Ο... δεκάλογος του Κάρλος Ζαμπράνο (vid)

To SDNA σας ταξιδεύει στην Λατινική Αμερική και ακολουθεί τον Περουβιανό στόπερ μέσα από δέκα μικρά βήματα. Από το Καγιάου, στη Γερμανία και από εκεί στη Ρωσία και την Ρούμπιν Καζάν.

1- Δεν μπορεί να κάνει εικόνα τον εαυτό του χωρίς το ποδόσφαιρο. Μάλλον μπορεί... κάπου σε μια κακόφημη γειτονιά του Περού, όντας μέλος κάποιας συμμορίας. Με μαθηματική ακρίβεια, το μέλλον του ήταν προδιαγεγραμμένο αλλά ο Ζαμπράνο, με σύμμαχό την οικογένειά του, όρισε τη μοίρα του διαφορετικά.

«Γεννήθηκα στην πόλη Καγιάου του Περού, έχω βιώματα που με βοηθούν να κατανοήσω καλύτερα τι συμβαίνει σε οποιαδήποτε άλλη πόλη του κόσμου. Ρίξε μια ματιά στο διαδίκτυο, διάβασε για την πόλη μου. Οι άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά εκεί. Η μαφία στο Περού δεν αστειεύεται. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με την εγκληματικότητα και τις ληστείες. Για παράδειγμα, αν θέλουν να κλέψουν το κινητό σου, θα σε σκοτώσουν και θα το κάνουν. Χωρίς συζήτηση. Είναι πολύ επικίνδυνο. Αυτό συμβαίνει καθημερινά, μεγάλωσα έχοντας αυτές τις εικόνες. Αν δεν γινόμουν ποδοσφαιριστής, ίσως είχα μπλέξει, ίσως ήμουν ένας εγκληματίας. Μεγαλώνοντας, σκέφτηκα λογικά. Οι γονείς μου, μου μιλούσαν πάντα ανοιχτά. Ήμασταν ο ένας δίπλα στον άλλον. Αν κάποιο μέλος της οικογένειας παρέκκλινε της πορείας, ήμασταν όλοι εκεί για να τον βάλουμε στο σωστό δρόμο».

2- Δηλώνει οπαδός της Αλιάνσα Λίμα, αν και ξεκίνησε την καριέρα του στην Καντολάο. Αν τον βάλεις να επιλέξει ανάμεσα στις δυο προκειμένου να κλείσει την καριέρα του, θα πήγαινε στην Καντολάο, καθώς της οφείλει πολλά παρ' ότι είναι οπαδός της Αλιάνσα. Και ο λόγος του, είναι συμβόλαιο:

«Είναι τελείως διαφορετική αγάπη. Η Καντολάο είναι η ομάδα με την οποία ξεκίνησα και είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί στο ποδόσφαιρο, αλλά πριν παίξω στην Καντολάο, ήμουν μεγάλος οπαδός της Αλιάνσα Λίμα. Αν θα έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στις δύο για να κλείσω την καριέρα μου, θα επέλεγα την Καντολάο. Είναι δύσκολο βέβαια γιατί είναι μια ομάδα που πρόσφατα ανήλθε στην πρώτη κατηγορία, οπότε ας ελπίσουμε να μείνει εκεί για χρόνια...».

3- Πέρασε αρκετά χρόνια από την καριέρα του στη Γερμανία, αναγκάστηκε να... εγκαταλείψει την οικογένειά του σε ηλικία 16 ετών, κυνηγώντας αυτό το οποίο έμελλε να του σφραγίσει τη ζωή, το ποδόσφαιρο. Αν και τα βρήκε... σκούρα, ο Λατίνος ήξερε πως μπορούσε να επιβιώσει. Αν και με μικρές, καθημερινές δυσκολίες:

«H περουβιανή νοοτροπία μου δεν θα αλλάξει ποτέ. Όμως προσπαθώ να προσαρμοστώ στους κανόνες κάθε χώρας, όπως έκανα στη Γερμανία και στη Ρωσία. Προσπαθώ να μην κάνω αυτό που έκανα στο Περού, γιατί εκεί η νοοτροπία είναι τελείως διαφορετική. Υπάρχουν καλές και κακές πλευρές, όπως και σε όλες τς χώρες. Για παράδειγμα, στη Γερμανία ένα άτομο πρέπει να συνηθίσει στην ακρίβεια και την ευθύνη. Ήταν δύσκολο για μένα να προσαρμοστώ, επειδή στο Περού και σε όλη τη Νότια Αμερική οι άνθρωποι μπορούν να καθυστερήσουν 5-10 λεπτά, ενώ στη Γερμανία πρέπει να είναι στη θέση τους 10 λεπτά πριν από την προγραμματισμένη ώρα...».

4- Όσο κι αν τα χρόνια περνούσαν, όσο κι αν η Εθνική Γερμανίας αρεσκόταν σε ποδοσφαιριστές από άλλες χώρες, ο Κάρλος Ζαμπράνο ήταν απόλυτος. Θα φορούσε μόνο μια φανέλα: «Ποια ομάδα; η Εθνική Γερμανίας; Όχι! Είμαι Περοουβιανός! Θα παραμείνω πάντα Περουβιανός. Δεν γεννήθηκα στη Γερμανία. Τόσα χρόνια δεν έχω ζήσει στη Γερμανία, ποτέ δεν μίλησε με ζεστασιά για την γερμανία. Εάν το έκανα αυτό, θα πρόδιδα τη χώρα μου».

