Σουαλιχό Μεϊτέ: Η ευλογία της ειρήνης που ανταποδίδει τη στήριξη (vids)

Το όνομα Σουαλιχό είναι αραβικής προέλευσης. Ακριβής μετάφραση δεν υπάρχει, αλλά σημαίνει κάτι σαν «ευλογία της ειρήνης». Στις αραβικές και μουσουλμανικές παραδόσεις, που είναι γεμάτες από πολεμικές συγκρούσεις και κατακτήσεις, το όνομα αυτό λέει δεν το έδιναν ποτέ σε πρωτότοκους, αλλά σε παιδιά που οι γονείς αποκτούσαν συνήθως σε προχωρημένη ηλικία. Όταν η νεανική έξαρση για τον πόλεμο είχε καταλαγιάσει και ο άνδρας είχε καταλάβει πια ότι με τα όπλα δεν καταφέρνεις τίποτα. Τότε, δηλαδή, που μπορούσε να κατανοήσει πλήρως πόσο μεγάλο δώρο είναι η ειρήνη.

Ο Σουαλιχό Μεϊτέ, γεννημένος τον Μάρτιο του 1994, δεν είναι το πρώτο παιδί της οικογένειας. Είναι, όμως, το μοναδικό αγόρι. Μεγάλωσε μαζί με τέσσερις αδελφάδες, μεγαλύτερες και μικρότερές του. Σε μια οικογένεια που δεν ήταν μεν πλούσια, αλλά είχε φαγητό στο τραπέζι. Και σ’ ένα περιβάλλον, στο 13^ο διαμέρισμα του Παρισιού στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, που σε άφηνε να αναπνεύσεις. Στη συγκεκριμένη περιοχή ζουν πιο πολλοί Ασιάτες μετανάστες παρά Αφρικανοί και το μέσο εισόδημα τους κατατάσσει στους μεσοαστούς. Δεν υπάρχει η αγριότητα που κυριαρχεί στο βορρά της γαλλικής πρωτεύουσας.

Δεν ήταν ούτε οκτώ ετών όταν οι γονείς του το 2002 τον παρότρυναν να αφήσει την παιγνιώδη μορφή της μπάλας και να πάει στην ακαδημία της γειτονιάς, την Γκομπελέν. Εκεί μένει για τέσσερα χρόνια και ξεχωρίζει σχεδόν αμέσως για τα σωματικά του προσόντα. Το γεγονός ότι ήταν από τους λίγους Αφρικανούς της περιοχής τον βοήθησε σ’ αυτό, αν και παραλίγο να πέσει θύμα των… ποδοσφαιρικών στερεοτύπων: Ο ψηλός και σωματώδης παίζει σέντερ μπακ για να καθαρίζει στις κεφαλιές. Εκεί τον έβαζαν.

Οι scouts των ισχυρών ακαδημιών της Γαλλίας έχουν ήδη ειδοποιηθεί και το 2006 γίνεται η πρώτη σημαντική διεκδίκηση της καριέρας του. Από την Τουλούζ και τη Μονακό του νότου προτιμά την Οσέρ, επειδή ήθελε να βρίσκεται πιο κοντά στο σπίτι του. Εκείνο τον καιρό δεν ήξερε την ιστορία του μικρού κλαμπ από τη Βουργουνδία με τη μεγάλη παράδοση στην ανάδειξη ταλέντων.

Η εμμονή των προπονητών του να τον βάζουν σέντερ μπακ τον οδήγησε σε παρεξηγήσεις. Στα ελληνικά η λέξη «μπουάτ» είναι συνυφασμένη με το Νέο Κύμα και τη μουσική της δεκαετίας του 1970. Στη γαλλική ποδοσφαιρική αργκό «μπουάτ» (κουτί, δηλαδή) είναι η μεγάλη περιοχή. Ο χώρος ευθύνης του σέντερ μπακ. Ο Μεϊτέ νιώθει να πνίγεται στο «κουτί», οπότε κάθε φορά που παίρνει τη μπάλα θέλει να δείχνει ότι μπορεί να ντριμπλάρει, να πασάρει, όχι μόνο να τσαρτζάρει και να πηδάει ψηλά, παρά τα 187 εκατοστά του.

Στα πρώτα του χρόνια τον συνοδεύει η ταμπέλα του «απείθαρχου», ακριβώς επειδή παίρνει πρωτοβουλίες που δεν του ζητούνται. Ο Αλέν Φιάρ, μια σημαντική προσωπικότητα για την Οσέρ μετά την «αιώνια εποχή» του Γκι Ρου, τον προωθεί στη δεύτερη ομάδα και το 2011, σε ηλικία 17 ετών, του δίνει τις πρώτες του συμμετοχές στη Λιγκ 1. Είναι, επίσης, αυτός που τον καθιερώνει σε ρόλο «έξω από το κουτί», στη μεσαία γραμμή. Κι αυτός ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό: Κάνει τις ντρίμπλες του και τις πάσες του, αλλά τρέχει σαν τρελός. Τη σεζόν 2012-13 έχει το καλύτερο ποσοστό «ανάκτησης της μπάλας» ανά λεπτό συμμετοχής (κλεψίματα δηλαδή) σε όλη την κατηγορία.

