«Τα Δάκρυα των Αδελφών του Φαέθοντος»

Τα κατάφερε. Το αποτέλεσμα είναι συνταρακτικό: 4-0. Πρόκριση από τις λίγες. Το λέμε κάθε φορά. Το αποτέλεσμα μετράει. Ο Παναθηναϊκός αδικήθηκε; Ο ίδιος ομολογεί πως πρώτος αδίκησε τον εαυτό του. Τόσες χαμένες ευκαιρίες για να σβήσει το ηφαίστειο είχε και τις πέταξε στα σκουπίδια. Μετά δεν θέλει και πολύ. Ενα δυο στραβά και πέταξε το πουλάκι. Το φινάλε ήταν επικό για τον ΠΑΟΚ και αποκρουστικό για τον ΠΑΟ. Δηλώσεις και ανακοινώσεις για τη διαιτησία επί της ουσίας δεν προσφέρουν τίποτα. Ο,τι γράφει δεν ξεγράφει. «Αποχαιρέτα την τήν Αλεξάνδρεια που χάνεις» (Καβάφης, «Απολείπειν ο θεός Aντώνιον» από τα «Ποιήματα», 1897-1933). Βαρύ κι ασήκωτο.

Οπως του έριξε τεσσάρα στον τελικό προ τριετίας, τώρα είναι εκείνος με τεσσάρα στην πλάτη. Δανεικά είναι αυτά. Ο ΠΑΟΚ ήταν έτοιμος. Προετοιμασμένος. Ο ΠΑΟ είχε τις φάσεις, αλλά πιάστηκε στον ύπνο. Σε κάθε αγώνα υπάρχουν φάσεις κι αποφάσεις που αλλάζουν την πορεία του. Οι γηπεδούχοι τις εκμεταλλεύθηκαν και πήγαν τελικό. Είναι η ομάδα του μήνα. Βρίσκονται σε φάση αναγέννησης. Ακόμη δεν έχουν καταφέρει τίποτα. Το αποτέλεσμα του τελικού θα κρίνει αν αυτή η ανατροπή θα αποκτήσει ουσιαστική αξία.

Το τρόπαιο είναι πάνω από όλα. Η συμμετοχή σε εναν τελικό είναι σημαντική, αλλά το μέγεθος αυτών των συλλόγων δεν είναι απλά και μόνο για μια συμμετοχή σε τελικό. Οπως και να 'χει, για τώρα ο ΠΑΟΚ είναι ο θριαμβευτής. Πανηγυρίζει και μάλιστα δίκαια. Μπορεί και πρέπει να χαρεί την επιτυχία του. Ο Παναθηναϊκός πέφτει και πάλι σε βαθιά περισυλλογή.

Ατέλειωτο μαρτύριο είναι αυτή η κατάσταση. Κι εσύ; Μάλλον βλέπεις... survivor. «Κ' εθρήνουν μετ' αυτών όλ' οι θνητοί την ματαιότητα ονείρων υψηλών. Ω τύχη άσπλαγχνος, ω μοίρα μισητή, έπεσεν ο Φαέθων εκ των νεφελών... Θρήνος γενναίος, θρήνος ζηλευτός, μεστός αγάπης και μεστός μαρμαρυγής - τίμιαι αδελφαί, με δάκρυα φωτός εκλάψατε τον κάλλιστον νέον της γης».*

*(Κ.Π. Καβάφης, «Τα Δάκρυα των Aδελφών του Φαέθοντος» από τα «Αποκηρυγμένα», Ικαρος 1983).