Ο ΠΑΟΚ δεν είναι έτοιμος, «κουβαλά» όμως συνήθειες κι αυτοματισμούς

Το γκολ ισοφάρισης του Μπάμπα -ας πούμε- είναι το καρμπόν με εκείνο που πετυχαίνει στον επαναληπτικό με την Ντινάμο Ζάγκρεμπ. Κόρνερ εκτελεσμένο με το δεξί πόδι, με εσωτερικό φάλτσο. Σημάδι στο πρώτο δοκάρι, στην κίνηση του Κουλιεράκη, εκείνος διαγώνιο σπάσιμο, εκεί που ξέρει πως κάποιος έχει κάνει κίνηση.

Ο Μπάμπα που ξέρει τον αυτοματισμό έχει ξεκινήσει πριν τον αμυντικό και αίφνης βρίσκεται μόνος του. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να… φυσήξει την μπάλα στα δίχτυα.

Πάμε και στο πρώτο. Οι δομές του είναι ακριβώς οι ίδιες με το τέρμα στην Μπάνια Λούκα. Οι πρωταγωνιστές αλλάζουν, μα σημασία έχει η εκτέλεση του play, που δίνει εναλλακτικές επιλογές.

Ένας εξτρέμ (στην Βοσνία ήταν ο Τάισον, στην Σουηδία ο Ζίβκοβιτς) τραβιέται σε ρόλο εσωτερικού χαφ, παίρνει μαζί του τον αντίπαλο μπακ και περιμένει υπομονετικά το σπριντ του δικού του μπακ για να έχει πολλαπλές επιλογές πάσας.

Από εκεί και μετά συμβαίνουν ταυτόχρονα ένα σωρό «κοψίματα». Διάφοροι παίκτες γεμίζουν την περιοχή σε καίριες θέσεις, ώστε αυτός που θα κάνει την παράλληλη μπαλιά να έχει πολλές επιλογές.

Με την Μπόρατς το έβαλε με μία επαφή ο Μουργκ. Στην Σουηδία θα μπορούσε να το βάλει με μία επαφή ο Μπράντον -το έβαλε τελικά ο Τάισον με… ριμπάουντ.

Ο ΠΑΟΚ σαφώς δεν είναι έτοιμος. Δεν έχει ρυθμό, δεν έχει ακόμα τρεξίματα, δεν έχει τις απαραίτητες εντάσεις, απόλυτα λογικό για καλοκαίρι, ειδικά απέναντι σε μία ομάδα που βρίσκεται στα μέσα του πρωταθλήματος της.

Ως αντίβαρο όμως, κουβαλά, όμως, την καθημερινή δουλειά του. Τις συνήθειες του. Τους αυτοματισμούς του. Αυτό είναι το δικό του αντίβαρο.

Ο Λεξ μελοποίησε τον στίχο του και αναρωτήθηκε: «πως κερδίζει ενώ λέει τα ίδια»; Ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου είναι το τρανότερο ποδοσφαιρικό παράδειγμα δουλειάς, μόχθου, μεθοδικότητας, οργάνωσης, σχεδίου, πλάνου…