Εντός των γραμμών

Είναι οι γραμμές που ορίζουν τα όρια του αγωνιστικού χώρου εντός του οποίου ισχύουν οι κανόνες του παιχνιδιού που λέγεται ποδόσφαιρο.

Κανόνες που προσδιορίζουν το τι ακριβώς είναι και οι παραβάσεις που πιθανώς γίνονται στη διάρκεια του παιχνιδιού.

Όλοι μας γνωρίζουμε λίγο ή πολύ τις γνωστές παραβάσεις έτσι όπως αυτές προσδιορίζονται με τις γνωστές σε όλους μας λέξεις, φάουλ, πέναλτι, οφσάιντ, πλάγιο άουτ, κλπ.

Για όλα τα παραπάνω εγκυμονεί και ο κίνδυνος της κίτρινης αλλά και της κόκκινης κάρτας.

Πράγμα που το καθορίζει και το επισημαίνει ο διαιτητής ως άρχοντας του γηπέδου.

Και επειδή η κρίση του ενός πάντα εγκυμονεί τον κίνδυνο του λάθους αποφασίστηκε η εφαρμογή του VAR. Αυτό επιτρέπει σε δύο ακόμη διαιτητές να έχουν γνώμη διασφαλίζοντας σε μεγάλο βαθμό την ορθότητα ή μη της όποιας απόφασης.

Γνωστά πράγματα. Κι όμως οι φωνές αμφισβήτησης όχι μόνο εξακολουθούν να υπάρχουν αλλά και ενισχύονται και αυξάνονται.

Η αλήθεια είναι πως τα επιχειρήματα αυτών των φωνών είναι λίγο περίεργα και αυθαίρετα.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γίνεται το παιχνίδι και εκτός των γραμμών. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, πολλά αποτελέσματα κρίθηκαν εκτός των γραμμών χωρίς να διεξαχθεί καν το παιχνίδι.

Τώρα τελευταία γίνεται προσπάθεια να προκαταλάβουμε και το όποιο αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού πριν καν ξεκινήσει. Θεωρούμε από πριν ότι η επιλογή του διαιτητή προεξοφλεί και το αποτέλεσμα.

Λίγο οξύμωρο το σχήμα. Ένας διαιτητής πρώτης γραμμής, άρα καλός, ή διαιτητής αμφιλεγόμενης αξίας και εμπειρίας, άρα κακός, είναι ο ίδιος και για τις δύο ομάδες. Τι είναι λοιπόν εκείνο που κάνει κάποιος να σκούζουν με αυτόν τον περίεργο τρόπο;

Και να μη ξεχνάμε ότι είναι οι ίδιοι που δεν αποδέχονται την αξία και τη χρησιμότητα του VAR.

Ακόμα δεν τον είδαμε τον διαιτητή Γιάννη τον βαφτίσαμε.

Εύκολα καταλαβαίνουμε τη σκοπιμότητά τους.

Δεν πέρασε και πολύς καιρός όταν αυτοί οι ίδιοι αποχώρησαν πριν την έναρξη από εκείνο το αλησμόνητο παιχνίδι.

Τι είναι εκείνο που τους φοβίζει; Μήπως κρίνουν και αξιολογούν τα πράγματα «εξ ιδίων»;

Μια ματιά σε πολλά παιχνίδια μεταξύ των ίδιων αντιπάλων θα μας θυμίσει ποια είναι εκείνη η ομάδα που αδικήθηκε κατά συρροή και με σύστημα.

Τι είναι συνεπώς αυτό που θέλουν; Να διασφαλίσουν το αποτέλεσμα από πριν, ή μήπως να αμφισβητήσουν την ήττα τους;

Έχουμε τη τύχη να παρακολουθούμε ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα των τελευταίων χρόνων.

Το βρίσκουν προτιμότερο να ξέρουμε τον πρωταθλητή από τον Δεκέμβρη;

Με τούτα και με κείνα η ατμόσφαιρα βάρυνε πάρα πολύ.

- Λίγο οι αποχωρήσεις από τα παιχνίδια της Super League 2
- Λίγο η ιδέα της διάλυσης αυτής της κατηγορίας
- Λίγο οι γκρίνιες και τα παράπονα για την ΕΠΟ
- Λίγο οι καταγγελίες στην FUEA για το κάθε τι
- Λίγο τα παράπονα για τον αρχιδιαιτιτητή, συμπληρώνουν το κάδρο.

Το κακό είναι πως στο ίδιο μήκος κύματος κινείται δυστυχώς και ο υφυπουργός αθλητισμού.

Πετσόκοψε όπως καταγγέλλουν και οι πρόεδροι όλων των ομάδων της SL2 τη φτωχή έτσι κι αλλιώς οικονομική βοήθεια που έχουν.

Παίρνει λεφτά απ' όπου βρει για να ενισχύσει τους Μεσογειακούς αγώνες στην εκλογική του περιφέρεια έτσι όπως καταγγέλλεται από όλους.

Και κατά πόσο αποδεικνύεται ότι ο έρωτας δεν ήταν χωρίς αντίκρισμα. Γνωστοί οι εραστές.

Και ο φόβος μεγαλώνει επικίνδυνα και αυτό γιατί οι κανόνες του παιχνιδιού (αν υπάρχουν τέτοιοι) μεταφέρονται εκτός των γραμμών.

Και το χειρότερο είναι πως μεταφέρονται (εντός των τειχών) πράγμα που είναι πολύ επικίνδυνο και εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους.