Η ιστορία απέδειξε ότι το καλό θέλει υπομονή!

Ιούλιο μήνα με ένα τηλεφώνημα έρχονται μόνο οι αζήτητοι, που ονειρεύονται απλά ένα νορμάλ συμβόλαιο σε ποδοσφαιρική ομάδα και δεν πολυεξετάζουν ούτε το "που" ούτε το "πώς".

Να πάμε, λοιπόν, να εφοδιαστούμε με αζήτητο υλικό, έτσι για να πούμε ότι κλείσαμε τα κενά, π.χ. για τον φορ, που όλοι το έχουν κάνει πανάκεια ότι μας λείπει ένας τέτοιος;

Στη περίπτωση αυτή, όταν πολύ σύντομα θα διαπιστωθεί με γυμνό μάτι η μετριότητα των επιλογών, τότε με μαθηματική ακρίβεια οι γκρινιαρογόνες δυνάμεις του ρεπορτάζ και των σόσιαλ θα το γυρίσουν εύκολα το μπιφτέκι,  και από το "κάντε, επιτέλους, έγκαιρα τις μεταγραφές"  θα το πάνε στο "όχι άλλα παλτά στον ΠΑΟΚ, βάλτε τα μικρά τα ΠΑΟΚτσάκια, καλύτεροι θα είναι".

Η ιστορία απέδειξε ότι το καλό θέλει υπομονή. Το μέτριο έρχεται αύριο, τώρα. Σπάνια περίπτωση να τύχει συνδυαστικά και καλό και γρήγορο. Τα λαχεία είναι δυσεύρετα.

Ο Λουτσέσκου ζητάει φορ, που πάνω από όλα θα αποδεχτεί τα δικά του θέλω, δηλαδή οπωσδήποτε συμμετοχή στη συνολική προσπάθεια, άμυνας και επίθεσης, και μόνο μέσα από αυτή τη διαδικασία να έρθει το γκολ.

Όχι σεντερφορίσια κατασκήνωση στη περιοχή, μακριά από όλους και όλα, περιμένοντας απλά την τροφοδοσία των άλλων.

Αν το ζητούσε αυτό ο Ράζβαν, και ο Σαμάτα θα έβαζε 15 γκολ.

Οι περισσότεροι επιθετικοί, και ειδικά οι πρωτοκλασάτοι, δεν θυσιάζονται για το σύνολο.

Θέλουν τα δικά τους νούμερα να είναι ανεβασμένα για να έχουν να λένε πόσα γκολ πέτυχαν και πόσες ασίστ έδωσαν, κι ας απέτυχε η ομάδα στους στόχους της. 

Εμείς μ' αυτές τις λογικές έχουμε πάρει διαζύγιο.

Ο ΠΑΟΚ του ΡΑΖΒΑΝ ΛΟΥΤΣΕΣΚΟΥ έγινε Ευρωπαϊκής νοοτροπίας, ευθυγραμμισμένος στις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου.

Φορ να έρθει αλλά όπως τον θέλει ο προπονητής, όχι όπως το γουστάρει το ρεπορτάζ.