Διακοπή σε ... πρωτοχρονιάτικο φιλικό! (1929)

Τον αγώνα (όσο διήρκησε δηλαδή!) παρακολούθησαν περισσότεροι από 5.000 θεατές και σίγουρα είδαν ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο! Δυστυχώς όμως γι' αυτούς δεν υπήρξε ... δεύτερο! Αυτό γιατί ο συμπολίτης, δεν μπορούσε να καταπιεί με τίποτε πως έχανε στο ημίχρονο από τον σχετικά νεοσύστατο ΠΑΟΚ με 2-3. Προβάλλοντας απίθανες δικαιολογίες έφυγαν από το γήπεδο, ισχυριζόμενοι πως θα έπρεπε να αλλάξει ο διαιτητής!!!

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Μπροστά στον Σενκιώνη (σέντερ χαφ του Θερμαϊκού), οι δύο αντίπαλοι παρατάχτηκαν ως έξής:

αρης: Κατράντζος, Οπλοποιός, Βικελίδης Β., Παίων Β., Βικελίδης Κλ., Γκικόπουλος, Βογδάνου, Αγγελάκης, Λεονταρίδης, Παίων Ευτ., Ιωαννίδης

ΠΑΟΚ: Παπαδόπουλος, Βεντουρέλης, Μαλαξόπουλος, Γρηγοριάδης, Βλάχου, Γεωργιάδης, Μακαρονόπουλος, Παντερμαλής, Τσολακίδης, Ετιέν, Λιανόπουλος   

Ο αρης προηγήθηκε στο σκορ με τον Λεονταρίδη, αλλά λίγα λεπτά αργότερα ο Ετιέν ισοφάρισε! Δεν πέρασε ένα πεντάλεπτο και η ομάδα της συνοικίας πήρε νέο προβάδισμα στο σκορ με τον ίδιο παίκτη. Από εκείνο το σημείο και μετά, ο ρυθμός του αγώνα έγινε ξέφρενος, η μπάλα ανεβοκατέβαινε, με τον κόσμο να ευχαριστιέται ποδόσφαιρο!

Στο 25' η βολίδα του Ετιέν τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι, έσκασε στο χώμα, κανείς φυσικά δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν έσκασε μέσα από τη γραμμή ή έξω, ο ρέφερι έδειξε σέντρα και οι συμπολίτες ακόμη ... διαμαρτύρονται! Στο 44' ο Παντερμαλής βρήκε τον Ετιέν σε καλή θέση, αυτός δεν δυσκολεύτηκε να σουτάρει από κοντά και να κάνει το 2-3, την ώρα που οι παίκτες του παπαναστασιακού, και πάλι διαμαρτυρήθηκαν εντονότατα θεωρώντας πως ο σκόρερ ήταν σε θέση οφ σάιτ!

Και ενώ όλοι περίμεναν να ξεκινήσει η επανάληψη, προς γενική έκπληξη, ο αρχηγός της ομάδας της συνοικίας, ζήτησε αλλαγή διαιτητή, κάτι που δεν δέχθηκε ο ΠΑΟΚ!!! Και όλα αυτά σε φιλικό παιχνίδι!

Έτσι για μια φορά ακόμη επιβεβαιώθηκε το μότο των ασπρόμαυρων ιστοριών: "Πόσο πονάει όταν ο ΠΑΟΚ ... πετάει", ένα σύνθημα διαχρονικό όπως αποδεικνύεται από αυτά που ανακαλύπτουμε στα κιτάπια μας, γυρίζοντας σε άγνωστες σελίδες της ιστορίας του μεγαλύτερου Συλλόγου της Βόρειας Ελλάδας (και βάλε)!