Ενός λεπτού ... βοή!

Δεν θα πούμε τίποτα για το αγωνιστικό. Ένα ντέρμπυ με ρυθμό, ένταση, κλωτσιές, ευκαιρίες και πολλά που θα ξεχαστούν το πολύ σε έναν μήνα. Αυτό που οφείλουμε να θυμόμαστε όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι οπαδοί (όσοι απομείναμε σε αυτή τη χώρα...), είναι οι σκηνές ντροπής και προσβολής που εκτυλίχθηκαν στο γήπεδο του Άρη πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας.

Από τη μία, είχαμε κατάθεση στεφάνων στη μνήμη του δολοφονημένου Άλκη Καμπανού από τον Andre Veirinha. Ο αρχηγός του ΠΑΟΚ πριν καν πλησιάσει το μνημείο, άρχισε να δέχεται βρισίδια, γιουχάρισμα, μικροαντικείμενα και κροτίδες από τους θλιμμένους της κερκίδας. Μάλιστα, η ιαχή "ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ" κυριαρχούσε στον αέρα του γηπέδου.

Οι οπαδοί του Άρη έδρασαν μη σεβόμενοι τη στιγμή, μη σεβόμενοι τον αρχηγό του ΠΑΟΚ που ουδέποτε έχει προκαλέσει, μη σεβόμενοι τους ίδιους τους γονείς του Άλκη που στωικά ζητούν ομόνοια, έχοντας τυφλωθεί από οργή και συμφέροντα.

Ας δικαιολογήσουμε τα παιδιά, είναι στεναχωρημένα, ίσως και λάθος πληροφορημένα από τις ανακοινώσεις του σωματείου τους που σπέρνει μίσος και ρίχνει λάσπη στον επίσημο ΠΑΟΚ και τον Σαββίδη χωρίς ούτε αφορμή ούτε στοιχεία.

Από την άλλη, είχαμε, για άλλη μία φορά στο ελληνικό πρωτάθλημα, ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Άλκη. Υπενθυμίζω: του οπαδού του Άρη, Άλκη Καμπανού. Οι συνοπαδοί του, όμως, που όλο αυτό το διάστημα εκφράζουν τόσο έντονη θλίψη, δεν κατάφεραν να μείνουν ήσυχοι για ένα λεπτό και έδειξαν το ποιόν τους, μη σεβόμενοι τη μνήμη του Άλκη.

Μπορεί αυτοαποκαλούμενοι οπαδοί του ΠΑΟΚ (στην πραγματικότητα απλά εγκληματίες που ψάχνουν τρόπο να κρυφτούν πίσω από ομάδες και ιδέες για να δικαιολογηθούν) να δολοφόνησαν τον Άλκη, αλλά πλέον όλη η Ελλάδα είδε και άκουσε ότι οι οπαδοί του Άρη είναι αυτοί που κάθε μέρα προσβάλλουν τη μνήμη του. Πόσο απίθανο είναι να πανηγύριζαν αν το θύμα φορούσε ασπρόμαυρα, αυτοί που σήμερα σκίζουν τα ιμάτιά τους...;

ΥΓ: Και για να αναφερθούμε σε κάτι που αφορά τον αγώνα... Το θέατρο του Mancini για ένα...χάδι στα μαλλιά, δείχνει επίσης το dna αυτού του σωματείου.