Η αληθινή γιορτή...

Δεν ήταν ψηλός, αλλά είχε κάτι πλάτες που έκρυβαν τον υπόλοιπο κόσμο και ήταν έξω καρδιά, μπαξές που λένε. Από κείνους που έμπαιναν στο αστικό και φώναζαν "καλησπέρα πατριώτες"! Εκείνος έδωσε εντολή στο μαιευτήριο να "φασκιωθώ" σε ασπρόμαυρα πανιά, για να κολλήσω από μωρό τα χρώματα του ΠΑΟΚ. Κι εκείνου οι κώδικες με στοιχειώνουν πάντα, γιατί σπανίως πέτυχα να τους τηρήσω στη ζωή.

Όταν κανείς τον καλούσε να προβεί σε μια πράξη, που ερχόταν κόντρα σε μια δέσμευση, σε μια υπόσχεση που είχε δώσει, μια φλέβα φούσκωνε και χτυπούσε στον λαιμό του γρήγορα, τα χείλια του άσπριζαν απ' το δάγκωμα, τα μάτια του γούρλωναν και "φούντωναν" σαν δυο μικρές γαλάζιες φωτιές και με τρεμάμενη φωνή απ' την οργή, έλεγε: "Ρε... έδωσα το λόγο μου! Καταλαβαίνεις;;;" Και σε κάρφωνε εκεί με ιερή αγανάκτηση και λίγη... σιχασιά ανάμεικτη με απορία, που δεν καταλαβαίνεις από "λόγο" και χρειάζεται να σου εξηγήσει.

Από έναν κόσμο με "λόγο", με μπέσα, με τσίπα, που έχει εξαφανιστεί. Που έδινε το χέρι και η επικύρωση της όποιας συμφωνίας ήταν πιο επίσημη κι από πατριαρχικό βουλοκέρι. Που τα "λέμε και ξελέμε" και τα "είπα – ξείπα" ήταν για παιδαρέλια και κοριτσόπουλα κι όχι για τους άντρες. Που μπορούσες να βασιστείς σε πέντε – δέκα βασικά πράγματα, ειδάλλως ήσουν κατάπτυστος και δαχτυλοδεικτούμενος κι όχι το... ανάποδο. Αυτό για μένα ανέκαθεν φάνταζε πολύ... ΠΑΟΚ: Να τα χέσω τα τσίγκινα τα μαστραπαδάκια σας, άμα έχω κούτελο. Χάρισμά σας. Και ντροπή όλων εκείνων που συνεχίζουν να παίζουν τις μαριονέτες στο θέατρο του συστήματος κι όχι εκείνου που τηρεί τις δεσμεύσεις και τις διακηρύξεις του.

Γιατί ο ΠΑΟΚ του Ιβάν και ο Ιβάν του ΠΑΟΚ έχουν "λόγο". Όπως είπε ότι τα χρέη του ΠΑΟΚ είναι δικά του κι ενώ όλοι έψαχναν επιχειρήματα για να στηρίξουν την εικασία πως σκοπεύει να τα αποφύγει, εκείνος πήγε και... τα ξόφλησε. Όπως είπε ότι έψαχνε να φέρει Μπερμπάτοφ και Ροναλντίνιο και τον χλεύαζαν κι εκείνος το επόμενο καλοκαίρι πήγε κι έφερε τον Βούλγαρο... Έτσι και με τον ημιτελικό του κυπέλλου. Τό 'πε και τό 'κανε. Πάλι. Κι αντί να καταλάβουν μερικά βοοειδή πως εδώ έχουν να κάνουν με κανονικό άντρα, συνεχίζουν και... αυτο – αιφνιδιάζονται, ξεστομίζοντας ύβρεις, αντί επιχειρημάτων.

Ας τραβήξουν τώρα για έναν "βουβό" τελικό – έκτρωμα και όνειδος για ένα ποδόσφαιρο που οι άνθρωποί του βολεύονται με την βρόμα πάνω τους κι εκπλήσσονται με τις καθαρές κουβέντες και τα καθαρά βλέμματα. Σαν τα ΠΑΟΚτσήδικα.

Αυτή η απόφαση του Ιβάν Σαββίδη ήταν ο αληθινός εορτασμός των 90 χρόνων του ΠΑΟΚ. Αντρικά, καθαρά και ξάστερα. Και να τη βράσω εγώ τη γιορτή στο Μέγαρο. Αυτό ήταν πάρτι...

Νίκος Τζαντζαράς