Η κατάσταση των πραγμάτων

Δεξιά και αριστερά, γράφονται και ακούγονται πολλές θεωρίες, λίγες δικαιολογίες και πολλές κατηγορίες, οι περισσότερες από τις οποίες εστιάζουν είτε σε 1-2 συγκεκριμένους παίκτες, είτε αποκλειστικά στον προπονητή, ξεχνώντας να συνεκτιμήσουν όλα τα δεδομένα.

Είναι αλήθεια πως ο Ραζβάν Λουτσέσκου, στη δεύτερη θητεία του στον ΠΑΟΚ, έχει -για ανεξήγητο λόγο- ξεχάσει εντελώς θεωρίες όπως «balance» & «domination». O ΠΑΟΚ, πασχίζει να πάρει αποτελέσματα, χωρίς να είναι απολύτως ξεκάθαρο τι επιδιώκει να παρουσιάσει στο γήπεδο.

Μια ομάδα που κυριαρχεί παίζοντας επίθεση; Δύσκολο να το δεχτεί κανείς, ειδικά αν σκεφτούμε την επιμονή στην απόκτηση περιφερειακών φορ (Γκαμπιαντίνι, Σαμάτα) με τη δικαιολογία ότι «συμμετέχουν και πρεσάρουν τον αντίπαλο», αφαιρώντας από την ομάδα ένα στιβαρό στήριγμα σε φάση ανάπτυξης και ένα όπλο εντός της αντίπαλης περιοχής.

Μια ομάδα που περιμένει για να χτυπήσει στην επιθετική μετάβαση (κάτι που οδηγεί πολλούς να λένε ότι η Ευρώπη δίνει περισσότερες πιθανότητες διάκρισης στον τωρινό ΠΑΟΚ, παρά το ελληνικό πρωτάθλημα); Ωραία θα ήταν να ισχύει αυτό, όμως δεν βλέπουμε καμία τέτοια προσπάθεια από το σύνολο των παικτών, αφού οι αποστάσεις π.χ. κόντρα στην ΑΕΚ ήταν τεράστιες, τα κενά πολλά και το παιχνίδι μας αόριστο.

Πολλές απόψεις μπορούν να ειπωθούν. Το πιθανότερο είναι πως εν τέλει καταλήγουμε να θυμηθούμε ότι η ομάδα είναι ακόμα σε περίοδο κατανόησης του τι ζητάει ο προπονητής, τι κάνουν οι καινούριοι που ήρθαν, τι ψάχνουμε τέλοσπάντων στο χορτάρι.

Από την άλλη, καλώς ή κακώς, όσο και αν λέμε ότι ανέβηκε η ποιότητα της ομάδας με τις φετινές μεταγραφές, δεν σημαίνει ότι ο ΠΑΟΚ έχει ήδη υπερομάδα. Ο ποιοτικός Μεϊτε απέναντι στην ΑΕΚ ερχόταν δεύτερος έως και τρίτος στις φάσεις, αφού είναι βαρύς. Ο έξυπνος και συμμετοχικός Οζντοεφ ως τώρα δείχνει μια περισσότερη άνεση στην επίθεση, παρά στο κέντρο του γηπέδου. Δεξί μπακ πρωταθλητισμού δεν υπάρχει, ο Εκονγκ φοβάται και τον ίσκιο του και ο Σαμάτα απλά περιφέρεται.

Τα θετικά αποτελέσματα ως τώρα, κακήν – κακώς, έρχονται. Όχι πάντα, αλλά έρχονται. Άλλοτε με ελπιδοφόρες εμφανίσεις, άλλοτε με κάποια τύχη, συχνά με ερωτηματικά για το αν παίξαμε καλά ή όχι.

Όμως αυτό δεν είναι λόγος να ξεχνάμε ποιοι είμαστε και που - στοχεύουμε να – πάμε. Η ομάδα έχει και τακτικά αλλά και ποιοτικά κενά. Ο χρόνος μπορεί να διορθώσει κάποια από αυτά. Και ακόμα είμαστε στον Οκτώβρη.

Το λάθος του προπονητή Λουτσέσκου, εν τέλει εκεί βρίσκεται. Όλοι χάνουν αγώνες. Όλοι κάνουν λάθη. Κανένα αποτέλεσμα δεν είναι δεδομένο.

Όταν γνωρίζεις τις αδυναμίες σου (ο ίδιος ο Λουτσέσκου έχει τονίσει πως σε κάποιους μήνες από σήμερα ελπίζει να έχει ρολάρει καλά η ομάδα), όταν γνωρίζεις τα κενά, τα χαρακτηριστικά που σου λείπουν και βεβαίως γνωρίζεις πως συγκεκριμένες μονάδες του ρόστερ σου δεν έχουν καταφέρει ακόμα να βρουν τον εαυτό τους (αν υποθέσουμε πως θα τον βρουν και ποτέ...) τότε κατεβαίνεις σε τέτοια ματς διπλά προσεκτικός και σαφώς πιο υποψιασμένος για το τι κινδύνους θα βρεις μπροστά σου.

Αντί αυτού, συνεχίζουμε να βλέπουμε μια κάποιου είδους αφελή προσέγγιση των αγώνων, με ένα περίεργο «ροτέισον» παικτών που δεν δικαιολογείται. Η χθεσινή ενδεκάδα με τον κουρασμένο Βιερίνια και τον «είμαι-δεν είμαι μέλος της ομάδας» Νάσμπεργκ, όχι απλά ξένισε αλλά ίσως σόκαρε πολλούς από εμάς ήδη πριν αρχίσει το ματς. Το δίδυμο Οζντοεφ-Μεϊτε επίσης ίσως κάποιοι το είδαν αρνητικά για ένα ματς με τόσες απαιτήσεις σε επίπεδα ταχύτητας και «νεύρου».

Όλα αυτά θα ήταν εξοργιστικά. Εκτός ίσως αν ο προπονητής του ΠΑΟΚ δεν καιγόταν να πάρει βαθμούς στο χτεσινό ματς, ποντάροντας περισσότερο στο πλάνο ενεργοποίησης παικτών και στη μελλοντική ομοιογένεια και αδιαφορώντας για την τωρινή απώλεια βαθμών.

Ο χρόνος, θα δείξει.

Μέχρι τότε, ο ΠΑΟΚ έρχεται αντιμέτωπος με την κατάσταση των πραγμάτων και καλείται να σοβαρευτεί το συντομότερο δυνατό. Και, τουλάχιστον στα κρίσιμα ματς, να παίξει με βάση αυτό που μπορεί, για να κερδίσει αυτό που πρέπει.

ΥΓ. Ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε υπόψη οτι η ΑΕΚ δεν παίζει κάποιο ιδιαίτερα ποιοτικό ποδόσφαιρο. Στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην έκρηξη, την ταχυδύναμη και τον ενθουσιασμό. Ο ΠΑΟΚ αντί να προσπαθεί να "ματσάρει" αυτά τα στοιχεία (κάτι που ξεκάθαρα δεν μπορει να κάνει βάσει των χαρακτηριστικών που έχουν οι παίκτες του, θα μπορούσε να κρύψει την αδυναμία που έχει σε αυτή τη σύγκριση. Δεν το επέλεξε. Τα επόμενα ματς είναι κρίσιμα για τον Δικέφαλο, όμως δεν έχει κανένα νόημα να τα βάφουμε όλα "μαύρα". Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία οτι η ομάδα και θα ρολάρει και θα κάνει σερί θετικών αποτελεσμάτων, κυνηγώντας τις πιθανότητες και φέτος να πετύχει κάτι καλό.