγο νερό στο κρασί του για να «κλειδώσει» καλύτερα τον άξονα; Είναι προτιμότερο να εκτίθεται έτσι η ομάδα σε δυο σερί ματς;

Δυστυχώς, ο ΠΑΟΚ σε ένα σημαντικό ματς, κρίθηκε ανεπαρκής και αποκλείστηκε δίκαια, αφού εμφανίστηκε κατώτερος, σε όλους τους τομείς (τακτική διαχείριση, ατομική ποιότητα, εκγύμναση). NAI, υπάρχει το ζήτημα της ίωσης που χτύπησε σημαντικούς παίκτες της ομάδας (Μεϊτέ, Κωσταντέλιας "λέγεται"). Οκ, ας το δεχθούμε ως ελαφρυντικό, όμως όλα τα παραπάνω ερωτήματα δεν αλλάζουν!

Οι ευρωπαϊκές επιτυχίες δεν είναι βεβαίως κάποιο προαπαιτούμενο. Η ομάδα μας δημιούργησε ελπίδες και χαρά φέτος, και η χρονιά δεν έχει τελειώσει. Είναι όμως μεγάλο κρίμα και αυτοκτονία, να αποκλείεσαι χωρίς να έχεις κάνει ούτε τα μισά από όσα θα μπορούσες (και θα έπρεπε) για να πάρεις το αποτέλεσμα που ήθελες.

Η συνέχεια για τον ΠΑΟΚ γράφει «πρωτάθλημα» και η ομάδα καλείται να εμφανιστεί συγκεντρωμένη και να παλέψει. Μένουν 6 ματς, ο ΠΑΟΚ με ματς λιγότερο είναι δίπλα στην κορυφή και η πίστη του κόσμου παραμένει ακλόνητη.

Παράλληλα όμως, η διοίκηση ΟΦΕΙΛΕΙ να προγραμματίσει από τώρα τις κινήσεις του καλοκαιριού, όχι απαραίτητα βάσει μπατζετ (αφού η τελική κατάταξη θα κρίνει έσοδα κλπ), αλλά βάσει οργανογράμματος, προσώπων, στρατηγικής. Οι πιθανές αλλαγές με τη φημολογούμενη ενασχόληση Γκαγκάτση με την ΕΠΟ είναι δεδομένο ότι θα σοκάρουν τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας και αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι δεν σχεδιάζεται, έστω και στη θεωρία, η διάδοχη κατάσταση. Γιατί τα αναφέρω αυτά; Γιατί έχουμε μια παράδοση στην… αυτοκαταστροφή και αν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί, τότε καμία πρόσκαιρη ευρωπαϊκή πορεία δεν θα έχει νόημα!

Ίδωμεν…