Στραβά αρμενίζουμε!

Αυτό ζήσαμε χθες και από τη μεριά του κόσμου, αλλά και από τη μεριά του κόουτς.

Η ομάδα χθες ήταν εξαιρετική, κέρδισε δίκαια και μάλλον εύκολα, αλλά κανείς δεν μπορεί να ασχοληθεί με το γεγονός αυτό καθ' εαυτό. Και είναι κρίμα, όταν η βελτίωση της αγωνιστικής εικόνας της ομάδας δεν είναι από μόνη της ικανή να αποτελέσει το πρώτο θέμα στη σκέψη του κάθε ΠΑΟΚτσή, αλλά άλλα γεγονότα να την έχουν υποσκελίσει σε σημασία. Θλίψη και προβληματισμός!

Είμαι από τους πρώτους που πίστεψαν και πιστεύουν στην προπονητική αξία του Δώνη. Τα έχω γράψει από το καλοκαίρι, ότι ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή τη δεδομένη χρονική στιγμή, που η ομάδα χρειαζόταν έναν προπονητή με άριστη γνώση της Ελληνικής πραγματικότητας, έξυπνο και ικανό να χτίσει και να βασίσει το μέλλον της ομάδας σε ένα μείγμα λίγων έμπειρων ποδοσφαιριστών και αρκετών νεαρών παιδίων που εξ' ανάγκης θα πλαισίωναν την ομάδα. Ο Δώνης ανέλαβε το ρίσκο – με την ανάλογη αμοιβή, βέβαια – και αυτό το γεγονός από μόνο του, σημαίνει ότι διακινδύνεψε για δεύτερη φορά στην καριέρα του να αναλάβει το βάρος της καθοδήγησης μίας μεγάλης ομάδας, με λαό απαιτητικό, ανυπόμονο και διψασμένο για διακρίσεις. Βεβαίως και ρίσκαρε, διότι τίποτα δεν ήταν δεδομένο τη στιγμή εκείνη που ο Ιβάν Σαββίδης δεν ήταν ούτε καν στα πιο τρελά μας όνειρα και η χρονιά σίγουρα φάνταζε δύσκολη και μεταβατική.

Η έλευση του Σαββίδη ήταν κάτι που αντιπετωπίστηκε αρχικά με σκεπτικισμό, αλλά σύντομα κατάλαβαν όλοι ότι κάτι σημαντικό έγινε στον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ άλλαξε μέσα σε λίγες μέρες σελίδα και ήταν θέμα χρόνου να αλλάξει το επίπεδο της ομάδας. Βέβαια, χρόνος για ενίσχυση δεν υπήρχε τότε, όμως οι υποσχέσεις που δόθηκαν υλοποιήθηκαν τον Γενάρη, σε πρώτη φάση και έπεται και συνέχεια το καλοκαίρι. Η εφάπαξ εξόφληση των χρεών είναι προ των πυλών ή πιο κοντά από ποτέ, αν θέλετε. Είναι σίγουρο ότι μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ο Σαββίδης έδειξε τι πραγματικά σκοπεύει να κάνει, όσον αφορά στην ομάδα μας και όχι μόνο. Σίγουρα αυτό απετέλεσε και μία γερή ψυχολογική «ένεση» για τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές και το τεχνικό επιτελείο της ομάδας.

Μπορεί η χρονιά να ξεκίνησε σταβά με τον αποκλεισμό από την Ευρώπη, όμως στην Ελλάδα τα αποτελέσματα ήρθαν και σιγά-σιγά βλέπουμε το επίπεδο του θεάματος να ανεβαίνει. Ημέρα με την ημέρα ο ΠΑΟΚ «πατάει» καλύτερα - με εξαίρεση τον κάκιστο Ιανουάριο – και αυτό είναι κάτι που πρέπει να πιστωθεί δικαιωματικά και στον προπονητή. Δεν είναι υπεύθυνος μόνο στις αποτυχίες, είναι και από τους πρωτεργάτες των επιτυχιών. Αυτά για να αποδίδουμε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».

Έγραφα πριν από λίγο καιρό ότι, η συμπεριφορά απένταντι στον τεράστιο Pablo Garcia πρέπει να είναι προσεκτική, διότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη και πιο ιδιόμορφη προσωπικότητα που έχει φορέσει τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Ας μην συγχέουμε, παρακαλώ πολύ, την προσφορά με την προσωπικότητα. Εγώ μιλώ για την προσωπικότητα του ποδοσφαιριστή και δεν θυμάμαι κανέναν άλλο να έχει αγαπηθεί τόσο πολύ από τον κόσμο. Εσείς μπορείτε να μου πείτε ότι, κάνω λάθος και να μου αναφέρετε άλλα μεγάλα ονόματα, αλλά εγώ θα σας ζητήσω να εστιάστε και πάλι στη λέξη που χρησιμοποίησα.

Για το λόγο αυτό, λοιπόν, θεώρησα δικαίως, ότι ο αγωνιστικός παραγκωνισμός του Garcia, που θα επιφέρει την ακραία αντίδραση του ίδιου του ποδοσφαιριστή, είναι κόκκινη γραμμή για τον κόσμο του δικεφάλου. Ο κόσμος δεν μπορεί να διανοηθεί ότι δεν θα υποσταλλεί η «σημαία» με τις τιμές και τις δόξες που τις αρμόζουν και ότι δεν θα τελειώσει «όρθιος» ο Pablo. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία και κανένα δίλημμα στην κόντρα αυτή, σχετικά με το μέρος ποιου παίρνει η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου. Όσα δίκια και να έχει ο Δώνης αγωνιστικά, δεν υπάρχει περίπτωση ο κόσμος να ανεχτεί συμπεριφορές που στεναχωρούν τον ποδοσφαριστή. Θέλει να παίζει και αισθάνεται ότι μπορεί; E, δώστου το δικαίωμα να στο αποδείξει με πράξεις! Τονίζω με σαφήνεια ότι, η εν λόγω αντιμετώπιση και το λίγο «νερό στο κρασί» που ζήτησα, αφορά αποκλειστικά και μόνο το συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή και κανέναν άλλο. Ο Garcia αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα γιατί αξίζει, όσο κανείς άλλος, να φύγει από την ομάδα με ψηλά το κεφάλι. Δεν εξετάζω το εάν έχει δίκιο ο Pablo, εξετάζω το γεγονός ότι θέλει να παίζει βασικός και πως οτιδήποτε άλλο τον στεναχωρεί και τον ωθεί στα άκρα.

Δεν είναι εύκολη η θέση του Δώνη. Ο προπονητής βλέπει με το δικό του μάτι ότι δύσκολα μπορεί να μπει στη αρχική ενδεκάδα, βάσει σχήματος, ο Garcia και σίγουρα μιλάει καθαρά τεχνοκρατικά και όχι συναισθηματκά. Με τη δική του τη σκέψη βάζει πάνω από όλα τον ΠΑΟΚ και ποιος μπορεί να του ρίξει άδικο σ' αυτό, αφού έτσι σκέφτεται και κρίνει; Ειλικρινά, τονίζω πως η δική μου θέση προχθές είχε να κάνει μόνο με το γεγονός ότι δεν θέλω, επ' ουδενί, να αποχαιρετήσω με τον τρόπο αυτόν τον Garcia. Δεν ξέρω, υποψιάζομαι βέβαια, ποιος έχει δίκιο αγωνιστικά και αυτός μάλλον δεν είναι ο Pablo, αλλά εγώ εξετάζω την ιδιομορφία της περίπτωσης και η καρδιά μου λέει ότι ο Δώνης κάνει λάθος ως προς την συμπεριφορά του απέναντι στον ποδοσφαιριστή. Πείτε πως μιλάω για το «χατίρι» του Pablo. Πάνω από το ποδόσφαιρο είναι αξίες και η ηθική και θεωρώ ότι είναι επίδειξη ήθους η εξεύρεση λύσης για την πραγμάτωση της επιθυμίας του αγωνίζεσθαι του Garcia. Ε, αφού αυτό θέλει, τότε για δυο-τρεις μήνες ας γυρίσω τον κόσμο ανάποδα για να βρω μία λύση... κάπως έτσι θα ήθελα να σκέφτονταν και ο κόουτς.