Οι εμφανίσεις του πείθουν τη Λιλ, τον μεγάλο σύλλογο του γαλλικού βορρά, να του δώσει το πρώτο του «καλό» επαγγελματικό συμβόλαιο το καλοκαίρι του 2013 (ενώ τον είχε «καπαρώσει» από την χειμωνιάτικη μεταγραφική περιόδο). Στα 19 του ήδη έχει πιο πολλά χρήματα από τον μπαμπά του, κι αυτό τον επηρεάζει. Δεν δουλεύει όσο πρέπει, μένει πίσω σε σχέση με τις προοπτικές του (όντας διεθνής με όλες τις μικρές εθνικές της Γαλλίας, αλλά δεν κάνει το βήμα στους άνδρες των «τρικολόρ»). Η Λιλ τον περιμένει τρία χρόνια να ανθίσει, αλλά η εξέδρα ειδικά την τελευταία σεζόν η εξέδρα γίνεται μόνιμος τόπος παραμονής του.

Το καλοκαίρι του 2016, κι ενώ η αγοραία του αξία σύμφωνα με το Transfermarkt έχει πέσει κάτω του εκατομμυρίου ευρώ, η Λιλ σταματάει να στηρίζει το πρότζεκτ. Τον δίνει δανεικό στη Ζούλτε Βάρεγκεμ του Βελγίου, με οψιόν αγοράς. Εκεί… ξαναγεννιέται. Ο μετρ της ψυχολογίας Φράνκι Ντουρί, μια εμβληματική φιγούρα για τον σύλλογο, του δείχνει πόσο τον πιστεύει. Κι αυτός το ανταποδίδει: Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις 18 μήνες αργότερα η αξία του ανεβαίνει κατακόρυφα στα 7 εκ. ευρώ. Αύξηση σχεδόν 800%! Με τη Βάρεγκεμ πανηγυρίζει και τον πρώτο του τίτλο, το κύπελλο Βελγίου.

Ο γαλλικός νότος τον καλεί ξανά. Το 2017 είναι μόλις 23 ετών και μετακομίζει στο γκλαμουράτο πριγκιπάτο του Μονακό. Η Βάρεγκεμ έχει πληρώσει την (χαμηλή) ρήτρα του στη Λιλ και επωφελείται, βάζοντας στο ταμείο της ζεστά 8 εκατομμύρια. Είναι μέχρι σήμερα τα περισσότερα που έχει κερδίσει από πώληση ποδοσφαιριστή.

Στο Μονακό, πάντως, βρήκε τέτοιο συνωστισμό ταλέντου στη μεσαία γραμμή που… πέρασε και δεν ακούμπησε, στην κυριολεξία. Έκανε μόνο δύο συμμετοχές. Για να μην χάσει το κεφάλαιό του, η Μονακό τον στέλνει δανεικό στη Μπορντό στη μέση της σεζόν, και πράγματι βρίσκει θέση βασικού. Ο τότε κόουτς των μονεγάσκων Λεονάρντο Ζαρντίμ δεν πείθεται. Το καλοκαίρι του 2018 μετακομίζει στους «γκριφόνι» της Τορίνο, ως βασική επιλογή του Βάλτερ Ματσάρι.

Εκεί βίωσε τη δεύτερη αναγέννησή του. Στην Τορίνο έπαιξε 2,5 «βιονικά» χρόνια με 94 συμμετοχές, τις 87 σαν βασικός! Το 2021, έχοντας στο μεταξύ χάσει την θέση του όταν έφυγε ο Ματσάρι, κάνει το βήμα προς τη Μίλαν του Στέφανο Πιόλι. Παίζει βασικός το υπόλοιπο της σεζόν, αλλά οι «ροσονέρι» δεν ενεργοποιούν την οψιόν αγοράς και η Τορίνο ψάχνεται. Τότε έρχεται η πρόταση της Μπενφίκα.

Το καλοκαίρι του 2021 γίνεται «αετός». Και τέτοιος παραμένει ως τώρα, η Μπενφίκα δεν θέλει να μπει σε αυτόματη διαδικασία πώλησης, θεωρώντας ότι ο παίκτης έχει υψηλά στάνταρ κι απλά χρειάζεται το κατάλληλο περιβάλλον και την κατάλληλη στήριξη από τον προπονητή για να τα βγάλει στο γήπεδο.

Ο δανεισμός του στον ΠΑΟΚ, που ξεκίνησε χθες, είναι ο τρίτος στη σειρά. Προηγήθηκε αυτός στην Κρεμονέζε (2022-23) και πάλι στον ΠΑΟΚ (2023-24), με τον οποίο σήκωσε και το μοναδικό πρωτάθλημα της καριέρας του ως τώρα.