Με εμπειρία, αρκετό πάθος, αλλά χωρίς φόβο και τοξικότητα.
Ποιος δεν θυμάται ή δεν έτυχε να διαβάσει μια σειρά από δημοσιεύματα ή να ακούσει τα παράπονα φίλων και οπαδών της ομάδας μας σε ραδιοφωνικές εκπομπές, που στόχο είχαν να ασκήσουν κριτική και να εκφράσουν τους φόβους αλλά και τα παράπονά τους για τη πορεία της ομάδας.
...πονάνε λένε οι φίλοι και οπαδοί της ομάδας μας σε ένα από τα πιο γνωστά τους συνθήματα. Και τα μυαλά στη θέση τους, λέω εγώ.
Όπως λέμε αυτή είναι η ζωή. Το τελευταίο δίμηνο κυριάρχησε στην επικαιρότητα. Ήταν το νούμερο ένα θέμα στο μυαλό και στη καρδία του κάθε φιλάθλου και όχι μόνο σε όλη την υφήλιο.
Λίγο οι καλοκαιρινές διακοπές, λίγο που περιμέναμε το τέλος των μεταγραφών (για να μπορούμε να μιλάμε βάσιμα), λίγο και το ξεκίνημα της σεζόν (για να δούμε την εντελώς νέα ομάδα), είχαν όλα σαν αποτέλεσμα την απουσία της στήλης...
Αυτό ακριβώς το στοιχείο κάνει την σχέση μεταξύ δύο φίλων ή μεταξύ δύο οικογενειών ή μεταξύ δύο ομάδων ανθρώπων ή ανάμεσα σε μια ομάδα ποδοσφαίρου και μερικών χιλιάδων ή και εκατομμυρίων φίλων και οπαδών της να διακρίνεται για την ποιότητα της σχέσης τους.
Ελλείψει μεταγραφικών κινήσεων (η ηρεμία πριν την καταιγίδα, ελπίζω...), έκλεισε πριν λίγες μέρες ο πρώτος κύκλος παιχνιδιών για την Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου.
Άδολη, δηλαδή αυτή που είναι χωρίς δόλο, δίχως σκοπιμότητα και υστεροβουλία αγάπη. Τέτοια ακριβώς είναι και η αγάπη των φιλάθλων για το ποδόσφαιρο και την αγαπημένη τους ομάδα...
Σε ο,τιδήποτε κάνει κανείς -εργασία, διάβασμα, άθληση- το διάλειμμα είναι απαραίτητο κι αναγκαίο.
Αναδρομικά: Μια λέξη και μια έννοια που μπήκε στην καθημερινότητά μας τα τελευταία χρόνια.