"Το ποδόσφαιρο δεν είναι μια βιομηχανία ονείρων"

Μεγάλη κουβέντα και απόλυτα σωστή... Υπό το πρίσμα ενός τεχνοκράτη όπως ο Γκέρμαν. Έχει απόλυτο δίκιο ο τεχνικός σύμβουλος του ΠΑΟΚ: το ποδόσφαιρο δεν είναι βιομηχανία ονείρων.

Με λίγα λόγια: μην κάνετε όνειρα για πρωταθλήματα και τίτλους με αυτό το ρόστερ. Η ομάδα δημιουργείται τώρα και θέλει δουλειά ακόμα.

Έχει δίκιο ο Τσιστιακόφ και συμφωνώ απόλυτα, γιατί:

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι ποδόσφαιρο.

Αν ο ΠΑΟΚ ήταν ποδόσφαιρο θα είχε σβήσει πολλά χρόνια πριν. Ο ΠΑΟΚ υπάρχει γιατί έχει λαό που δεν παρακολουθεί ποδόσφαιρο (με την στεγνή έννοια του αθλήματος).

Ο λαός πάει στο γήπεδο για τον ΠΑΟΚ και πράττει με τρόπο δυσανάλογο της εκάστοτε απόδοσης της ομάδας σε αυτό.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι βιομηχανία ονείρων.

Πες το αυτό στους χιλιάδες ΠΑΟΚτσήδες που με το υστέρημα τους ταξιδεύουν σε κάθε άκρη της Ευρώπης να δουν την ομάδα. Ρώτα αυτούς που τελευταία ταξίδεψαν στο Λονδίνο να δουν το Τόττεναμ-ΠΑΟΚ...

Ένα όνειρο ήταν η νίκη.

Ήταν τυχεροί και το ζήσανε από κοντά...

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι βιομηχανία ονείρων.

Είναι το όνειρο μας.

Γιατί ένα όνειρο κρατάει ζωντανό αυτό τον λαό:

- Το όνειρο να δουν την ομάδα τους εκεί που της αξίζει.

- Το όνειρο να ζήσει παλιές δόξες, όταν η ομάδα πραγματικά κέρδιζε και τους διαιτητές.

- Το όνειρο να δουν τον ΠΑΟΚ να χτυπάει το κατε(στημένο) πρωτάθλημα.

- Το όνειρο να δουν να κερδίζονται τα πρωταθλήματα στο χορτάρι και όχι στα σαλόνια.

- Το όνειρο να δουν το τρόπαιο στον Πύργο τον Λευκό.

Υ.Γ. Παυλάρα μας λείπεις όσο ποτέ.. Η ομάδα δεν έχει τον φυσικό αρχηγό της. Τον «παπαράτο» παίκτη που θα πάρει την ομάδα επάνω του στα δύσκολα. NoGarcia, NoParty, τελεία και παύλα. Ο Παυλάρας λείπει όσο κανένας άλλος.

Για να χρησιμοποιήσω ένα κλισέ των δημοσιογράφων:

«Όταν επιστρέψει, θα είναι η καλύτερη εσωτερική μεταγραφή...».

Φιλικά
NewYorker