Οικονομική δυσχέρεια με λίγη ανωμαλία

Λίγες μόνο ώρες έμειναν για το ματς με τη Ρούμπιν Καζάν στο γήπεδο της Τούμπας, όπου και θα υπάρχει γιορτινό κλίμα για διάφορους λόγους, πέρα από την εορταστική περίοδο που διανύουμε...

Η νίκη-πρόκριση μέσα στο Λονδίνο πριν λίγες μέρες, που αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες νίκες ελληνικών ομάδων στο εξωτερικό ενάντια σε τέτοιου μεγέθους αντίπαλο, όπως η Τότεναμ, προκάλεσε σοκ στα ποδοσφαιρικά στέκια και πανηγυρισμούς στις τάξεις των οπαδών της ομάδας μας (και όχι μόνο!).

Παράλληλα, ήταν μια νίκη που ήρθε ξεκάθαρα ποδοσφαιρικά, (ήταν προφανής και πρωτοφανής η υπεροχή της ελληνικής ομάδας στο White Hart Lane μέχρι το σημείο της αποβολής του Σταφυλλίδη και γενικώς του «σπρωξίματος» των Άγγλων προς την περιοχή μας), με όμορφο ποδόσφαιρο και σύγχρονη τακτική. Όλα αυτά, καθιστούν την επιτυχία της ομάδας μας ακόμη πιο σπουδαία, καθώς αποτελεί ένα από τα πολύ λίγα παραδείγματα επιτυχιών ελληνικών ομάδων, που συνοδεύτηκαν από ολοφάνερη ποιότητα στον αγωνιστικό χώρο, και όχι τον γνωστό «κλεφτοπόλεμο».

Ταυτόχρονα, προσδόθηκε ακόμη μεγαλύτερο πρεστίζ στο σύλλογο, πέρα από τα οικονομικά οφέλη, και πέρα από τη δεδομένη πλέον πρόκριση και δεύτερη συνεχή χρονιά στην επόμενη φάση Ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Σήμερα, ήρθε η ώρα της γιορτής και κυρίως, της επιβράβευσης των παικτών για τον άθλο τους. Αν μάλιστα το παιχνίδι με τους Ρώσους δεν κρύψει κάποια δυσάρεστη έκπληξη, ο ΠΑΟΚ θα τερματίσει πρώτος σε αυτή τη φάση των ομίλων, και μάλιστα αήττητος. Υπάρχει ακόμη το ενδεχόμενο να «αναπολούμε» στο τέλος της ημέρας, τα ματς με Ρούμπιν στη Ρωσία και Τότεναμ στην Τούμπα, δύο ματς τα οποία κατά τη γνώμη μου η ομάδα άξιζε να κερδίσει, και από καθαρή ατυχία ή και λίγη απροσεξία, ήρθαν ισόπαλα, δίχως ο ΠΑΟΚ να είναι κατώτερος των περιστάσεων ή των αντιπάλων. Θα μπορούσαμε λοιπόν, να μιλάμε για ένα μαραθώνιο αγώνων, στους οποίος ο ΠΑΟΚ θα είχε κάνει ένα σερί νικών άνευ προηγουμένου.

Η eυρωπαϊκή εικόνα της ομάδας μας, το φετινό φθινόπωρο, ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Δίχως τυμπανοκρουσίες, δίχως υστερίες, και κυρίως χωρίς ούτε λεπτό να χρειαστεί να αγχωθούμε και να υπολογίζουμε συνδυασμούς αγώνων για να δούμε αν θα καταφέρουμε να πάρουμε την πρόκριση, έφτασε σήμερα το τελευταίο ματς όπου το μόνο που πρέπει να κάνουμε, στο μέτρο του φυσιολογικού, είναι να χειροκροτήσουμε την ομάδα (και να συμμετάσχουμε στο γλέντι των συνδέσμων έξω από το γήπεδο).

Εντούτοις, τα νέα που καταφθάνουν από την Τούμπα, κάθε άλλο παρά ευχάριστα είναι.

Η κίνηση των εισιτηρίων είναι κάτι παραπάνω από υποτονική, ενώ χαρακτηριστικό είναι πως τα εισιτήρια ακόμη και για την πολυπληθή συνήθως κερκίδα της Θύρας 4, δεν έχουν εξαντληθεί, κάτι που είναι , το λιγότερο, οξύμωρο.

Η οικονομική συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε ΟΛΟΙ, είναι γνωστό πως είναι κάκιστη έως τραγική. Δεν χωράει αμφιβολία. Και κυρίως, στόχος μου δεν είναι να αναφερθώ ή να κρίνω αυτούς που πραγματικά αδυνατούν να έρθουν στο γήπεδο.

Ούτε ακόμη αναφέρομαι στην αρνητική προπώληση εισιτηρίων για τις λεγόμενες «ακριβές» θύρες του γηπέδου, όπου η τιμή των εισιτηρίων ευρωπαϊκών αγώνων αγγίζει τα 60 ευρώ. Στόχος μου είναι να υπογραμμίσω την λανθασμένη προσέγγιση που σχεδόν όλοι μας έχουμε ως προς την υποστήριξη της ομάδας.

Δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε πως, ενώ στα άσχημα είναι όλοι παρόντες κι έχουν άποψη, στα εύκολα και χαρούμενα, λίγοι ενδιαφέρονται!

Θα πρέπει να προβληματιστούμε, από το γεγονός πως η συμπαράσταση που θα μπορούσαμε να δείξουμε σήμερα στην ομάδα, δεν αποτελεί μόνο μια παρουσία στο γήπεδο και ένα σύνθημα που θα φωνάξουμε.

Όλοι ξέρουμε πως το τελευταίο διάστημα τα αρνητικά σχόλια, ή κάποιες αποτυχίες εντός συνόρων, σε συνδυασμό με τα ατελείωτα και καταστροφολογικά σενάρια περί των διοικητικών εξελίξεων, έχουν καταφέρει να σπείρουν διχόνοια και απογοήτευση, σε ένα κοινό που μέχρι πριν κάποιους μήνες έμοιαζε ατελείωτο και ακούραστο. Αυτή η αρνητική ψυχολογία είναι δεδομένο πως περνάει και στις τάξεις της ομάδας.

Συνεπώς, ματς όπως το σημερινό, αποτελούν χρυσή ευκαιρία, αν υπάρξει επιτέλους αυτή η επανεκκίνηση που χρειαζόμαστε όλοι, από τη διοίκηση ως τον τελευταίο οπαδό, για να συσπειρωθούμε και πάλι. Θα είναι το λιγότερο κρίμα, να υπάρχει μια αίσθηση «άδειων κερκίδων» στο γήπεδο σήμερα, που κανείς δεν θα μπορεί να δικαιολογήσει το γιατί έμειναν κενές.

Είναι στο χέρι μας, να δημιουργήσουμε και σήμερα, την ατμόσφαιρα που μόνο εμείς γνωρίζουμε, σπρώχνοντας την ομάδα σε μια ακόμη νίκη.

Ακόμη κι αν η πρόκριση θεωρείται δεδομένη. Ακόμη κι αν οι οικονομικές δυσχέρειες είναι πολλές. Ακόμη κι αν η ΠΑΟΚτσήδικη «ανωμαλία» μας κάνει και πάλι την εμφάνιση της, ελπίζω πως θα είμαστε εκεί.

Ειδάλλως, δεν έχουν νόημα ούτε οι προκρίσεις, ούτε τα μπατζετ, ούτε τα συστήματα.

Είναι χρέος μας.