«Ο Βιεϊρίνια»

Ένα παγκοσμίως άγνωστο τότε ταλέντο, που μάλλον ούτε και στην πατρίδα του είχε και πολύ μέλλον, δέχτηκε να έρθει και να δοκιμάσει την τύχη του στην μακρινή και άγνωστη Τούμπα. Το παλληκάρι δούλεψε και πολύ γρήγορα έλαμψε το άστρο του εντός και εκτός Ελλάδας. Αποτέλεσμα ήταν η σωτήρια τότε για τη ΠΑΕ, και την αδειοδότησή της, πώλησή του στη Γερμανία.

Από κει και πέρα ξεκίνησε ένα κουραστικό, έως και γραφικό, γαϊτανάκι παραπληροφόρησης γύρω από τον ποδοσφαιριστή και τη σχέση του με τον ΠΑΟΚ, που καλά κρατεί μέχρι και σήμερα, όπου κάπου ο μύθος συμπλέχτηκε με την πραγματικότητα, οι επιθυμίες με τη φαντασία και οι ευσεβείς πόθοι με το ανέφικτο.

Από την επόμενη σχεδόν μέρα της μεταγραφής του εκείνοι που διαχρονικά κατασκευάζουν και εμπορεύονται την ΠΑΟΚτσήδικη ελπίδα, δεν σταμάτησαν να πασάρουν ως εφικτή μία πιθανή επιστροφή του παίκτη σε σημείο που κάθε καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο το ανέκδοτο αυτό να καθιερωθεί σαν όψιμο πρωταπριλιάτικο αστείο με αποδέκτες τούς καμιά φορά πολύ εύπιστους ασπρόμαυρους οπαδούς.

 Εδώ και 5,6 χρόνια ο ίδιος ο παίκτης δεν βγήκε ποτέ να δηλώσει το παραμικρό που να σχετίζεται με την μπούρδα της πρώιμης εγκατάλειψης της σπουδαίας Μπουντεσλίγκα - που και απολαβές του απέφερε και αναγνωρισιμότητα Πανευρωπαϊκή αλλά και μία θέση στην Εθνική Πορτογαλίας – για χάρη του ΠΑΟΚ.

Όμως, δεν βγήκε και ποτέ να διαψεύσει τα σενάρια ώστε να καθαρίσει μια και καλή το τοπίο της παραπληροφόρησης. Κρατούσε συνειδητά μία τέτοια «μεσοβέζικη», κατά την άποψή μου, στάση που από τη μία κανείς δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει για παραπλάνηση του λαού του ΠΑΟΚ αλλά και, από την άλλη, με την εξ αποστάσεως θέση του συντηρούσε το όνομά του στην ασπρόμαυρη ατζέντα ώστε όταν ολοκληρωνόταν ο κύκλος του στο εξωτερικό (και μόνο τότε παρακαλώ και όχι νωρίτερα) πάλι «με χρόνους και καιρούς» πάλι δικός μας θα ήταν, όμως, αυτή τη φορά για τα τελευταία ένσημα! Με λίγα λόγια κρατούσε με πολύ διακριτικό τρόπο ζεστό το όνομά του και ανοιχτό πάντα το ενδεχόμενο να επιστρέψει στην ομάδα που τον ανέδειξε και που λατρεύτηκε όσο λίγοι ξένοι ποδοσφαιριστές.

Δεν φημίζομαι για την εξυπνάδα μου αλλά και ποτέ δεν πίστεψα ότι Βιεϊρίνια θα επέστρεφε στον ΠΑΟΚ προτού εξαντλήσει το ενδεχόμενο να παίξει όσα περισσότερα χρόνια μπορεί στο εξωτερικό. Και καλά θα έκανε. Ο καθένας στη θέση του το ίδιο θα έπραττε.Πρόσφατα, διαβάσαμε, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ από τότε που έφυγε, δηλώσεις του παίκτη ότι θέλει, επιτέλους, να επιστρέψει στην ομάδα. Καταρχάς, σύμφωνα με τα παραπάνω πιστεύω ότι το έκανε αυτό γιατί κατάλαβε ότι ο κύκλος του στη Γερμανία μάλλον κλείνει.

Αλλά ας το δούμε και λίγο ρεαλιστικά το ζήτημα. Ο ποδοσφαιριστής είναι ήδη 31 ετών με όχι και πολύ μέλλον μπροστά του και, στο μεταξύ, ο ΠΑΟΚ του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με εκείνον που ο ίδιος κάποτε άφησε. Στη διοίκηση δεν βρίσκονται πια διαχειριστές Πρωτοδικείου που αγωνιούν κάθε χρόνο να τα βγάλουν πέρα τόσο με τα συμβόλαια και τις πολλαπλές υποχρεώσεις προς τρίτους, ιδιώτες, εφορία, ΙΚΑ κλπ, όσο και με την αδειοδότηση που ρίχνει κατηγορίες. Τώρα έχουμε Ιβαν Σαββίδη που με το κύρος και την οικονομική του επιφάνεια μπορεί και αγοράζει αυτό που θέλει - για τα μέτρα του Ελληνικού πρωταθλήματος πάντα.

Δεν τρελαίνομαι. Αν, λοιπόν, οι ειδικοί στο ποδοσφαιρικό τμήμα τα βάλλουν κάτω, τα ζυγίσουν και καταλήξουν ότι μας χρειάζεται ο Βιεϊρίνια για το κτίσιμο της ομάδας που ονειρεύονται, τότε καλώς να τον αγοράσουν και να μας έρθει. Αν, όμως, μπορούν με τα λεφτά αυτά να πάρουν καλύτερο τότε να έρθει ο καλύτερος. Τέρμα, όμως, στο μύθο του ...εξαδάκτυλου βασιλιά που θα απελευθερώσει την Πόλη...

Αυτό που δεν αποδέχομαι είναι το δούλεμα. Επαναλαμβάνω, ο παίκτης δεν μας δούλεψε ποτέ αλλά βοήθησε με τη ενσυνείδητη στάση του να μας δουλέψουν οι άλλοι. Αυτοί οι άλλοι που κάποια στιγμή θα πρέπει να αφοπλιστούν για πάντα. Ο λαός του ΠΑΟΚ θέλει να του λένε μόνο την αλήθεια όσο πικρή και άχαρη και εάν εμφανίζεται αυτή. Μόνο η αλήθεια σώζει και ποτέ το ψέμα.

Outsider