Το άρθρο συνεχίζεται μετά τη διαφήμιση
5- Και αυτό γιατί πολύ απλά το συγκεκριμένο συναίσθημα δεν συγκρινόταν για τον Κάρλος με κανένα άλλο: «Νομίζω ότι το να παίζεις για την Εθνική ομάδα είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός ποδοσφαιριστή. Έπαιξα ποδόσφαιρο για να παίξω στην Εθνική, να κερδίζω χρήματα και να βοηθάω την οικογένειά μου. Το πρώτο παιχνίδι για την Εθνική ομάδα ήταν απλώς ένα όνειρο. Όταν σημείωσα το γκολ, ήμουν πολύ ευχαριστημένος, ήμουν 18 ετών. Από τότε σχεδόν πάντα έπαιζα στην ομάδα. Το να βάλεις την φανέλα της Εθνικής ομάδας και να τραγουδάς τον εθνικό ύμνο είναι ένα απερίγραπτο πράγμα.

6- Αν κάτι του στοίχισε με την μετακόμισή του στη Ρωσία, είναι το γεγονός πως τον... έκοψαν από μια ομάδα που γούσταρε τρελά να αγωνίζεται, αυτήν της Εθνικής του Περού. Σε μια στιγμή ειλικρίνειας, ο Ζαμπράνο είχε "ξεσπάσει" δημόσια, κρούωντας το... καμπανάκι στους υπευθύνους: «Από τότε που μετακόμισα στο Καζάν, δεν κλήθηκα στην Εθνική ομάδα, επειδή υπήρξε ένα μικρό πρόβλημα με μερικούς παίκτες. Είναι μια μεγάλη ιστορία. Κανείς στην ομάδα δεν μιλάει για αυτό το πρόβλημα. Ο προπονητής, ούτε μου μίλησε. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Οι οπαδοί δεν ξέρουν τίποτα, διαβάζουν μόνο και σκέφτονται για το χειρότερο. Το πρόβλημα είναι ότι ούτε ο προπονητής ούτε η ηγεσία δεν λέει γιατί ο Κάρλος Ζαμπράνο δεν παίζει στην Εθνική ομάδα αυτή τη στιγμή. Δεν είπαν τίποτα, επιτρέποντας μόνο στα ΜΜΕ να μιλήσουν, και να μιλούν για... άρρωστα πράγματα. Είμαι ήρεμος, ξέρω ότι είμαι καλός παίκτης. Εάν όχι, η Ρούμπιν δεν θα με αγόραζε (γέλια). Αν τα ΜΜΕ λένε ότι είμαι κακός παίκτης, η δική μου νοοτροπία θα μου πει ότι είμαι καλός. Πιστεύω στον εαυτό μου».

7-Το σίγουρο είναι ότι ο Ζαμπράνο δεν... μασάει τα λόγια του, ακόμη και τότε που τα μίντια της πατρίδας του, στράφηκαν εναντίον του, κατηγορώντας τον πως υπήρξε μεθυσμένος πριν από ματς της Εθνικής Περού, ο έμπειρος στόπερ έδωσε την απάντησή του: «Αυτές οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν λίγες βδομάδες πριν το ματς της Εθνικής Περού με το Μεξικό. Επέστρεψα στην πατρίδα μου μετά από έξι μήνες, ήθελα να δω την οικογένεια, τους φίλους μου και να χαλαρώσω. Ήταν 2:40 το πρωί όταν κλείσαμε την μουσική, δεν ήμουν σε εύθυμη κατάσταση ή όπως πολλοί έγραψαν μεθυσμένος».

8-Στη Ρωσία ήρθε αντιμέτωπος με έναν ακόμη παράγοντα που δεν είχε υπολογίσει σωστά, την θερμοκρασία. Η ζωή του ποδοσφαιριστή όμως προσαρμόζεται και μπαίνει σε... καλούπια, και ο Κάρλος το έμαθε καλά: «Μόλις έφτασα στη Ρωσία, άρχισα να δείχνω τη θερμοκρασία στο Καζάν, κάνοντας screenshots όταν ήταν -15. Και μου έλεγαν οι φίλοι: "Είσαι καλά στο μυαλό σου;". Λέω ότι αυτή είναι η δουλειά μου. Πάντα πίστευα ότι ήταν κρύο στη Γερμανία. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με τη Ρωσία. Εκεί κάνει πολύ κρύο. Ιδιαίτερα περίεργο ήταν το κρύο στο Ροστόφ...».

9- Είτε Γερμανία, είτε Ρωσία, είτε Ελλάδα πλέον, το νέο μεταγραφικό απόκτημα του ΠΑΟΚ θα γυρνάει πάντα εκεί που είναι η καρδιά του, εκεί που συνηθίζει να πετάει από πάνω του το όνομα... Ζαμπράνο και να είναι απλά ο Κάρλος που δεν δέχεται ήττα ούτε στο... street football: «Στην παιδική μου ηλικία ήμουν πάντα στο δρόμο, παίζοντας με φίλους, με μια γυάλινη μπάλα. Όταν έρχομαι στο Περού, επισκέπτομαι τους φίλους μου -δεν ζούμε πλέον σε αυτήν την επικίνδυνη περιοχή, αλλά σε ένα πιο ήσυχο μέρος- παίζουμε συχνά αυτό το παιχνίδι. Αισθανόμαστε παιδιά...».

10- Ένα παιδί που μεγάλωσε, εξελίχθηκε και πέτυχε όσα ονειρευόταν. Ένας σπουδαίος αμυντικός που βλέπει μέσα από τα μάτια του Λουτσιάνο Ζαμπράνο τον κόσμο. Έναν κόσμο που σύμφωνα με τον 10χρονο Λουτσιάνο θα τους βρει στο γήπεδο, μαζί με τον μπαμπά του, συνθέτοντας δίδυμο στα στόπερ.

Δείτε το βίντεο ΕΔΩ