«Αυτοί οι παίκτες κερδίζουν στα Άρης-ΠΑΟΚ!»

"Ήρθα για τον φίλο μου το Νίκο" έλεγε και χθες στην "Α" ο Μακαράς, που έγραψε και αυτός τη δική του ιστορία στα κλασσικά ντέρμπι άλλων εποχών για μια εξαετία (1986-1992). Δεν παρακολουθεί πολύ το "τώρα" ωστόσο η άποψη του για το «τότε» αξίζει. "Τότε αυτά τα ματς έκριναν τίτλους, είναι όπως τώρα με Ολυμπιακό Παναθηναϊκό" σχολιάζει ο Σερραίος προσθέτοντας:

"Τώρα η 3η θέση είναι το βραβείο αλλά δεν βγάζει καν Ευρωλίγκα. Τότε περιμέναμε όλη την σεζόν αυτά τα ματς για το πρωτάθλημα. Κλεινόμασταν σε ξενοδοχεία, επικρατούσε τρέλα στην πόλη, ήξερε ο καθένας ποιές ήταν οι συνέπειες μιας ήττας. Μας σταματούσαν φίλαθλοι στο δρόμο και από τις δύο ομάδες... Άντε Γιωργάκη, πάμε να τους διαλύσουμε... μου έλεγαν οι φίλοι του ΠΑΟΚ, θα σας σκίσουμε μου έλεγαν οι φίλοι του Άρη με χαμόγελα, φυσικά όταν γυρνούσαμε την πλάτη, έπεφτε μπινελίκι» τόνισε ο Μακαράς που θυμήθηκε τα πλέι οφ του 1991.

«Ήταν η χρονιά πριν πάρουμε το τίτλο. Ήμασταν 0-2 στην κανονική περίοδο και ο Βεζυρτζής μας έλεγε... παιδιά να παλέψουμε, να πάρουμε και ένα ματς, μην πέσουμε αμαχητί. Τελικά το κάναμε 2-2 και χάσαμε δύο ματς από λάθη στο τέλος...» σημείωσε ο παλαίμαχος φόργουορντ, λέγοντας ακόμα: «Θα ήθελα μια φορά να ξαναζήσω την ατμόσφαιρα, αλλά δεν αντέχω και πολύ τις συγκινήσεις, τώρα η δουλειά μου είναι πιο δύσκολη από εκείνη στο μπάσκετ. Λέω πάντα στους πιο νέους, να κερδίζουν όσο περισσότερα χρήματα γίνεται από αυτό που κάνουν αρχικά ως χόμπι, γιατί μετά η ζωή είναι δύσκολη...».

Και αν ο Σταυρόπουλος καλούσε τον Μακαρά παραμονή ενός κλασικού ντέρμπι να μιλήσει στους νυν παίκτες του ΠΑΟΚ...; «Θα τους έλεγα να μην έχουν στρες, πίεση, να έχουν δημιουργικό άγχος, να απολαύσουν το ματς δίνοντας όμως ότι έχουν. Ο μέτριος παίκτης δεν θα γίνει κορυφαίος σε ένα τέτοιο παιχνίδι, μπορεί όμως να είναι σταθερός στις δικές του δυνατότητες. Να είναι μόνιμα στο 7 και όχι μια στο 8 και πέντε στο... 2. Αυτοί είναι οι παίκτες που κερδίζουν στα ΠΑΟΚ-Άρης» σχολίασε ο Γιώργος Μακαράς, που κατέληξε με αναμνήσεις:

«Θυμάμαι σε αυτά τα παιχνίδια μάρκαρα και τον Γκάλη και τον Γιαννάκη και τον Σούμποτιτς. Δεν προλάβαινες καν να εκνευριστείς, ήσουν τόσο... εκεί στο ματς. Με τον Γιαννάκη είχαμε πολύ καλή σχέση από τις Εθνικές. Και ο συντοπίτης μου Παραμανίδης είναι μια γενιά μεγαλύτερος, δυστυχώς δεν τον βλέπω στις Σέρρες...».