Πάει καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα δυο λέξεις. Η χριστουγεννιάτικη επίσκεψή μου από τα ξένα όπου δεν είχα άμεση πρόσβαση στην ασπρόμαυρη καθημερινότητα, με βοήθησε να δω τους τελευταίους αγώνες του ΠΑΟΚ και να συνειδητοποιήσω πόσο άσχημη είναι η πραγματικότητα.
Μεσημέρι Τρίτης, Αύγουστος μήνας και η ανακοίνωση της αποχώρησης μοιάζει κάπως φυσιολογική. Απλή και χωρίς πολλές σάλτσες. Σαν να το περιμέναμε από καιρό...
Ορμώμενος από την ειδησεογραφία της ημέρας καθώς και την κίνηση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ να δώσει το δικαίωμα στους ξενιτεμένους να δουν το Ευρωπαϊκό ματς του Δικεφάλου, νομίζω ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα...
Το άκουσμα της έλευσης Άρνεσεν στη Τούμπα, προκάλεσε πολλές συζητήσεις. Άλλη μια πομπώδης κίνηση, ή μήπως το έναυσμα για την εκτόξευση του ΠΑΟΚ;
Ο εφιάλτης του ζητήματος των χρεών για τον ΠΑΟΚ, βρίσκεται για μια ακόμα φορά στο επίκεντρο. Οι τελευταίες εξελίξεις φέρνουν (;) την επίλυση του προβλήαμτος, ένα βήμα πιο κοντά. Ας μην πανηγυρίζουμε όμως, ακόμα...
Η κατρακύλα συνεχίζεται και ο ΠΑΟΚ κάθε χρόνο ξεπερνά τον εαυτό του. Ξενέρωσε, λέει, ο Ιβάν. Δεν είμαστε καλά…
Για την ξεφτίλα, το μπάχαλο, τα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν, φταις εσύ. Και μη παριστάνεις άλλο τον έκπληκτο και τον αδικημένο. Κούρασες.
Για τα εσωτερικά προβλήματα μας, τα είπαμε και χτες. Και πάντα θα υπάρχουν διαφωνίες. Για τα εξωτερικά τρυπήματα όμως, πότε θα παρθούν αποφάσεις;
Ο ΠΑΟΚ αποδεικνύεται και πάλι ανέτοιμος την κρίσιμη στιγμή. Και ο κόσμος νιώθει προδομένος. Καταλάβετέ το.
Το κάκιστο κλίμα που επικράτησε αλλά και το προσπέρασμα στη βαθμολογία από το νταβατζή του ελληνικού αθλητισμού, έδωσε το έναυσμα για να βγουν πολλά σκυλιά στη γύρα. Ντόπια αλλά και εισαγόμενα.
Ο ΠΑΟΚ διανύει πολύ δύσκολη περίοδο. Και είναι πολύ συγκεχυμένα όσα ακούγονται, αφού δε ξέρουμε ούτε πως φτάσαμε εδώ, ούτε και που θέλουμε να φτάσουμε.
