Αφιέρωμα στον Michael Diehl

Βρισκόμαστε στο κλειστό της ΜΕΝΤ και ο ΠΑΟΚ ετοιμάζεται για ένα κλασσικό τοπικό ντέρμπι με τον Ηρακλή. Καλμαζίδης, Μητρούδης, Χριστοφορίδης, Τσιγγίδης, Φλώρος και Λάμπερτ παραταγμένοι στο τάραφλεξ να ακούν τις οδηγίες του Χρήστου Πάτρα.

Είμαστε στο δεύτερο ημιτελικό και ο ΠΑΟΚ είναι έτοιμος να κάνει την υπέρβαση για να προκριθεί για πρώτη φορά στους τελικούς του Πρωταθλήματος. Όμως μαζί τους βρίσκεται και ακόμα ένας παίκτης. Ένας ακόμα Αμερικάνος που ήρθε μαζί με τον Λάμπερτ να συνεισφέρουν στην άνοδο αυτής της ομάδας.

Ένας διαγώνιος που θα αφήσει και αυτός τη δική του ιστορία στα ελληνικά τάραφλεξ. Ένας διαγώνιος που θα συνθέσει με τον Λάμπερτ ένα ικανότατο δίδυμο στην επίθεση και θα αποτελέσουν τους πρώτους Αμερικάνους στην ιστορία του συλλόγου. Ένας διαγώνιος που θα χαρίσει στους οπαδούς του Δικεφάλου μεγάλες συγκινήσεις τη χρονιά 1998/1999.

Kαι ο λόγος φυσικά για τον Michael Diehl!

Κολλεγιακά χρόνια μεταξύ Σάντα Μπάρμπαρα και Λος Άντζελες

O Michael Diehl γεννήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1970 στο Huntington Beach της Καλιφόρνια και η γνωριμία του με το βόλεϊ θα γίνει στο Γυμνάσιο του Έντισον στο Νιου Τζέρσεϊ. Γρήγορα θα κάνει αισθητό το ταλέντο του και οι "σειρήνες" των κολλεγίων θα χτυπήσουν δυνατά. Το Πανεπιστήμιο της Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια (UCSB) θα κινηθεί αστραπιαία και ο νεαρός Mike θα επιστρέψει στην πολιτεία της καταγωγής του το 1988.

Εκεί θα ξεδιπλώσει το ταλέντο του στο σκοράρισμα και στο σερβίς και θα βοηθήσει το Πανεπιστήμιο να καθιερωθεί στην τετράδα των καλύτερων ομάδων στο κολλεγιακό Πρωτάθλημα για τρεις χρονιές (3η θέση το 1990, 4η θέση το 1991, 4η θέση το 1992). Το καλοκαίρι του 1992 ένα άλλο Πανεπιστήμιο εποφθαλμιά τον παίκτη και θα πετύχει τη μεταγραφή του. Αυτό δεν είναι άλλο από το διάσημο UCLA (Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες).

Εκεί θα διακριθεί για την ικανότητά του στο σερβίς και στην επίθεση και όπως θα πει ο προπονητής του Αl Scates: "Ο Μάικ είναι ένα παίκτης που πρέπει να χτίσει σερί, αλλά όταν φορμαρίζεται είναι ασταμάτητος". Το αποτέλεσμα θα είναι η κατάκτηση του Κολλεγιακού Πρωταθλήματος για τη χρονιά 1992-1993 με τον Nτιλ να συμβάλλει τα μέγιστα για την κατάκτηση του τίτλου μετά από 3 χρόνια.

Μπιτς βόλεϊ, Bud Light, και το ταξιδάκι στην Ελβετία

Ο απόφοιτος πια Nτιλ δε θα κάνει κατευθείαν το ντεμπούτο του στη σάλα. Με προτροπή των συμφοιτητών του και αποφοίτων του UCLA θα δοκιμάσει τις δυνατότητές του στην άμμο. Θα προετοιμαστεί σκληρά και το καλοκαίρι του 1994 θα κάνει το ντεμπούτο του συμμετάσχοντας στο Bud Light 4-Man Professional Beach Volleyball Tour για λογαριασμό της Team Paul Mitchell. Ο νεαρός Mike θα κάνει ονειρικό ντεμπούτο κατακτώντας μαζί με την ομάδα του το τουρνουά, ενώ ο ίδιος θα κατακτήσει τον τίτλο του Rookie της χρονιάς.

