Οι ολιγάρχες, ο Ιβάν και ο πλουραλισμός

Αυτό συνέβαινε από την εποχή που οι εφημερίδες ήταν κερδοφόρες και είχαν σοβαρό μερίδιο στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Συσπειρώνονταν, λοιπόν, εναντίον του ανεπιθύμητου για να προστατεύσουν την αναλογία των μεριδίων τους στην εξουσία, όπως έκαναν οι μαφιόζοι που χώριζαν τις ΗΠΑ και τις πόλεις σε ζώνες, δωροδοκώντας αστυνομικούς, δικαστές και πολιτικούς.

Την πρώτη φορά που το έκαναν ήταν το 1988-89, όταν η θορυβώδης εισβολή του Κοσκωτά στα Μίντια απείλησε τις ισορροπίες. Τη δεύτερη φορά, το 2000, συσπειρώθηκαν απέναντι στον τότε πανίσχυρο και πρόεδρο του Ολυμπιακού Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος είχε επιχειρήσει να στήσει δικό κανάλι. Για τον σκοπό αυτό είχε προσλάβει τους Παύλο Τσίμα, Τζώνη Καλημέρη, Γιώργο Χουλιάρα, Τάσο Τέλογλου κ.α. Οι απειλές ελήφθησαν υπ’ όψιν και ο μέγας Σωκράτης ανέκρουσε πρύμναν.

Η συμμαχία των τεσσάρων

Σήμερα οι ολιγάρχες των τηλεοπτικών σταθμών (Βαρδινογιάννης, Κυριακού, Κοντομηνάς και Αλαφούζος), που συμπτωματικά κάνουν ό,τι μπορούν για να ρίξουν τον Τσίπρα, οργανώνουν την άμυνα-επίθεσή τους. Στόχος ο σχετικά άγνωστος σ’ αυτούς παίκτης, ο οποίος διαθέτει ισχυρά ερείσματα στη Βόρεια Ελλάδα τόσο οικονομικά, όσο και οπαδικά, ως αφεντικό του λαοφιλούς ΠΑΟΚ.

Για το σκοπό αυτό «διέταξαν» τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη να παρέμβει κατά του Σαββίδη. Και ο αθεόφοβος αρχηγός Κυριάκος δήλωσε, ότι η νόμιμη επιχειρηματική είσοδος του Σαββίδη «είναι απειλή στον υφιστάμενο πλουραλισμό της ενημέρωσης»!
Όπου πλουραλισμός, είναι η αντικυβερνητική μονοφωνία, η κατασκευή γεγονότων και η απόκρυψη ειδήσεων που δεν βολεύουν το παλαιό σύστημα, το οποίο σχεδιάζει την παλινόρθωση των εξουσιών του. Και στην προσπάθειά τους αυτή οι ολιγάρχες μας  δεν διστάζουν να πλήττουν τα εθνικά συμφέροντα και τις προσπάθειες για απαλλαγή από τα δεσμά των μνημονίων.

Άλλο τότε άλλο σήμερα

Όμως, σήμερα οι συσχετισμοί δύναμης είναι σαφώς διαφορετικοί. Η παρεμβατική δύναμη των εφημερίδων είναι περιορισμένη και βαίνει διαρκώς φθίνουσα, ενώ το Διαδίκτυο καλύπτει σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες της  on time ενημέρωσης. Η εφημερίδα είναι πλέον είδος προς εξαφάνιση και καμία τους, με βάση την έκταση της ελληνικής αγοράς, δεν είναι πλέον βιώσιμη, όπως έχουν διαμορφωθεί οι κυκλοφορίες.

Μα υπάρχει ενδιαφέρον για τα έντυπα του Δ.Ο. Λαμπράκη, θα ρωτήσετε. Ναι, λέγεται ότι πιέζεται ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης, ως νότιο αντίβαρο στον Σαββίδη, να εξαγοράσει το Βήμα και τα Νέα. Ο Μαρινάκης έχει στενές σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη από την εποχή που ο πατέρας του ήταν χρηματοδότης του Κώστα Μητσοτάκη και στη δούλεψή του έχει τον σύζυγο της κυρίας Ντόρας.

Οι εφημερίδες που ελέγχει (Παραπολιτικά και Ελευθερία του Τύπου) έχουν μετατραπεί σε πιστόλια που πυροβολούν αδιάκοπα την κυβέρνηση, χωρίς κανείς να ενοχλείται από την βάρβαρη παραβίαση του πλουραλισμού. Τι νόημα έχει να προσθέσει άλλα δύο πιστόλια και μάλιστα χάρτινα; Για να έχει βήμα ο Πρετεντέρης και να μην πεινάσει στην ανεργία;

Τα τάματα

Για να πεισθεί ο Μαρινάκης ή ο οποιοσδήποτε άλλος επιχειρηματίας να βάλει χρήματα στον Τύπο και να χάσει δεκάδες εκατομμύρια, όπως την έπαθε πριν λίγα χρόνια  η Γιάννα Αγγελοπούλου, πρέπει αυτοί που του το ζητούν να έχουν τη δυνατότητα να ανταποδώσουν τη χάρη. Και επειδή αυτοί που έχουν υποσχεθεί ανταπόδοση, βρίσκονται σήμερα στην αντιπολίτευση και κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα αν θα επανακάμψουν, τα ζημιογόνα ρίσκα, ειδικά στο χώρο του χαρτιού, είναι μεγάλα.

Αυτά κυρίες και κύριοι συμβαίνουν στην Ελλάδα, όταν κινδυνεύει ο πλουραλισμός στην ενημέρωση!

Δημήτρης Χρήστου