Σε μια χρονιά που βλέπουμε συνεχώς το ίδιο και το ίδιο προβληματικό σενάριο, είναι νομίζω καιρός να αποδεχθούμε πως σε αυτές τις συνθήκες η Ευρώπη από «όνειρο», μετατράπηκε νωρίς νωρίς σε μαρτύριο για τον ΠΑΟΚ και τον κόσμο του. Αυτό λοιπόν έλαβε επιτέλους τέλος.
Η συνεχιζόμενη κατηφόρα του ΠΑΟΚ έχει πλέον βάλει σε σοβαρό κίνδυνο η σεζόν όχι απλά να αποτύχει, αλλά να τιναχθεί εντελώς στον αέρα. Δυστυχώς οι βάσεις που έβαλε ο ΠΑΟΚ σε πολλά επίπεδα, όχι μόνο σε μεταγραφικό, φέρνουν την ομάδα σε συνεχή αδυναμία, δυστοκία και δυσλειτουργία. Και αυτό δεν φέρνει μόνο στεναχώρια, αλλά πλέον και «παραφροσύνη»…
Η νέα ντροπιαστική αποτυχία του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, κόντρα σε σαφώς κατώτερη ομάδα, ήρθε με τέτοιο τρόπο ώστε καμία έκπληξη δεν νιώσαμε. Αδυναμία, δυσλειτουργίες, ολιγωρία, ανερμάτιστες επιλογές. Ήρθε η ώρα της ανάληψης ευθυνών, καθότι η χρονιά δεν έχει τελειώσει!
Πολλά έχουν ειπωθεί το καλοκαίρι που πέρασε, αλλά και σε αυτό το πρώτο κομμάτι της χρονιάς, που εξελίχθηκε σε αγωνιστική «κρίση» για τον ΠΑΟΚ. Το παράπονο του κόσμου, γνωστό. Οι ενστάσεις του προπονητή, γνωστές. Οι δυσλειτουργίες στο χορτάρι αλλά και στα γραφεία, εμφανείς. Τι πρέπει να κάνει ο ΠΑΟΚ; Ο,τι δεν λύνεται, κόβεται...
Νέα ήττα για τον ΠΑΟΚ, νέα τεράστια ευκαιρία να μείνει μόνος στην κορυφή, χαμένη. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι καλά, και αυτό είναι πάρα πολύ εμφανές ήδη από τα πρώτα φιλικά της σεζόν… Το ερώτημα είναι, γιατί; Γιατί μια ομάδα πρωταθλήτρια, που όλοι συμφωνούσαν πως έχει επιτέλους στρωμένο το έδαφος ώστε να ανέβει ένα σκαλί παραπάνω, βρίσκεται ένα σκαλί… παρακάτω λίγους μήνες μετά;
Ανάμικτα τα συναισθήματα για την εμφάνιση της ομάδας, στη Λαμία. Η νίκη, δικαιότατη. Τα προβλήματα όμως, παραμένουν εκεί. Πλέον είναι βέβαιο, πως καμία συζήτηση για «ατυχία» ή παροδικό ντεφορμάρισμα, δεν αξίζει να γίνεται. Ο ΠΑΟΚ, ακόμα, ψάχνεται. Και πρώτος απ’ όλους, ο προπονητής του…
Φτάσαμε, επιτέλους, στα τέλη Οκτωβρίου. Την εποχή που τόσο καιρό περιμέναμε πως ο ΠΑΟΚ θα είχε βρει τα «πατήματά» του, θα έπαιρνε πιο εύκολα αποτελέσματα και θα έβαζε πλώρη για νέες επιτυχίες. Αντ’ αυτού, έχουμε τα ίδια ακριβώς προβλήματα…
Ας ξεκινήσουμε με το προφανές. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι αποδοτικός, ακόμη, φέτος. Επίσης έχει αρκετά διαστήματα που δεν παίζει καλά. Και δέχεται εύκολα γκολ. Είχε 3 σερί ήττες και 1 ισοπαλία σε σημαντικά ματς. Όλα αυτά σωστά και γνωστά. Μπορεί κανείς να εξηγήσει όμως τον πανικό και το μένος μερίδας του κόσμου; Άραγε δεν μάθαμε τίποτα εως τώρα, όλα αυτά τα χρόνια που είχαν και αποτυχίες αλλά και ιστορικές επιτυχίες;
Έχει πλάκα να ζεις και να δραστηριοποιείσαι στην Ελλάδα. Είτε Έλληνας, είτε ξένος, είτε… Βούλγαρος είτε Τούρκος, καταλαβαίνεις σύντομα πως σε αυτό τον τόπο, ο καθένας είναι ό,τι δηλώσει. Μόνο που σε κάποιες περιπτώσεις, προσπαθούν να σε βαφτίσουν όπως θέλουν τα ΜΜΕ για σένα…
Προβοκατόρικος ο τίτλος; Μπορεί και ναι. Το προχθεσινό ματς στην Τούμπα κόντρα στη Μπόρατς, όπως και αρκετά άλλα την περασμένη σεζόν, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Την εξάρτηση του ΠΑΟΚ από την εκρηκτικότητα και τον ενθουσιασμό του Ταϊσον. Αυτό είναι καλό. Ή μήπως όχι;
Λέγαμε χθες, ότι είναι σιγά σιγά ώρα να ξυπνήσουμε. Πως, ωραία όλα όσα ζήσαμε, όμως υπάρχει μάχη μπροστά μας και τόσο η ομάδα όσο και ο κόσμος, πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Η ώρα κοντοζυγώνει. Αυτή τη φορά απαγορεύεται να πιαστεί οποιοσδήποτε, αδιάβαστος…
Το μεθύσι του τίτλου παραμένει… ενεργό, αλλά οι μέρες περνάνε. Το καλοκαίρι βρίσκεται στη μέση του, αλλά όχι για εμάς. Η μεταγραφολογία και η παραδοσιακή τοξικότητα γύρω από αυτή, είναι δεδομένη για αρκετό καιρό. Η θερινή ραστώνη έχει καταβάλει πολύ κόσμο. Νομίζω όμως ότι ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε…
