Ανεπαρκέστατος ΠΑΟΚ, επιτέλους τελείωσε το μαρτύριο της Ευρώπης

Ο ΠΑΟΚ εμφανίστηκε στο Βουκουρέστι ούτε λίγο, ούτε πολύ, σαν τουρίστας. Ασύνδετος, άνευρος, ανήμπορος να ακολουθήσει τον ρυθμό και σε γενικές γραμμές χωρίς να δείχνει και να «καίγεται» κιόλας. Το γιατί συνέβη αυτό, ας το αναρωτηθούν ή ας το απαντήσουν οι πρωταγωνιστές. Προπονητές και παίκτες.

Ο ΠΑΟΚ έχει πολλά θέματα να λύσει φέτος, διοικητικά και αγωνιστικά. Ένα βασικό ζήτημα όμως εξ αρχής ήταν το γεγονός πως η ομάδα έχει κενά στο ρόστερ της, και αυτά γίνονται ακόμα πιο έντονα εξ αιτίας των συνεχών αγώνων, της κούρασης, της έλλειψης εναλλακτικών (χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο «σκασμένος» Μπάμπα) και βεβαίως της απουσίας «καθαρού» χρόνου προπονήσεων. Κάτι που ειδικά με προπονητές «τύπου Λουτσέσκου» είναι πάρα πολύ κρίσιμο. 

Γι’ αυτό λοιπόν γράφω κα επιμένω, πως το τέλος του φετινού μαρτυρίου της Ευρώπης, αποτελεί και μια χαραμάδα ελπίδας για όσα τέλοσπάντων απομένουν να διεκδικήσει ο ΠΑΟΚ, ώστε να μην αποτύχει εντελώς φέτος, και για να βάλει θετικές βάσεις για του χρόνου.

Το ποδόσφαιρο που παρουσίασε ο ΠΑΟΚ αυτή τη σεζόν έχει βαθιά προβληματικά στοιχεία. Υπάρχουν τομείς ή στιγμές, που η ομάδα μοιάζει να μην έχει δουλευτεί καθόλου από τον προπονητή. Οι ευθύνες για αυτό τους βαραίνουν όλους και βεβαίως πρώτον το Ραζβάν.

Καλώς ή κακώς όμως, έχουμε δρόμο ακόμα μπροστά και δεν προσφέρει τίποτα το να τιναχτούν όλα στον αέρα από τώρα.

Με όλα τα προβλήματα της ομάδας, συνεχίζω να πιστεύω πως κανένας εν Ελλάδι αντίπαλος δεν έχει δα… τρομάξει με το φοβερό ποδόσφαιρο που παίζει.

Στο χέρι του ΠΑΟΚ είναι λοιπόν να καθαρίσει το μυαλό του, έχοντας πλέον και περισσότερο χρόνο να εστιάσει στο πρωτάθλημα, και να φέρει τα πάνω, κάτω.

Αρκεί επιτέλους να ισορροπήσει, πρωτίστως πνευματικά και αργότερα… αγωνιστικά.

Όπως λέει και μια ψυχή, άντε να δούμε…