(Στο 40:25 του βίντεο υπογράφει τη μπάλα όντας ο πολυτιμότερος.)

(Ο τελικός του τουρνουά στη Hermosa.)

Και εκεί που τελειώνει το τουρνουά, έρχεται η πρόκληση της Ευρώπης. Η ελβετική Näfels στα πλαίσια της διεκδίκησης του Πρωταθλήματος και της συμμετοχής στο Τσάλεντζ Καπ θα του προσφέρει συμβόλαιο και ο Μike θα κάνει το πρώτο βήμα μακριά από την Αμερική. Εκεί θα συναντήσει τους συμπατριώτες του, Robert Pierce και Matthew Sonnichsen, και θα γράψουν ιστορία οδηγώντας για πρώτη φορά την ομάδα στους τελικούς του Πρωταθλήματος, αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου Ελβετίας. Όμως η Λωζάννη θα αποδειχθεί πολύ δυνατή και η Näfels θα τερματίσει 2η και φιναλίστ με τον Ντιλ να εντυπωσιάζει τους πάντες με την έφεσή του στο σκοράρισμα.

(Το ρόστερ της Näfels τη σεζόν 1994-1995. Κουιζάκι για όποιον θέλει να βρει τον Ντιλ.)

Η επιστροφή στο μπιτς βόλεϊ, ντεμπούτο στο AVP και η γνωριμία με τον Λάμπερτ

To 1995 θα βρει τον Ντιλ να επιστρέφει στην άμμο και να συμμετάσχει στο Bud Light 4-Man Professional Beach Volleyball Tour για λογαριασμό της Team Paul Mitchell, αλλά η ομάδα θα αποκλειστεί από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Όμως δε θα το βάλει κάτω και θα πετύχει τη συμμετοχή του στο πρώτο διεθνές τουρνουά της FIVB με συμπαίκτη τον Ρότζερ Κλαρκ. Αλλά ελλείψει εμπειριών το δίδυμο θα τερματήσει στην 25η θέση στο τουρνουά του Clearwater των Η.Π.Α.

Το 1996 θα συνεχίσει να μαζεύει εμπειρίες και θα κάνει το ντεμπούτο του στο AVP έχοντας ως παρτενέρ τους Στάιν Μετζγκερ και Τζον Ανσέλμο. Με τον Στάιν Μετζγκερ θα τερματίσει στην 49η θέση στο τουρνουά του Μανχάτταν, αλλά στου τουρνουά της Χερμόζα μαζί με τον Τζον Ανσέλμο θα τερματίσουν στην 17η θέση δείχνοντας βελτίωση και άνοδο ως προς τον εγκληματισμό του στο υψηλό επίπεδο. Τέλος θα συμμετάσχει για άλλη μια φορά στο Παγκόσμιο Τουρνουά της FIVB μαζί με τον Τζεφ Γουίλλιαμς κατακτώντας την 25η θέση στο Βερολίνο.

Το 1997 θα συνεχίσει στην άμμο και εκεί θα επιλέξει ως παρτενέρ έναν Χαβανέζο που έκανε και αυτός τα πρώτα του βήματα στο μπιτς βόλεϊ και σε μια καριέρα που θα γράψει ιστορία, τον Μάικλ Λάμπερτ. Το δίδυμο θα αγωνιστεί στο τουρνουά της Χερμόζα, καταλαμβάνοντας τη 17η θέση και κερδίζοντας το έπαθλο των 1.425 δολλαρίων. Οι δυο τους θα ανανεώσουν το ραντεβού τους για την άμμο, αλλά μια άλλη πρόκληση θα έρθει.

(Ο Ντιλ εν ώρα δράσης στο Bud Light 4-Man Professional Beach Volleyball Tour το 1995.)