Και φτάσαμε χθες στο άλλο άκρο! «Δώνη ... ΠΑΟΚ δεν ήσουναν ποτέ». ΟΚ, σύνθημα... ακραίο μεν ως προς την ύβρη, άλλα θα το δεχτώ δε, σαν δηκτικό ενατίον του, με την έννοια ότι προσπερνάει την κόκκινη γραμμή του κόσμου του ΠΑΟΚ. Αλλά, αυτό που είναι πραγματικά αηδία, είναι η εξύβριση της μητέρας του! Δεν το πιστεύω ότι φτάσαμε στο σημείο να βρίζουμε ότι πιο ιερό υπάρχει πάνω στη γη για τον Δώνη, τη μάνα του! Έλεος με το απύθμενο της απερισκεψίας που μπορεί να φτάσει κανείς! Και ήρθε μετά και το επεισόδιο με τον οπαδό και η χειροδικία που λίγο έλειψε να γίνει από τον Δώνη. Σίγουρα είχε «φορτώσει» όλο αυτόν τον καιρό, ήρθαν οι αποδοκιμασίες στην προπόνηση, τα συνθήματα χθες και δεν άντεξε, όμως δεν είναι δυνατόν να μην αντιδρούμε ψύχραιμα απέναντι στον κάθε ανεγκέφαλο. Η σύνεση και η σωφροσύνη πρέπει να επικρατούν και να δίνουν τόπο στην οργή.

Το έργο της ομάδας δεν είναι καθόλου εύκολο. Η Τρίπολη είναι μεγάλο εμπόδιο σε πρωτάθλημα και κύπελλο που οφείλουμε να το ξεπεράσουμε, εάν θέλουμε να κατακτήσουμε τη δεύτερη θέση και να πάρουμε μέρος στον 17ο τελικό στην ιστορία μας όπου θα βρούμε απέναντί μας ότι πιο βρώμικο και δύσωδο υπάρχει στην Ελλάδα. Για το σκοπό αυτό χρειάζεται ηρεμία και πάνω απ' όλα ενότητα. Ας μην γκρεμίζουμε ότι χτίζεται με κόπο και ας κοιτάξουμε να διαφυλάξουμε τα συμφέροντα της ομάδας που αγαπάμε.

Πατάμε τα πράσινα σκοτωμένα φίδια, αλλά παρ' όλα αυτά γυρνάμε στο σπίτι με ένα κεφάλι καζάνι. Αυτά τα πράγματα δεν γίνοται!

Στήριζα και εξακολουθώ να στηρίζω τον προπονητή της ομάδας γιατί μόνο έτσι στηρίζω πραγματικά την ομάδα μου. Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση των αρμοδίων και θα κρίνω στο τέλος της χρονιάς με βάση τη σούμα που θα κάνω. Μέχρι τότε, εκφράζω την απέραντη αγάπη μου στον Garcia και επιδιώκω με πιο δόκιμους τρόπους να δείξω το πόσο πολύ με ενοχλεί το όλο σκηνικό και το θέμα που δημιουργήθηκε. Και αφήνω στην άκρη την μητέρα του... Ήμαρτον, δλδ! Έτσι σκέφτομαι εγώ! Καλό είναι όταν αρμενίζουμε στραβά να το καταλαβαίνουμε εγκαίρως και να αλλάζουμε τη ρότα μας...

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου!