Ζήση, μην κάνεις το ίδιο λάθος...

Η προχθεσινή όμως Γενική Συνέλευση των μετόχων της ΠΑΕ, ήταν η χαριστική βολή. Και ήρθε, όχι σαν κεραυνός εν αιθρία (ποια αιθρία άλλωστε, όταν μιλάμε για ΠΑΟΚ;), αλλά σίγουρα ως χαστούκι.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να αρχίσω το κράξιμο. Φαντάζομαι ότι η απόλυτη πλειοψηφία των ΠΑΟΚτσήδων, άλλωστε, το κάνει ήδη. Άλλοι από στεναχώρια, άλλοι επειδή βρήκαν την ευκαιρία, άλλοι από γενική αγανάκτηση. Μια απ τα ίδια, δεν βλέπω τι θα προσέφερε…

Όταν ο Θόδωρος αναλάμβανε τις τύχες της ομάδας προ ετών, κανείς μας δεν φανταζόταν πως θα φτάναμε ΚΑΙ ΠΑΛΙ στο ίδιο σημείο. Να τρωγόμαστε μεταξύ μας, για το «που πήγαν τα λεφτά». Όλοι νομίζαμε πως αυτές οι μέρες είχαν περάσει. Φευ. Είμαστε ΞΑΝΑ εδώ.

Και, μετά από μια διετία δικαιολογιών, μεμψιμοιρίας, φημών και κατάρας, μπορούμε πια να πούμε πως το γεγονός ότι φτάσαμε πάλι εδώ, μπορεί να είναι από ανικανότητα, από αδυναμία, από τη φτώχια μας βρε αδερφέ.

Σίγουρα, ΔΕΝ είναι από ατυχία. Καμία υπέρτερη δύναμη δεν έβαλε το χεράκι της στην περίπτωση της αποτυχίας του Θόδωρου Ζαγοράκη στη διαχείριση της ομάδας.

Ήμουν ένας από αυτούς που υπερασπίζονταν με σθένος τον πρόεδρο Ζαγοράκη. Ακόμα και όταν τα μηνύματα που λάμβανα ήταν από παντού αρνητικά.

Όχι, δεν έπαιρνα γραμμή. Όχι, δεν είχα κάποιο συμφέρον, όπως και τόσοι άλλοι άλλωστε. Απλά, για ακόμα μια φορά, όλους μας, συνεπήρε η έμφυτη τάση του ΠΑΟΚτσή, να μη μπορεί να αντισταθεί στις αδυναμίες του. Να παρηγορεί τα δικά του παιδιά, ως αν αυτά να μην έχουν ευθύνες για τα λάθη τους. Δεν με ενοχλούσε η παροιμιώδης αδυναμία του Θόδωρου στα παρασκήνια. Δεν με ενοχλούσε η φοβικότητα που έβγαζε. Ούτε και η φτώχεια με ενοχλούσε ποτέ. Το γεγονός όμως, πως πλέον αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα μάτια του, ΔΕΝ μπορώ να το καταπιώ.

Όχι, δεν θα πω, πως  έφαγε τα λεφτά μας. Θα υποστηρίξω πρώτα, ότι έκανε κακό στον ίδιο τον εαυτό του, καταστρέφοντας με χαρακτηριστική άνεση την υστεροφημία του. Και ταυτόχρονα έκανε κακό και στην ομάδα παρασέρνοντας και όλους μας. Το ατελείωτο γαϊτανάκι παραπληροφόρησης και παρασκηνίου που όλοι παρακολουθήσαμε εδώ και δύο χρόνια, είναι ο ηχηρός κρότος της διάλυσης ενός ονείρου που όλοι είχαμε πριν λίγα χρόνια. Και ΑΥΤΟ, δεν συγχωρείται.

Και τώρα, Ζήση, ο κλήρος πέφτει στους ώμους σου. Όχι, δεν σε θεωρώ άμοιρο ευθυνών. Ακόμη και αν παραιτήθηκες επειδή έβλεπες τα λάθη, δεν σημαίνει πως δεν ήσουν εκεί όταν αυτά συνέβαιναν. Δε σημαίνει πως δεν είχες λόγο.

Αντιλαμβάνομαι πως η φυγή και η επιστροφή σου, χωρίς να είναι προσχεδιασμένες, εξελίχθηκαν ως ένα πολιτικό σενάριο κατάληψης της εξουσίας της ομάδας μας. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Μπορεί πράγματι να τα καταφέρεις καλύτερα και στο εύχομαι. Δεν πρόκειται να κάτσω τώρα να ασχοληθώ. Έχεις πλέον στα χέρια σου τον ΠΑΟΚ. Και ξέρεις καλύτερα από εμάς τις ανάγκες του ως εταιρία.

Ένα πράγμα μόνο, Ζήση : Μη κάνεις το ίδιο λάθος. Μη βάλεις γραμμές ανάμεσα σε ημέτερους και ξένους. Και κυρίως, μην αφήσεις το φάντασμα που τόσα χρόνια μας κυνηγάει, να εξαπλωθεί και πάλι. Πολύ μεγαλύτερο κέρδος θα υπάρχει αν είναι όλα καθαρά, παρά αν φέρουμε ένα δυο παίκτες παραπάνω. Μην ασχοληθείς ΠΟΤΕ με τα ραδιόφωνα. Φέρε πίσω την εταιρική ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ που βλέπαμε σε μικρό έστω βαθμό πριν τρία χρόνια.

Φτάνει πια με τα ίδια και τα ίδια λάθη. Φτάνει πια με τα σενάρια που «όλοι ξέρουν» αλλά κανείς δε μιλάει. Με τις φήμες. Τα ράδια, τα κλάματα και τις φυγές. Τα ανοίγματα και τα κλεισίματα. Τις μεταμεσονύχτιες συναντήσεις και όλα αυτά που δυο χρόνια ροκάνισαν το ηθικό μας.

Η… όρεξη του ΠΑΟΚτσή (αλλιώς την αποκάλεσε ο προκάτοχός σου), είναι πάντα εκεί. Μένει να την κερδίσεις. Να βγεί και πάλι στην επιφάνεια.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το άνοιγμα θα το μαζέψουμε. Ότι η αδειοδότηση θα έρθει και ο ΠΑΟΚ θα ορθοποδήσει. Ηρεμία και όραμα μπορείς να φέρεις;

Τα πρώτα δείγματα, είναι θετικά…