Επόμενος σταθμός Ιταλία με προορισμό το μπιτς βόλεϊ ξανά

Η πρόκληση που θα έρθει για τον Μάικ θα είναι από την Ιταλία και συγκεκριμένα από την Gallo Gioia Del Colle. Η Ιταλική ομάδα ήθελε να κάνει μια καινούρια αρχή στην Α2 και προσέφερε στον Αμερικάνο τη δυνατότητα να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο. Ο Ντιλ θα πετάξει για Ιταλία αλλά η χρονιά 1997-1998 θα κυλήσει σε ρηχά νερά καθώς παρά τις οδηγίες του Ρομπέρτο Σαντίλλι η ομάδα θα τερματίσει 11η στο Πρωτάθλημα, αλλά στο Κύπελλο θα κάνει την υπέρβαση φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά της διοργάνωσης.

Στο σημείο αυτό ο Μάικ θα επιστρέψει στην άμμο όπου θα κάνει και την πιο παραγωγική του χρονιά συμμετέχοντας σε 12 τουρνουά του AVP. Με παρτενέρ τους Bruk Vandeweghe, Wayne Seligson και Leland Quinn θα καθιερωθεί στην 20άδα του ΑVP κατακτώντας μαζί με τον Leland την 5η θέση στο τουρνουά του Κλίβελαντ. Και εκεί που ο Αμερικανός αμφιταλαντεύεται μεταξύ σάλας και άμμου, έρχεται ο ΠΑΟΚ και τα αλλάζει όλα.

Ο ΠΑΟΚ, το ραντεβού που άργησε ένα χρόνο και οι κόντρες με τον Ηρακλή

Ο ΠΑΟΚ θα κάνει το κάλεσμα για την επιστροφή του στην Ευρώπη και ο Αμερικανός διαγώνιος θα επιστρέψει δυναμικά στην προσπάθεια του Δικεφάλου να κάνει το βήμα παραπάνω και να βγει για πρώτη φορά στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στο κλειστό της ΜΕΝΤ θα συναντήσει έναν παλιό γνώριμο και θα ανανεώσει το ραντεβού που έδωσε σε διαφορετικό τερέν ένα χρόνο πριν, τον Μάικ Λάμπερτ. Οι δυο τους θα συνθέσουν ένα φοβερό δίδυμο με τον Ντιλ να βγάζει το πλούσιο ταλέντο του στην επίθεση και μαζί να οδηγούν τον ΠΑΟΚ στην κατάκτηση της 3ης θέσης στην κανονική διάρκεια και στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου στη Δράμα.

Περνώντας σαν οδοστρωτήρας πάνω από την ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ θα βρεθεί για πρώτη φορά στους ημιτελικούς του Πρωταθλήματος απέναντι στον Ηρακλή με τον Ντιλ να τα δίνει όλα. Η συναρπαστική σειρά δε θα έχει όμως αίσιο τέλος με τον Ηρακλή να προκρίνεται στους τελικούς, ενώ ο ΠΑΟΚ θα γνωρίσει τη ψυχρολουσία από την Ορεστιάδα χάνοντας την 3η θέση μαζί με το Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Η 4η θέση θα αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση όπου ναι μεν έγινε το κάτι παραπάνω αλλά όχι και η υπέρβαση. Στο Κύπελλο ο ΠΑΟΚ θα αποκλειστεί από την ημιτελική φάση, καθώς ο Ολυμπιακός θα αποδειχτεί μεγάλο εμπόδιο.

(Στιγμιότυπα από τον 3ο ημιτελικό με τον Ντιλ να αγωνίζεται με το Νο.2.)

