«Μήνυμα τίτλου» για τον ΠΑΟΚ!

Στις 23 Νοεμβρίου του 1946 ερχόταν στη ζωή ο άνθρωπος που θα κατόρθωνε να μετατρέψει τον εαυτό του σε ηγέτη ενός ολόκληρου ποδοσφαιρικού λαού και να αναδειχθεί στην «νάμπερ ουάν» ποδοσφαιρική μορφή του ΠΑΟΚ και της Βορείου Ελλάδας.

Σ' ένα από τα παλιά νοσοκομεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, σαν σήμερα πριν από 71 χρόνια, έβλεπε για πρώτη φορά το φως της ζωής ο τεράστιος Γιώργος Κούδας, που όμοιος του, γιατί όπως κι ο ίδιος λέει «από τότε έσπασε το καλούπι», δεν ξαναπάτησε ποτέ το χορτάρι των ελληνικών γηπέδων.

Τα περισσότερα για τη ζωή του έχουν καταγραφεί, έχουν ειπωθεί, έχουν γίνει εικόνες και βιβλία. Ο «Μεγαλέξανδρος» του ελληνικού φουτμπόλ, ανήμερα των 71ων γενεθλίων του, μέσω του gazzetta.gr, στέλνει «μήνυμα τίτλου» για τον αγαπημένο του ΠΑΟΚ. Και το κάνει, όχι γιατί ενδεχομένως «πρέπει» μέσα στο γενικότερο κλίμα συσπείρωσης, αλλά γιατί τα ματάκια του, που κι αν δεν έχουν δει πολλά, βλέπουν ότι μπορεί να τα καταφέρει.

«Ας μην πούμε τίποτα για τα γενέθλια, άλλωστε από μια ηλικία και μετά είναι όπως όταν παίζεις χαρτιά. Τραβάς από τα 31 και... καίγεσαι, καλύτερα ας μιλήσουμε για ΠΑΟΚ», ήταν η προτροπή του, άλλωστε ο «Δικέφαλος του Βορρά» είναι όλη του η ζωή. Με 607 καταγεγραμμένες συμμετοχές και 164 καταμετρημένα γκολ, είναι ο άνθρωπος που έβαλε όσο κανείς άλλος την σφραγίδα του για να αλλάξει το «στάτους κβο» του ΠΑΟΚ στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

- Πως τη βλέπετε την ομάδα μετά από ένδεκα αγωνιστικές;

«Η ομάδα είναι καλή, αρχίζει και παίζει πολύ καλή μπάλα, αρχίζει να επιβάλλει το δικό της ρυθμό στον αγώνα, αλλά θέλει ακόμη δουλειά και κυρίως σκυμμένα κεφάλια στο γήπεδο. