Πάρ’το αλλιώς…

Η χρονιά έκλεισε, όπως τελοσπάντων έκλεισε. Και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έχει έρθει η ώρα να μπουν κάποια πράγματα σε μια σειρά.

Όπως είχε πολύ σωστά προβλέψει η μαγική μου σφαίρα, η εβδομάδα αυτή ξεκίνησε με εξελίξεις…

Καλά αυτό πες δεν είναι και τίποτα σπουδαίο.. Όλοι ήξεραν για τις αδειοδοτήσεις, τα δάνεια και τις πληρωμές. Σωστά.

Αυτό που εκτιμώ τώρα, είναι πως οι πραγματικές εξελίξεις διαδραματίζονται στις  «ήσυχες» φαινομενικά ημέρες. Όπως η σημερινή.

Και αν, λέω ΑΝ, όλα πάνε κατ ευχή, τότε θα έχει έρθει η ώρα για το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ συμμάζεμα στο σύλλογο.

Δεν είναι και λίγα τα μέτωπα, άλλωστε…

Εκλογές στον ΑΣ, αναδιοργάνωση στο Μπάσκετ, επενδυτής στο ποδόσφαιρο, μεταγραφές, εκκαθάριση της ομάδας, καταρτισμός πλάνου και restart. Όλα σημαντικά, όλα φλέγοντα, και όλα πρέπει να γίνουν σε δύο μήνες.

Θα τα καταφέρουμε, ως σύλλογος; Ή πάλι, θα φταίνε κάποιοι Άλλοι;

Και, γύρω απ το σύλλογο, θα αποδειχθούμε ΕΜΕΙΣ, αντάξιοι των περιστάσεων;  Ή ΠΑΛΙ στη μίρλα και στην εξυπνάδα θα τη βγάλουμε; Ή ΠΑΛΙ θα αφήσουμε κάποιους, ξερόλες και παντογνώστες, να πουλάνε παραμύθια; Και να απειλούν;

Ο ΠΑΟΚτσής, το είχα γράψει και παλιότερα, οφείλει πάνω απ όλα στον εαυτό του, να αλλάξει ρότα. Να γίνει πραγματικά μέλος της κοινωνίας της ομάδας του, και να πάψει να περιαυτολογεί για τα μυθικά κατορθώματα του, που σε τελική ανάλυση συνοψίζονται σε καρπαζιές και σουβλάκια.

Διότι, δεν ξέρω αν το θυμάστε, έχουμε καμιά τριανταριά χρόνια, που στις κρίσιμες στιγμές, ήμασταν ΜΟΝΙΜΩΣ απόντες. Διοικητικά πραξικοπήματα, κλεψιές, προσβολές και τόσα άλλα, έγιναν πίσω απ την πλάτη μας.

ΟΧΙ, δεν βρίσκω το μεγαλείο στις καλές κερκίδες. Εκεί, πράγματι, ήμασταν παρόντες.

ΝΑΙ, έχω απαιτήσεις από τον ΠΑΟΚ.

Και ως μέλος της κοινωνίας του ΠΑΟΚ, έχω εν τέλει απαιτήσεις από το άτομό μου.

Δεν μπορώ να ανεχθώ την εικόνα του οπαδού που περιμένει δωράκια και άλλα τινά από την ομάδα του, για να δηλώσει παρών, για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της, ή για να μη παρασύρεται σε παραφιλολογίες.

Το περυσινό καλοκαίρι, είναι το τρανότερο παράδειγμα : Η ομάδα όχι μόνο αναπτύχθηκε γρηγορότερα από τη διοίκηση, αλλά και από τον κόσμο μας. Διότι, μόλις η αγωνιστική εικόνα ξεφούσκωσε, αποκαλύφθηκε η γύμνια μας : Δύο μήνες ασχολούμασταν με τον αστείο με τη λειψή οδοντοστοιχία από την Κωνσταντινούπολη. ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ. Και δώστου σενάρια. Και δώστου φήμες.

Αυτοί είστε, κύριοι; Αν ναι, λουστείτε τα. Αν όχι, κάντε κάτι.

Σε λίγες μέρες έχει εκλογές στον ΑΣ. Γκρίνια, μίρλα και κατάρες για τον Κατσαρή.

Γκρίνια και μίρλα για όσους τον αβαντάρουν που θα κατέβει υποψήφιος.

Ωραία ρε παίδες. Ούτε εγώ τον πάω. Να ψηφίσουμε τους άλλους. ΩΠΑ. Ποιους άλλους; Ούτε καν άλλο ψηφοδέλτιο δεν υπάρχει. Να φάμε και τον Κατσαρή και να έχουμε διοίκηση πρωτοδικείου και στον ΑΣ; Nice…

Όσο για κάποιους, που θυμήθηκαν πάλι να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του ΠΑΟΚ, δεν μπορώ να τους πω και πολλά… Ούτε να τους τιμωρήσω…

Και πως θα μπορούσα, άλλωστε; Είμαι ένας και είναι (δεν είναι) πενήντα. Είμαι αδύνατος κι αυτοί δεν είναι. Θέλω να μιλάμε νορμάλ για το καλό του ΠΑΟΚ, κι αυτοί θέλουν να τσιρίζουν για να μην ακούγομαι. Μιλάω για προσφορά όλων μας, κι αυτοί μιλάνε για πειθαρχία.

Πιθανώς να βλέπουν ανίερες συμμαχίες ή συμφέροντα πίσω από μένα. Ή τον διπλανό μου.

Κάνουν όμως, λάθος. Ουδέποτε κρύφτηκε εδώ κανένα συμφέρον. Ποτέ δεν κρύφτηκε εδώ κάτι, με τη γελοία πρόφαση «για το καλό του ΠΑΟΚ δε σας τα λέμε».

Ποτέ, δε διαχειριστήκαμε καταστάσεις εδώ, με άρωμα «νύχτας».

Κι όμως, οι αυτόκλητοι θεματοφύλακες, θέλουν να μας τιμωρούν, γιατί λέμε την άποψή μας. Αυτό είναι. Βρέθηκε το πρόβλημα.

Ο νοών, νοείτω, κύριοι.

Αλλά δεν ελπίζω ότι θα αλλάξει κάτι. Μόνο εύχομαι.

Η ιστορία του ΠΑΟΚ, προσωπικά, δεν μου έχει αφήσει ούτε τίτλους, ούτε νίκες, ούτε χιλιόμετρα, ούτε ξύλα. Ένα δίδαγμα, μου έχει αφήσει μόνο :

Ο ΠΑΟΚ είναι ομάδα της φτωχολογιάς. Και σε περιόδους καταστροφής, όπως η σημερινή για την Ελλάδα, είναι ένας από τους παράγοντες που θα κρατήσουν ζωντανή την τοπική και όχι μόνο κοινωνία.

Αν τον παρατήσουμε τώρα, τι θα μείνει;

Γι αυτό σου λέω, φίλε ΠΑΟΚτσή…

Παρ το αλλιώς, γιατί σε πήρε, ήδη, από κάτω…