Μηδενισμού, το ανάγνωσμα...

Με αφορμή όλα όλα συμβαίνουν στην ομάδα μας το τελευταίο διάστημα, το μέλος της ιστοσελίδας, rainmaker, μας έστειλε το κείμενο που ακολουθεί και στο οποίο παραθέτει τη δική του άποψη για θέματα που αφορούν τον ΠΑΟΚ.

"Σωτήριον έτος 2030. Η εποχή των εμφύλιων σπαραγμών έχει λάβει τέλος και ολόκληρος ο ασπρόμαυρος πλανήτης έχει καταλήξει – επιτέλους – στην πολυπόθητη ειρήνη, κοινώς γνωστή και ως pax toumbana .

Όλος; Όχι βέβαια.. Μια μικρή ομάδα ανόθευτων φονταμενταλιστών εξακολουθεί ακόμα – και για πάντα- να αντιστέκεται στην επιβολή της ψεύτικης και άχρηστης αυτής ειρήνης...

Και ποιος τη χρειάζεται άλλωστε; Ποιος είναι αυτός που λέει πως πρέπει να σεβαστούμε τους διπλανούς μας και πιθανόν να ακούσουμε ότι έχουν να πουν;

Μήπως θα μάθουμε και τίποτα; Μήπως θα πάθουμε και τίποτα;

Flashback στο 2011. Λαοθάλασσα έχει συγκεντρωθεί στην Τούμπα, χωρισμένη σε δύο ομάδες, από τις οποίες η μια λιθοβολεί τη διοίκηση Ζαγοράκη  και η άλλη τον αρχηγό της Ομάδας, Πάμπλο Κοντρέρας. Το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό είναι ήδη παρελθόν, και η επιστροφή στις νίκες με ποιοτικό ποδόσφαιρο, λογίζεται μόνο ως προσπάθεια των ΜΜΕ, χρεωκοπημένων και μη, να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ζήτημα του μικρού σκισίματος στο χαρτάκι της απόδειξης πληρωμής των μισθών του Γιασέρ, ο οποίος επιτέλους εξοφλήθηκε μετά από εμπαιγμό μηνών.

Μέσα σε όλα αυτά, επέστρεψε ο Πάμπλο από τη Χιλή, λέγοντας πως, «απαιτώ να παίξω αναδρομικά για το ματς με τον Παναιτωλικό, ενώ επικουρικά, σε περίπτωση που αυτό δεν γίνει δεκτό, θέλω να πάρω την ελευθέρας μου για να προπονούμαι μόνιμα στις Άνδεις όπου το οξυγόνο είναι καλύτερο και τραυματίζομαι σπανιότερα».

Εν τέλει, και αφού το γήπεδο έχει αδειάσει, μένουν μόνο ο πρόεδρος και ο παίκτης, αμφότεροι λιθοβολημένοι σε βαθμό διάσεισης, οι οποίοι αποφασίζουν να φύγουν από τη χώρα κρυφά και να εγκατασταθούν μόνιμα στο Θιβέτ, παίζοντας 5 επί 5 με τους Σαολίν μοναχούς. Άλλωστε η τέχνη δεν ξεχνιέται.

Την ίδια βραδιά, ο γνωστός έγκριτος επικοινωνιολόγος της ΠΑΕ, ανακοινώνει πως θα αντιδράσουμε δυναμικά κάποια στιγμή, κάπως, ενάντια στην κομπλεξική παραπληροφόρηση που στηρίζεται σε ψέματα.

Παράλληλα, γνωστός και μη εξαιρετέος σύνδεσμος, που αργότερα θα αναδεικνυόταν σε μήτρα των φονταμενταλιστών αγωνιστών του μέλλοντος, δηλώνει πως «κόβει το ρεύμα στην ΠΑΕ και τα περίχωρα, μέχρι να πέσει η διοίκηση, που εξόφθαλμα πλέον εξυπηρετεί συμφέροντα των Αμερικανών και των τραπεζιτών». Αμέσως, κυκλοφορεί η φήμη στα ραδιόφ-ο-να της πόλης, πως ένας άλλος, γνωστός, βαλτός τραπεζίτης, θα αναλάβει δράση για να σωθεί η ομάδα άμεσα παίρνοντας ένα ποσοστό από την 6η δόση του ΔΝΤ.

Οι μέρες περνάνε, η ομάδα κάνει ακόμα μια νίκη, και η κουβέντα περιστρέφεται και πάλι στο πόσο κομπλεξικός είναι ο προπονητής που δεν έκανε τις "Χ" αλλαγές στο ξεκίνημα της σεζόν, και τώρα χάσαμε το αυτονόητο προβάδισμα για την κατάκτηση του τίτλου. Όλα έχουν ξεχαστεί, σχεδόν. Μέχρι νεoτέρας.

Το σενάριο αυτό, μόνο φανταστικό δεν είναι. Παρατηρώ και πάλι τις τελευταίες μέρες, το μένος που διακρίνει τις τοποθετήσεις όλων μας για τα τεκταινόμενα γύρω απ την ομάδα, με τελευταίο κρούσμα τις τάσεις φυγής που, για μένα ξεκάθαρα, εμφάνισε ο ένας από τους αρχηγούς της ομάδας μας.

Πόσο εύκολα εκτοξεύονται κατηγορίες για το ποιόν του, για την μέχρι τώρα προσφορά του στην ομάδα, αλλά και για τις εν γένει δυνατότητες του να προσφέρει στο μέλλον;

Από την άλλη, ακόμα πιο εύκολη –και παλαιότερη, άλλωστε- είναι η λασπολογία με το μανδύα κριτικής, ενάντια στους υπευθύνους της διοίκησης, που δεν προστάτεψαν τις ισορροπίες εντός της ομάδας, δίνοντας δικαιώματα και χαλώντας την εξαιρετική «μαγιά» που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια. Οι ατάκες περί ... ηθελημένων καταστροφών και ανικανότητας, δίνουν και παίρνουν!

Καμία από τις δύο τάσεις δεν ξεκινούν από λάθος βάση. Ναι, ο παίκτης χαλά μόνος του και οικειοθελώς την εικόνα που έχτισε τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του στην Τούμπα. Μια παρουσία ευγενική και ποιοτική, που ανάγκασε πρώην παίκτη μας, τον Ηλία Αναστασάκο, φεύγοντας να υποκλιθεί «στην Παιδεία και την Κουλτούρα του Πάμπλο». Προστιθέμενη δε, στις εξαιρετικές επιδόσεις εντός γηπέδου, που οδήγησαν όλους μας να μιλήσουμε για τον καλύτερο αμυντικό των τελευταίων ετών –τουλάχιστον-, παρήγαγαν ένα αποτέλεσμα εξαιρετικό, ένα παίκτη αγαπητό και από τους πιο απαιτητικούς.

Πράγματι λοιπόν ο παίκτης χαλά την εικόνα που ο ίδιος έφτιαξε. Αποτελεί αυτό λόγο να υπάρχουν, έστω και διαδικτυακές, λασπολογίες και ύβρεις; Το κλίμα που δημιουργείται γύρω από οποιοδήποτε μέλος της ομάδας, έχει αποδειχτεί ότι γίνεται αμέσως αντιληπτό από όλους.

Από την άλλη, οι αδιαμφισβήτητες ευθύνες της διοίκησης, με τους παιδαριώδεις προγραμματισμούς που εδώ και δύο καλοκαίρια κάνει, επικαλούμενη μονίμως διάφορες φαραωνικές κατάρες που την εμποδίζουν να διορθωθεί, επίσης είναι λογικό να επισύρουν κριτική και αντίδραση από μέρους του κόσμου. Αυτό αποτελεί λόγο και δικαιολογία της αντίστοιχης λασπολογίας και αρνητικότητας; Το γεγονός πως υπάρχουν οφειλόμενα σε ΟΛΟΥΣ, από τον καθαριστή του γηπέδου μέχρι τον τελευταίο παίκτη, δεν είναι άγνωστο. Ούτε βέβαια είναι και λόγος διαφήμισης. Το να καταφεύγουμε όμως σε δαιμονοποίηση των πάντων εντός ΠΑΕ, πιστεύοντας σε κάθε γελοία φήμη που κυκλοφορεί από κάποιους επιτήδειους (λέμε τώρα), εν τέλει διαβρώνει τη συνοχή του κόσμου και καταστρέφει την ομάδα. Τίποτε διαβολικό δεν συμβαίνει. Υπήρξαν λανθασμένοι χειρισμοί απο τη στιγμή που στέρεψε το ταμείο. Και ως ένα βαθμό, είναι και λογικό.

Το συμπέρασμα είναι απλό και κατανοητό. Μέχρι τη στιγμή που θα επικρατήσει η πνευματική ηρεμία στις τάξεις ΠΡΩΤΑ του κόσμου και αμέσως μετά της ομάδας, είναι μαθηματικά βέβαιο πως ανάλογα αστεία (γελοία) σενάρια με αυτό που παρέθεσα στην αρχή του κειμένου, θα τα συναντάμε συχνά. Και μέχρι να αντιληφθούμε ότι η ίδια η φύση του οπαδισμού μας, γεννά υστερίες και παγανιστικές αντιλήψεις, περί δαιμονικών ανθρώπων που μόνο καταστρέφουν και κλέβουν χωρίς να προσφέρουν, δεν πρόκειται να βρούμε ποτέ την απαιτούμενη σταθερότητα και σοβαρότητα. Και τότε, ακόμα και οι πιο σοβαροί και σταθεροί παίκτες, θα καταφεύγουν σε τακτικές αντίθετες με τον πραγματικό χαρακτήρα τους, γιατί θα νιώθουν να πνίγονται.

Την επόμενη φορά που θα τρέξουμε να συμμετάσχουμε λοιπόν σε ένα καυγά γεμάτο αφορισμούς για τη μια ή την άλλη πλευρά, τους παίκτες ή τη διοίκηση, ας σκεφτούμε, τι είναι εν τέλει αυτό που θέλουμε να πετύχουμε. Να πούμε και τη δική μας άποψη μπας και υπερισχύσει, ή να βοηθήσουμε στην ηρεμία της ομάδας;

Y.G. Ως κλείσιμο, θα ήθελα να κάνω και μια αναφορά στην προσπάθεια που γίνεται από τη «Θύρα 4» τα τελευταία χρόνια. Σε αντίθεση με διάφορους άλλους συνδέσμους που προσωπικά με έχουν απογοητεύσει με τη στάση τους, νομίζω πως η «4» έχει κάνει μια στροφή προς κάτι καλύτερο από αυτό που ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Εκφράζεται νηφάλια, όχι παθητικά, και ξεκάθαρα υπέρ του συλλόγου. Αυτό μόνο καλό μπορεί να κάνει. Θα ήθελα όμως, αν μου επιτρέπεται,να εκφράζεται συχνότερα, και ίσως και πιο θεωρητικά σχετικά με τις τύχες της ομάδας.