Nobody sold madness to the mads!

Μια ημέρα όπου η Valencia είχε το "πρέπει", η Valencia καιγόταν και τώρα είναι μισό βήμα από τον αποκλεισμό από το top16 (μιλάμε για μία ομάδα με record 29-3 ξερω γω, κάτι τέτοιο), μία ημέρα που ο ΠΑΟΚ πήγε να παίξει χωρίς πραγματικό πλάγιο (Βασιλειάδης και Δέδα), μία ημέρα..., 3 μόνο ημέρες μετά την ήττα από τον συμπολίτη στο ίδιο γήπεδο. Ε και? This is our home, η φανέλα αυτής της ομάδας είναι κάτι που δεν το αντιλαμβάνονται πολλοί. Και στο "πολλοί" θα βάλω οποιονδήποτε άλλον εκτός από αυτούς τους 500 που είναι κάθε φορά εκεί. Ο μπασκετικός ΠΑΟΚ δε φωνάζει "είμαι ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ" αλλά αποδεικνύει κάθε χρόνο έμπρακτα ότι με πορδές βάφει αυγά. Για πάμε να δούμε και τι έγινε στο παρκέ:

Yπόθεση Valencia

Για χάριν ευκολίας της ανάλυσης, ας θεωρήσουμε 2-3 πράγματα ως δεδομένα: ο προπονητής της Valencia παράφαγε στο ξενοδοχείο και δεν είχε διάθεση καν να σηκωθεί από τον πάγκο, είχε παίξει στοίχημα ότι από το 10-17 και μετά θα βγάλω τον Βαλενθιάνο Bane Prelevic (Rafa Martinez) και θα κερδίσω εύκολα γιατί είμαι ο καλύτερος coach της ACB, ο (παίκτης της Εθνικής Γαλλίας) Diot θα παίζει αντίπαλο με τον χειρότερο αμυντικό του κόσμου Τσόχλα στα 3 μέτρα πίσω και δεν θα διαβάζει ούτε μισή φάση, στο πρώτο ημίχρονο θα ντουμπλάρω τον Σόφο και θα τα τρώω απέξω και στο β' θα τον παίζω 1-1 και θα τα τρώω από μέσα κλπ κλπ. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ο Πέδρο Μαρτίνεθ μας έκανε πλάκα, γιατί διαφορετικά εγώ αυτό που είδα με τα μάτια μου έμοιαζε σαν ένα ματς ΠΑΟΚ-Τρίκαλα και τίποτε παραπάνω. Αν είμαστε λίγο τυχεροί, και δεν κάναμε και λάθη του στυλ κατεβάζω τη μπάλα μόνος μου 2 φορές και την πετάω πρίν περάσω τη σέντρα στις πινακίδες, μάλλον για 10+ ήταν το μάτς παρά για grand guignol στο τέλος.

Yπόθεση Μαρκόπουλος

Η αλήθεια είναι ότι στο παιχνίδι με τον συμπολίτη ο κόουτς δεν πήρε καλό βαθμό. Χωρίς να μπώ σε λεπτομέρειες (για το πώς αμυνόμαστε όταν κλείνουμε την άμυνα προς τα μέσα σε drives αντιπάλου και τα τρώμε απέξω άκοπα ή για το ότι ξέχασε στον πάγκο τον Tepic), το φεγγάρι την Κυριακή ήταν κακό γιατί είχαμε απέναντί μας μια ομάδα πολύ προβλέψιμη (screen και midrange off the dribble, screen και τρίποντο off the dribble) και εκεί είναι που περιμένεις να καθαρίσει η εμπειρία του.

Πάμε όμως στο χτες: ένας κόουτς χωρίς το μόνιμα ζωγραφισμένο από άγχος του πρόσωπο, ένας κόουτς σίγουρος για την ομάδα του, ένας κόουτς με συνεχείς επιτυχημένες αλλαγές (εγώ μόνον θα βαζα τον Σόφο 1-2 λεπτά νωρίτερα στο τέλος). Ένας κόουτς που τόλμησε να παίξει με τα σχήματα που πρέπει, ένας κόουτς που είχε 3 γκαρντ συνέχεια στο παρκέ που βάζανε τη μπάλα στο παρκέ, που ντρίμπλαραν, δημιουργούσαν, διάβαζαν γρήγορα, εκτελούσαν αποφασιστικά, κάνανε μπάσιμο, κάνανε cuts (!!!), midrange, τα πάντα. Τα πάντα, συνδυασμένα με τις πολλές φορές πολύ καλή και γρήγορη μέσα-έξω επίθεση από την πλάτη του Σόφο (αυτό το κομμάτι χρίζει μεγάλης βελτίωσης ως προς την θέση που πασάρουμε τη μπάλα στον Σόφο αλλά και στην ταχύτητα που ο ίδιος πασάρει αφού διαβάσει- στοίχησε αυτό πολύ την Κυριακή).

Ένας κόουτς που τόλμησε επιτέλους να βάλει δίπλα στον Χάτσερ ανθρώπους που θα τον βοηθάνε στο play making (Τσόχλας ΚΑΙ Tepic!!!!), το οποίο ούτως ή άλλως δεν κατέχει, με συνέπεια αγέρωχος και ακάματος να εκτελεί απέξω αλλά και να βάζει με ψυχραιμία τις βολές, έχοντας φρέσκα πόδια και καλές ανάσες. Aκόμα και στην άμυνα είμαστε υποφερτά καλοί, αν εξαιρέσεις τα πολλά τρίποντα που φάγαμε (αναπόφευκτα) από τους ψηλούς και τον Vives που έκανε τον Hatcher ό,τι ήθελε. Όμως παλέψαμε και μείναμε μπροστά από τα screens στα pick&rolls, πήραμε σχεδόν όλα τα αμυντικά rebounds και επίσης είμαστε ΑΡΙΣΤΟΙ στο κομμάτι που η Valencia βάζει με δεινότητα τη μπάλα από το τρίποντο μέσα στο ζωγραφιστό έπειτα από συνεχή κίνηση των ημίψηλων παικτών της και την ικανότητα των 5αριών της να αδειάζουν τη ρακέτα. Πολύ υψηλός βαθμός ετοιμότητας από τους παίκτες και ένας πόντος (επιτέλους) και για τον Παντελή Μπούτσκο.

Poor Valencia τι σου μελε να πάθεις. Έμπλεξες με τους τρελούς...

PS: Αν ο Durrant πάει Warriors το καλοκαίρι, προτείνω στην Oklahoma να υπογράψουν τον Έλληνα Durrant Κώστα Κακαρούδη.

PS2: Μπράβο ρε Μιχάλη, μπράβο.

PS3: Όλα τα κείμενα που ανέβηκαν ή θα ανέβουν είναι αφιερωμένα στον Κωνσταντίνο Κορωνίδη (Olivares).