Τροφή για σκέψη...

Εντάξει, οι δημοσιογράφοι (;) της πόλης μπορεί να έχασαν το βάζο με το μέλι και μαζί μ' αυτό να έχασαν και την όποια όρεξη (γιατί από ικανότητα δεν διακρίνονταν και ποτέ) να ασχοληθούν με τα γεγονότα, ωστόσο είχα μια ελπίδα ότι το κριτήριο του απλού κόσμου θα μπορούσε να επικρατήσει της ραδιομπουρδολογίας. Αμ, δε...

Μετά τη νίκη, έστω και με αυτή την μέτρια εμφάνιση, επί του Παναιτωλικού, ζούμε το θέατρο του παραλόγου. Ο συμπολίτης βουλιάζει και μας αποχαιρετά, αλλά το μνημόσυνο εμείς το κάνουμε; Γιατί; Επειδή "πονάνε τα ματάκια μας", "πονάνε τα μυαλά μας" όπως μας λένε απ' το πρωί μέχρι το βράδυ.

Και κάπου εδώ κολλάει και το οξύμωρο... Γίνεται κριτική στον προπονητή με το βαρύτερο βιογραφικό που έχει έρθει στην ομάδα. Κριτική, προφανώς χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα στοιχεία, τα γεγονότα. Και ποια είναι αυτά;

Ο ΠΑΟΚ πραγματοποιεί το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ούτε τη χρονιά του πρωταθλήματος δεν είχαμε 14 νίκες σε 19 αγωνιστικές.

Ο ΠΑΟΚ έχει τις ίδιες τελικές προσπάθειες με την υποτιθέμενη πιο θεαματική ομάδα και πρωτοπόρο χάρη στην παραδοσιακή προκλητική εύνοια της διαιτησίας του πρωταθλήματος.

Ο ΠΑΟΚ έχει 16 λιγότερες πάσες απ' την υποτιθέμενη πιο θεαματική ομάδα ομάδα του πρωταθλήματος.

Ο ΠΑΟΚ έχει βρεθεί 17 φορές πίσω στο σκορ και έχει κάνει 13 ανατροπές (σε όλα τα επίσημα ματς όλων των διοργανώσεων)!

Ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα που προηγήθηκε 13 φορές στο σκορ και πήρε τη νίκη και στα 13 αυτά ματς!

Δηλαδή μας λένε (και πολλοί το τρώνε το παραμύθι) ότι πονάνε τα ματάκια μας, αλλά την ίδια στιγμή βλέπουμε ότι ο ΠΑΟΚ δημιουργεί όσες φάσεις δημιουργεί κι ο διορισμένος. Μας λένε (και πολλοί το τρώνε επίσης) ότι πονάνε τα μυαλά μας, αλλά ζούμε την αναγέννηση της ομάδας και σε αγωνιστικό επίπεδο.

Σε κάποια ανάλογη κουβέντα που είχε ανοίξει τις προάλλες, ένας φίλος μου άνοιξε τα μάτια όταν με ρώτησε: "Αν αυτό το έκτρωμα του οσφπ ήταν σε απόσταση 2-3 βαθμών, τι θα λέγαμε αλήθεια τώρα; Πώς θα αντιμετωπίζαμε τον ΠΑΟΚ μας;" Δεν χρειάζεται απάντηση...