Δικαίωση για πολλούς, επιτακτική η αφύπνιση!

Βεβαίως, τίποτα δεν έχει αποδειχθεί, τίποτα δεν έχει κατακτηθεί. Απλά σιγά σιγά (ανάλογα με το βαθμό δυσπιστίας) πλέον όλοι αντιλαμβάνονται οτι το στοίχημα στο ποδόσφαιρο ΔΕΝ είναι τίποτα άλλο απο την ομαδικότητα και τη θέληση. Όλα τα άλλα, κουτσά στραβά αγοράζονται. Οι ομάδες όμως χτίζονται.

Ο ΠΑΟΚ παίζοντας με ουσιαστικά απλό τρόπο αλλά βγάζοντας ΜΥΑΛΟ, τσαμπουκά και αυτοθυσία στο γήπεδο, πήρε ένα σχετικά εύκολο διπλό απέναντι στο θλιβερό δημιούργημα των δυναστών του ελληνικού ποδοσφαίρου. Παρά τις τιτάνιες προσπάθειες της διαιτητικής τριάδας, η νίκη ήρθε και έβαλε προβλήματα στο μυαλό των βρυκολάκων. 

Παρότι οι μανιώδεις αναλύσεις που γράφτηκαν και οι συζητήσεις που έγιναν δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για σχόλια, θα σταθώ σε ορισμένα σημεία του ματς στον Πειραιά :

α) Ο Άγγελος δικαιώθηκε ΚΑΙ τακτικά, καθώς παρουσίασε για άλλη μια φορά το γνωστό πανέξυπνο προπονητικό του στυλ, κάνοντας ουσιαστικά πλάκα σε αντιπάλους και παίρνοντας απο τους παίκτες του το 100%. Η τοποθέτηση του Αθανασιάδη αριστερά (κάτι που ετοίμαζε απο καιρό και πολλοί απο εμάς γκρινιάζαμε) βοήθησε τόσο στην αμυντική στήριξη που έδωσε ο Κλάους, αλλά και στον αποσυντονισμό της αντίπαλης άμυνας, καθώς και στην καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας.

β) Το εξαιρετικό "πνευμόνι" που έβγαλαν οι δυο νεαροί χαφ του ΠΑΟΚ που κυνηγούσαν λυσσασμένα τους αντιπάλους.

γ) Ο εκπλητικός Φακούντο που φανέρωσε για άλλη μια φορά πόσο μπαλαδόφατσα είναι, κάνοντας κι αυτός πλάκα με την αντίπαλη άμυνα. Highlight η εκπληκτική κάθετη πάσα με κάτι-σαν-τακουνάκι που επιχείρησε αλλά ατύχησε. Το γκολ, απλά ασχολίαστο...

δ) Η πολύ καλή παρουσία του Βίτορ, που μάλλον ήταν αθόρυβος MVP δείχνοντας οτι μπήκε για τα καλά στο πνεύμα της ομάδας...

ε) Η μέτρια παρουσία του Ρατς, τον οποίο περίμενα πιο ηγετικό και σίγουρο. Οχι μόνο έκανε χαζό λάθος στη φάση του 1-1 (αν και γλίστρησε) αλλά και σε άλλες στιγμές δεν έδειχνε σίγουρος και απλά πετούσε τη μπάλα.

στ) Ο πολύ σταθερός και σοβαρός Γλύκος, που πλέον μετά τις κροτίδες που έφαγε αλλά και τη σταθερότητα που έδειξε, θεωρείται ψημένος.

ζ) Το καλό ομαδικό πνεύμα που έδειξε ο Γκολάσα, που όμως παραγωγικά ήταν ασταθής.

Σήμερα, ο ΠΑΟΚ πήρε ένα δώρο απο τον ΠΑΣ, που απέσπασε ισοπαλία στον Πειραιά. Η εξέλιξη αυτή καθιστά ακόμη πιο επιτακτική τη νίκη στην Ξάνθη. Για να έρθει όμως και αυτό το διπλό, που θα πιστοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο οτι τα Χριστούγεννα θα έχουμε σιγουριά και καθαρό μυαλό, πρέπει η ομάδα να εμφανιστεί αντάξια στη Ξάνθη. Η ακριτική ομάδα φέτος δεν έχει δείξει το εντυπωσιακό πρόσωπο άλλων ετών. Παρ ολ αυτά η ανάγκη για βαθμούς αλλά και η παραδοσιακά σκληρή στάση απέναντι στον ΠΑΟΚ, σίγουρα θα μεγαλώσει το βαθμό δυσκολίας.

Ο Δικέφαλος ουσιαστικά επιβεβαιώνει τις θετικές μας προβλέψεις και μάλλον το κάνει σε μεγαλύτερο βαθμό απ οτι περιμέναμε. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τις επιστροφές απο τραυματισμούς, τότε ίσως να βρούμε περισσότερες λύσεις.Λέγαμε πριν λίγο καιρό, πως το πρόγραμμα μέχρι τα Χριστούγεννα είναι ΚΑΙ δύσκολο ΚΑΙ κρίσιμο. Έχοντας φτάσει στα μισά του δρόμου, ο ΠΑΟΚ δείχνει οτι τα καταφέρνει μια χαρά. Η εβδομάδα που έρχεται είναι δύσκολη και έχει κινδύνους. Έχοντας όμως κατά νου την εξαιρετική νοοτροπία που έχει επιβάλλει ο Αναστασιάδης στην ομάδα, μόνο αισιόδοξοι μπορεί να είμαστε.

Κλείνοντας, πρέπει να τονίσουμε πως το πρωτάθλημα έχει ΠΑΡΑ πολύ δρόμο ακόμα και δυστυχώς, επιβεβαίωνεται για άλλη μια φορά πως το σύστημα των Αθηνών ΕΧΕΙ παιδιά κι αποπαίδια. Τους φαίνεται αδιανόητο ο τίτλος να ανηφορίσει στη Θεσσαλονίκη και γι αυτό βιάζονται με τρόπο προκλητικό να βαφτίσουν σχεδόν πιθανότερο διεκδικητή τον Παναθηναικό, παρά τον ΠΑΟΚ...

Δυστυχώς ο μακρύς δρόμος μέχρι το τέλος εμπεριέχει αναγκαστικά πολύ άγχος και πολλές πιέσεις. Ο ΠΑΟΚ έχει να δώσει αρκετούς τελικούς, καθώς με το παραμικρό στραβοπάτημα, η απαξίωση απο συγκεκριμένα κέντρα και η γκρίνια θα ελοχεύουν. Με υπομονή και επιμονή, τα καλύτερα έρχονται...

ΥΓ. Έκπληξη προκαλεί το γεγονός πως διάφοροι όψιμοι υμνητές του Αναστασιάδη εμφανίστηκαν στο προσκήνιο. Σε μια χώρα που η λέξη τσίπα έχει εκλείψει προ πολλού, δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο...