Περί καλαθόσφαιραι τέχνης ...

Δεν κάνει ρε μάγκα, μην τον προσβλήλεις τον καλλιτέχνη, τι θες να σου πεί εν τέλει; Αν είναι point guard, αν είναι scoring guard, αν έχει καλό assist/turnover ratio; Άπαξ και έριξε φινάλε ναούμε το έργο, πρέπει να τη σακουλευτείς πού την πάει ο μάγκας τη δουλειά. Ούτω πως, και αι καλαθόσφαιραι τέχναι. Πίστευε και μη ερεύνα. Διότι τέχνη ίσον νόημα. Πρέπει να τα σακουλεύεσαι τα ψηλά νοήματα, αλλιώς κάτσε σπίτι σου, ρίξε πασιέντζα, κι ας τα επίλοιπα απάνω μας. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε ρε μάγκα την φτιάξη. Γουστάρουμε περί Μεγαλέξανδρο, γουστάρουμε περί Μουσλίμοβιτς, περί ΠΑΟΚ ζούμε στην πόλη να σε δούμε, σουβλίστε τους, πλακώστε τους και τα τοιαύτα. Γουστάρουμε περί καλαθόσφαιραι τέχνης. Καπέλο μας...

Ένας Hatcher βγαλμένος από άλλες εποχές, με μία επικών διαστάσεων εμφάνιση στο δεύτερο ημιχρόνιο σε άμυνα και επίθεση, είναι φυσικά ο καλλιτέχνης του έργου. Μία παρουσία που μας θύμισε το λόγο που αγαπάμε αυτό το άθλημα: για την εμφάνιση του Toolson μέσα στην Πυλαία πρίν ακριβώς μια εβδομάδα, για τον Steph Curry, για τον Kobe, για τον Durrant, για τον Bane. Eίναι αυτές οι βραδιές που όλα μπαίνουν, που οι ανάσες είναι τόσο μεγάλες που μπορείς να παίξεις, όχι 45', αλλά και 145 συνεχόμενα λεπτά. Είναι οι βραδιές που το ένστικτο της επιβίωσης της ομάδας σε χρίζουν ηγέτη και εσύ φέρνεις πίσω αυτό το συναίσθημα των ΠΑΟΚσήδων στα 90s. Oι βραδιές που ενώ όλα πάνε ανάποδα στο τελευταίο λεπτό της κανονικής περιόδου (airball τρίποντα των Τούρκων που καταλήγουν σε δική τους επίθεση μετά από θεϊκή παρεμβολή του Tepic πέφτοντας, διεκδίκηση rebound Μαργαρίτη με τον πολύ κοντύτερο Wolters που είχε κάνει ο ίδιος το στραβό σουτ και η μπάλα πάλι δική τους, και τέλος όχι φάουλ στα 7'' από εμάς με αποτέλεσμα να φας τρίποντο), και ενώ όλοι εμείς έχουμε πέσει στα Τάρταρα και δεν έχουμε το κουράγιο να δούμε το υπόλοιπο ματς, εσύ αγέρωχος συνεχίζεις και συνεχίζεις. Oι βραδιές που όταν φτάνεις στο clutch, το καλάθι γίνεται βαρέλι! Περί καλαθόσφαιραι τέχνης. I just can't get enough...

Ανάλυση:

Επειδής να πούμε την σήμερον ημέρα πολλή θολούρα περί τέχνη, καλαθόσφαιρα και μπουρμπούτσαλο αμά λάχει να ούμε, δεν μπορεί να έρχεται πάσα μία κυρία να σου βγαίνει από ραδίου τελεόραση και εφημερίδα και να μας φλομώνει στο έτσι κι αλλιώς αλλιώτικο στο πασαλιμανιώτικο, υπογραφή να πούμε Τσίφος Μενεκελεμίδης, Μαρία Απαυτοπούλου, Ράφος Βασαϊλίδης, Ντάνος Νανίκας να πούμε αμά λάχει. Τι δουλειά κάνουμε εμείς ναούμε; Ψάρια πουλάμε;

Πολλοί θα βιαστούν να γράψουν ότι η ομάδα σώθηκε χτες ελέω Hatcher. Αυτή είναι όμως η μισή αλήθεια. Πάμε να δούμε τι περίπου έκανε η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο, όντας 14 πόντους πίσω (και βασικά έχοντας βάλει 20 πόντους σε μία ομάδα που δεχόταν 87.8 ανά ματς!):

- Επίθεση: Οι σχηματισμοί της ομάδας στην επίθεση ήταν πολύ ξεκάθαροι, κυρίως 1-2-2 με πολύ καλό spacing, αρκετή κίνηση των παικτών με αλλαγή θέσεων, γρήγορη κυκλοφορία και αρκετά καλά screens. Η δημιουργία προερχόταν κατά κύριο λόγο από κεντρικό ή πλάγιο pick@roll με άξονα τον πολύ δραστήριο Σοφοκλή (βασικό γκαρντ πάντα τον Hatcher αλλά προσπαθούσε ακόμα και ο Bασιλειάδης στο side όπου βγάλαμε 2 πόντους σε πολύ καλή εκτέλεση με τον Σόφο!) ενώ την περίοδο που δεν ήταν ο Σόφο στο παρκέ, καλός ήταν και ο Markovic (έκανε κάποια καλά screens ενώ στάθηκε τυχερός και σε αυτά τα fake screens που κάνει να μπερδεύεται σχεδόν πάντα ο ψηλός τους- Lamont Hamilton- και να καταλήγει να κάνει ο ίδιος screen στον συμπαίκτη του Darden!). Σε κάποιες φάσεις παίξαμε και horn με διπλό screen επιλογής στον Hatcher από το 4 και το 5 που κατέληγε σε πάσα στο 4 στην κορυφή του τριπόντου (Μαργαρίτης) για να εκμεταλλευτούμε το καλό του διάβασμα (όπου κάποιες φορές πέρασε τη μπάλα στον Σόφο σε high-low) αλλά και το σουτ του (ΟΚ δεν είναι και Gecevski αλλά...). Μια κλασσική κατάληξη του horn στην Ευρώπη όπου ευδοκιμούν τα stretch τεσσάρια (το έπαιζε ο Μεσίνα κατά κόρον στην CSKA με τον Χριάπα).

Είδα (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) ακόμα και down screen από Μαργαρίτη για να βγεί μόνος του ο Βασιλειάδης στην περιστροφή και να το μπουμπουνίσει για 3! Είδα και Post-offence στα τελευταία 5 λεπτά της κανονικής όταν επανήλθε ο Σόφο στο παρκέ: στη φάση του τριπόντου του Δέδα, ο αμυντικός στον Δέδα, όταν η μπάλα μένει μέσα στον Σόφο, είναι 1 μέτρο από τον Σόφο και προφανώς δεν τον παρενοχλεί καν, και ταυτόχρονα είναι 3 μέτρα μακριά από Δέδα!

Γενικά πάντως η συνταγή ήταν μία: όλα ξεκινούσαν από το horn με όλους τους παίκτες μας εκτός 3ποντου και το κεντρικό p&r όπου το effective screen δημιουργούσε την ανισορροπία και από εκεί ξεκινούσε το διάβασμα από το guard: σε λίγες περιπτώσεις ο Hatcher πήρε το 3ποντο μετά από καλό screen ενώ στις περισσότερες επιτέθηκε με απλό isolation στα close out, στα πόδια του Darden με αλλεπάλληλα drives. Horn-iso-drive, horn-iso-drive, το φάγανε το ίδιο καλάθι (ή βολές) 100 φορές! Χαμπάρι ο Τρύφωνας! Στην τελευταία επίθεση εφαρμόσαμε out of bounds ακριβώς το ίδιο Play: η μπάλα στον Hatcher, ο οποίος αυτή τη φορά δεν έχει drive, γιατί ο ψηλός (Hamilton) δεν ακολουθεί τον Μαργαρίτη που βγαίνει έξω, και αυτός το μπουμπουνάει από midrange. Αυτό είναι και το φοβερό πλεονέκτημα του Φασόλη (κατά κόσμον William Bean Hatcher): επιτίθεται στα close out όντας και driver αλλά και shooter. Οπότε τι να πρωτοπιάσεις?

- Άμυνα: αισθητά βελτιωμένη από άλλες φορές- βέβαια ας παραδεχτούμε ότι πολλά σουτ δεν μπήκαν από τους Τούρκους και αυτό μας κράτησε ζωντανούς (στην Πυλαία τα είχανε βάλει όλα...). Η παρουσία του Σόφο αλλάζει τα πάντα: η ρακέτα γεμίζει αυτόματα και μόνο με την επιβλητική του παρουσία ενώ τα heads out του, όταν έχει δυνάμεις, είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ με αποτέλεσμα να κλείνουν τις γραμμές πάσας οι κοντοί μας και να κάνουμε πολλά κλεψίματα. Τα 3 φάουλ που κάνει ο Σόφο στο Β' ημίχρονο δεν υπάρχουν ποτέ και πουθενά. Διαιτητές μάλλον πρέπει να διαβάσετε ιστορία του μπάσκετ πρίν σφυρίζετε. Ο Μαργαρίτης αισθητά βελτιωμένος και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ενώ ο Tepic βοήθησε τουλάχιστον στο rebound από τα καλά block out των ψηλών. Τελειώνω υπενθυμίζοντας ότι ο Hatcher έπαιξε 1-1 άμυνα τον Wolters (μέσα στους 4-5 καλύτερους point στο Eurocup- ενδιαφέρθηκε ζωηρά ο ΠΑΟ) για σχεδόν 25 συναπτά λεπτά, τρώγοντας ένα μόνον καλάθι 1.5 λεπτό αφοότου ξεκίνησε το ημίχρονο!

- Στραβά: Δίνουμε 3 σουτ (τα 2 πολύ σημαντικά) στον Βασιλειάδη off the dribble μετά από pick@roll. Πότε το έχει βάλει ο Βασιλειάδης αυτό το σουτ για να το βάλει τώρα? Στην τελευταία επίθεση μάλιστα βάλαμε stagger Hatcher-Μαργαρίτη για να βγεί ο Βασιλειάδης και να πάρει τη μπάλα: άρα ήταν 100% προσχεδιασμένο! Επίσης το 3ποντο που πήρε ο Markovic στα 25'' πρίν το τέλος της παράτασης ήταν τραγική επιλογή αφού γενικά βάζει 1 στα 4 απέξω (πού πάς ρε Κραμήτρο;). Μετά, το είπα και πρίν, γιατί δεν κάναμε φάουλ στα 7'';

- Το κουλό της ημέρας: το τεράστιο επιθετικό του Μαργαρίτη και καλάθι ένα λεπτό πρίν το τέλος του αγώνα. Υπενθυμίζω ότι ο ΠΑΟΚ είναι ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ η τελευταία ομάδα στα επιθετικά στο Eurocup.

- Η ερώτηση της ημέρας: πoσό μακριά μπορείς να πάς όταν τρέχεις μια pick@roll offence και τα guards δίπλα στον Hatcher (Tepic, Uros κλπ.) ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΠΟΤΕ;

- MVP: δεν τίθεται ερώτημα απλά ειδική μνεία στους ψηλούς Μαργαρίτη και κυρίως Σόφο (ένα καλό pick&roll για να στηθεί θέλει πάντα καλό screen από τον ΨΗΛΟ).

Τέχνη ίσον κονόμα. Και τέχνη χωρίς κονόμα ίσον σάμαλι χωρίς τελάρο.

Ιβάν, 2 αμερικανούς και γρήγορα: έναν guard δίπλα στον Hatcher και έναν ψηλό για τα υπόλοιπα λεπτά του Σόφο.

PS1: οποιαδήποτε ομοιότητα με "κανονικές" αναλύσεις μπάσκετ είναι παντελώς συμπτωματική. Ούτε μπάσκετ έχουμε παίξει, ούτε μπάσκετ έχουμε σπουδάσει. Εμείς ψάρια πουλάμε.

PS2: όλα τα κείμενα που ανέβηκαν ή θα ανέβουν είναι αφιερωμένα στον αξιότιμo Κωνσταντίνο Κορωνίδη (Olivares).