Νομοτελειακά το βρήκε μπροστά του…

Είναι κατανοητό και αποδεκτό πως η όποια κουβέντα για το πλάνο που επιχειρείται στον ΠΑΟΚ, την επομένη μίας ήττας ή παιχνιδιών που έχουν κοστίσει βαθμούς, προκαλεί δικαιολογημένα εκνευρισμό. Υπό αυτό το πρίσμα όμως, θα γίνεται η κουβέντα για τον ΠΑΟΚ. Και δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από το ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Και αυτό γιατί και τα δύο γκολ που πέτυχε η ΑΕΚ, είναι... προσφορά του ΠΑΟΚ. Προέρχονται από δικά του λάθη, τα οποία φάνταζαν δώρο για μια ομάδα που πιέζει ασφυκτικά ψηλά και επί της ουσίας αυτό έχει να επιδείξει πρωτίστως σε κάθε ματς, ένα τρομερό πρέσινγκ σε συνδυασμό με την ποιότητα των παικτών της μπροστά. Στο πρώτο γκολ, η επιμονή του ΠΑΟΚ στον τρόπο παιχνιδιού από πίσω, εμμένοντας στο μοτίβο του ανεξάρτητα από τον αντίπαλο, βάζοντας κάτω την μπάλα, η απειρία και ενδεχομένως η κακή τελική απόφαση δεδομένης της πίεσης, έδειξαν πως λανθασμένα βιάστηκε να παίξει σε εκείνη την φάση ο Κουλιεράκης. Από το σημείο του γκολ και έπειτα, ο ΠΑΟΚ κατέρρευσε πνευματικά και αγωνιστικά και δεν έδειξε σε κανένα σημείο του αγώνα πως μπορεί να βγάλει αντίδραση.

Ο 18χρονος στόπερ φάνηκε πως δεν πατάει καλά και στο β΄ημίχρονο, σε μία δύσκολη βραδιά για εκείνον αλλά και για τον ΠΑΟΚ που έχει και θα έχει τέτοιες βραδιές μπροστά του. Είναι σε μία διαδικασία που η επιλογή του να δώσει παιχνίδια, να «χτίσει» πάνω σε συγκεκριμένα πρόσωπα, να εμπιστευθεί νεαρούς -και πολύ ορθά πράττει- θα έχει και το κόστος της. Τα πάνω και τα κάτω της. Όπως είχε και του Κοτάρσκι. Του εξαιρετικού Κοτάρσκι στην OPAP Arena, ο οποίος αν και ξεκίνησε εντυπωσιακά τη σεζόν στα ασπρόμαυρα, κάπου... χάθηκε και εν τέλει επέστρεψε με μία πειστική, γεμάτη εμφάνιση εχθές. Όπως θα κάνει και ο Κουλιεράκης, που είναι ένα πολύ δυνατό παιδί πνευματικά, παρά το νεαρό της ηλικίας του, και είναι βέβαιο πως πρώτος ο ίδιος θα σκύψει πάνω στα λάθη του.

Και μιλώντας για το διαφορετικό αγωνιστικό μοτίβο των δύο ομάδων στο ντέρμπι, η αλήθεια είναι πως θα είχε τρομερά μεγάλο ενδιαφέρον κάποια στιγμή να αναλυθεί το σκεπτικό πάνω σε αυτό. Υπό την έννοια πως ο ΠΑΟΚ μοιάζει, ανεξάρτητα από τον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου, το στυλ, την ποιότητα του άλλου πως δεν παρεκκλίνει της φιλοσοφίας του, επιμένει να βάζει κάτω τη μπάλα, να χτίζει επίθεση από πίσω με υπομονή. Πάσα πάσα. Και εδώ ακριβώς τίθεται το ερώτημα καθώς θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να είναι πιο διαλλακτικός και κυνικός στον τρόπο του στο βωμό του αποτελέσματος που θα του έδινε μεγαλύτερη ηρεμία και αυτοπεποίθηση ειδικά όταν παρουσιάζεται ένας ΠΑΟΚ ειδικών συνθηκών λόγω απουσιών. Και με τη σημαντική υποσημείωση δε, πως την χρονιά του νταμπλ, με τον ΠΑΟΚ να παίζει κατά κοινή ομολογία το καλύτερο ποδόσφαιρο συγκριτικά με τους άλλους, σε αρκετά ματς έδειχνε ξεκάθαρα στο γήπεδο πως θα βρει τον τρόπο να «σκοτώσει» ποδοσφαιρικά τον αντίπαλο, αρκεί να πάρει αυτό που θέλει.

Προφανώς στις τάξεις του Δικεφάλου θεωρούν ότι κάποια στιγμή αυτή η «εκπαίδευση», αυτή η φιλοσοφία, αυτή η δουλειά -που αποτυπώνεται εν μέρει στο γήπεδο, δεν μπορεί να το ακυρώσει κανείς αυτό- θα αποδώσει. Ο Λουτσέσκου έφερε το παράδειγμα της Άρσεναλ, πως ξεκίνησε το εγχείρημα της και τί απολαμβάνει φέτος. Η ουσία είναι πως θα τα διαχειριστεί ο ΠΑΟΚ αυτά τα σκαμπανεβάσματα. Γιατί όπως είπε και ο προπονητής της ομάδας, δεν μπορείς να το ορίσεις χρονικά. Και η διαχείριση είναι η πιο σημαντική καθώς μπορεί να σε αποσταθεροποιήσει πολύ εύκολα. Και ειδικά όσο... μακραίνει η απόσταση από την δεύτερη θέση και αυξάνεται ασφυκτικά η πίεση στα πέριξ της ομάδας. Και θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, αν δεν επιτευχθεί το απόλυτο των βαθμών μέχρι τη διακοπή στα ματς με ΠΑΣ Γιάννινα, Ιωνικό και Βόλο.

Πέρα από τα λάθη απειρίας, δεν μπορεί παρά να σταθεί κάποιος και στο ανησυχητικό στατιστικό της τελευταίας τελικής για τον ΠΑΟΚ στο 8'. Επισημαίνεται με κάθε τρόπο, εμφατικά πια, δεδομένου πως από την στιγμή που τραυματίστηκε ο Μπράντον Τόμας, ο Δικέφαλος πορεύεται μόνο με τον Ολιβέιρα, πως είναι επιτακτική η ανάγκη ενίσχυσης στην επίθεση τον Γενάρη. Μήνυμα έχει σταλεί και είναι βέβαιο πως έχει ληφθεί στον ΠΑΟΚ. Σε ένα ματς που ο Δικέφαλος είχε off τον Κάλεντ Νάρεϊ (σ.σ. με την ελπίδα να μην έχει κάτι σοβαρό), η ομάδα «σίγησε» επιθετικά. Όλα μπορούν να μπουν στην εξίσωση της κουβέντας, τα χαφ, ο Ολιβέιρα κλπ κλπ. Όλα δεκτά και αποδεκτά. Αλλά στην επίθεση, πρέπει να μπει πλάτη!

Και αφού μιλάμε για την επίθεση, προφανώς είναι κατανοητά τα όσα λέει ο Λουτσέσκου για τον Κωνσταντέλια περί αποφάσεων στην τελική ενέργεια, ωριμότητας που θα έρθει παιχνίδι με παιχνίδι κλπ... αλλά το βέβαιο είναι πως ο μικρός έχει μία τόσο υπέροχη άγνοια κινδύνου που ξεδίπλωσε και στο χορτάρι της OPAP Arena. Σε ανοιχτό γήπεδο, με τη μπάλα στα πόδια τον σταματούσες μόνο με φάουλ για κάρτα. Κι ας μην βγήκε ποτέ, ο «Ντέλιας» έπεσε στα βαθιά και κολύμπησε. Τίποτα περισσότερο. Διαχείριση αλά Κουλιεράκη αλλά από την ανάποδη.