Στιγμές δόξας με τη Νόλικο και η αναγνώριση στην Ολλανδία

Καθώς οδεύοντας στο millenium ο Ντιλ θα βρει τον επόμενο σταθμό του στο Βέλγιο και στη Νόλικο Μάασεικ. Ο Άντερς Κρίστιανσσον θέλοντας να επαναλάβει τη μεγάλη επιτυχία της ομάδας του 1998-1999 (τρεμπλ στο Βέλγιο και τελικός Τσάμπιονς Λιγκ) θα εντάξει τον Αμερικανό στο ρόστερ και ο Μάικ θα γνωρίσει στιγμές δόξας. Θα πραγματοποιήσει μια πολύ καλή χρονιά φτάνοντας ξανά μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά θα γνωρίσει τον αποκλεισμό από τη Φριντριχσάφεν και στο τέλος θα κατακτήσουν την 3η θέση επικρατώντας της Αυστριακής hotVolleys. Στις εγχώριες διοργανώσεις θα κατακτήσει τη 2η θέση στο Πρωτάθλημα, αλλά θα κλείσει με τίτλο τη χρονιά επικρατώντας της AverBode στο Σούπερ Καπ του Βελγίου.

Το νερό θα μπει στο αυλάκι και ο Ντιλ θα μετακομίσει στη γειτονική Ολλανδία για λογαριασμό της Άπελντοορν. Εκεί θα κυριαρχήσει και η σεζόν 2000-2001 θα σημαδευτεί με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και του Σούπερ Καπ με τον ίδιο να παίρνει τον τίτλο του MVP του Πρωταθλήματος οδηγώντας την παράλληλα μέχρι τα προημιτελικά του CEV Cup που ήταν και η καλύτερη πορεία της μέχρι τότε. Ο Μάικ θα συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό και την επόμενη χρονιά όπου θα κατακτήσει το Κύπελλο Ολλανδίας, ενώ θα κατακτήσει και την 3η θέση του Πρωταθλήματος ολοκληρώνοντας μια σπουδαία διετία με την ομάδα.

(Το ρόστερ της Νόλικο για τη χρονιά 1999-2000 με τον Ντιλ να φοράει τη φανέλα με το Νούμερο 4.)

Ο ήρωας της Αλεξανδρούπολης και το διάλειμμα της Αργεντινής

Το καλοκαίρι του 2002 ο Ντιλ θα αποφασίσει να γυρίσει στην Ελλάδα και ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης θα είναι ο επόμενος σταθμός της καριέρας του. Ο Εθνικός βρισκόταν πια στην Α1 και έψαχνε έναν ήρωα που θα την διατηρήσει στη μεγάλη κατηγορία. Έμπειρος πια θα δείξει από νωρίς τις ηγετικές του ικανότητες και την έφεσή του στο σκοράρισμα και στο σερβίς και θα πάρει την ομάδα από το χέρι.

Στη σεζόν 2002-2003 θα βοηθήσει την ομάδα να πετύχει σπουδαίες νίκες επί δυνατών αντιπάλων κατακτώντας την 7η θέση και τον ίδιο να παίρνει αρκετές φορές τον τίτλο του πολυτιμότερου της αγωνιστικής.

Η σεζόν 2003-2004 θα βρει τον Ντιλ ξανά να οδηγεί την ομάδα και σαν ήρωας θα χαρίσει ξανά την 7η θέση στον Εθνικό με τον Μάικ να συμβάλλει τα μέγιστα να κατακτά τον τίτλο του καλύτερου σκόρερ και τον τίτλο του καλύτερου επιθετικού με 456 πόντους, του καλύτερου σκόρερ και αμυντικού.

Η σεζόν 2004-2005 θα ξεκινήσει περίεργα με τον ίδιο να αποχωρεί αρχικά για την Αργεντινή και την Μπολιβάρ. Όμως δε θα παραμείνει για πολύ καθώς δε θα μπορέσει να προσαρμοστεί με το σύνολο. Ο Εθνικός βρισκόταν σε δύσκολη θέση και σαν από μηχανής Θεός θα επιστρέψει και με εκπληκτικές εμφανίσεις θα κρατήσει την ομάδα στην Α1 κατηγορία.

Η σεζόν 2005-2006 θα βρει πάλι τον Εθνικό στα σχοινιά, αλλά ο Αμερικανός θα αναστρέψει και πάλι την κατάσταση και με την καθοριστική συμβολή του η ομάδα θα τερματίσει ξανά 10η αποφεύγοντας και πάλι τον υποβιβασμό. Ο ήρωας της Αλεξανδρούπολης θα γίνει αγαπημένο παιδί της κερκίδας με τη δύση της καριέρας του όμως να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα.

(Ο Ντιλ απέναντι σε Ρουμελιώτη και Αρμενάκη σε μια κλασσική στιγμή.)

Το Last Dance στην Κύπρο και στην άμμο

Ο Ντιλ θα αποχαιρετήσει την Eλλάδα και θα πάει στην Κύπρο για να αγωνιστεί με τα χρώματα της Ανόρθωσης. Στην Κύπρο θα δείξει τη μεγάλη του κλάση και θα είναι ο καταλύτης των επιτυχιών της ομάδας. Στη πρώτη του χρονιά θα οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος, ενώ στη σεζόν 2007-2008 θα κυριαρχήσει σε όλους τους τομείς και με εκπληκτικές εμφανίσεις θα κάνει το back to back σε Πρωταθλήματα και θα κερδίσει και τον τίτλο του πολυτιμότερου του Πρωταθλήματος.

Το τέλος της καριέρας του στη σάλα θα έρθει με τον δικό του τρόπο. Και αυτός θα είναι με εκπληκτικές αποδόσεις και την κατάκτηση του 3ου συνεχόμενου Πρωταθλήματος και του 2ου συνεχόμενου τίτλου του πολυτιμότερου του Πρωταθλήματος. Ο Ντιλ θα αποχαιρετήσει τον χώρο της σάλας και θα συνεχίσει στα τερέν του AVΚαι αυτή η επιτυχία θα έρθει το 2010 όταν και θα εκπροσωπήσει την Εθνική Αμερικής στο NORCECA στο τουρνουά του Πουέρτο Βαγιάρτα στο Μεξικό κατακτώντας την 4η θέση μαζί με τον Marcin Jagoda.

(Στιγμή από το τουρνουά της Χερμόζα το 2004 με τον Mark Paaluhi.)

Where is he now?

O Mαρκ Ντιλ δε θα σταματήσει να ασχολείται με το βόλεϊ κατευθείαν. Σε συνεργασία με τη διάσημε σε θέματα προπόνησης Volleyball1on1Videos θα κάνει βιντεάκια δείχνοντας το πως μπορείς να βελτιώσεις στοιχεία του παιχνιδιού σου και παραδίδοντας μαθήματα για τις τοποθετήσεις στο μπλοκ, στην υποδοχή και για τον τρόπο εκτέλεσης μιας επίθεσης. Από το 2015 και μετά θα ιδιοτεύσει και πια ζει μόνιμα στη γενέτειρά του.

Μπορεί να μην είχε την "προβολή" και την "ακτινοβολία" άλλων παικτών αλλά έζησε μεγάλες στιγμές και άφησε το στίγμα του στην Ελλάδα. Στην Αλεξανδρούπολη αποτέλεσε τον οδηγό στο να έρθουν ακόμα περισσότεροι παίκτες από την Αμερική και τον Καναδά και με ορισμένους να κάνουν μεγάλες καριέρες.

Αποτέλεσε κομμάτι μιας ρομαντικής εποχής για τον ΠΑΟΚ και τους οπαδούς της ομάδας που στριμώγνονταν σε ένα μικρό κλειστό για να δουν την ομάδα τους να παλεύει για την ανάδειξή της στο Ελληνικό βόλεϊ. Ένας παίκτης που μου έδειξε μια εποχή που δεν πρόλαβα αλλά έχει μια ξεχωριστή ομορφιά. Μαζί με τον Λάμπερτ μου έδειξαν το πόσο σημαντικό είναι να μη ξεχνάς το παρελθόν και να ζητάς πάντα το καλύτερο. Και οι δύο μας χάρισαν την πρώτη στιγμή του να ζητάμε να ζούμε μεγάλες στιγμές.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΜΙΚΕ DIEHL!

Και παρακάτω βιντεάκια γύρω από τη διδαχή του αθλήματος από αυτόν τον φοβερό τύπο (αξίζουν πολύ):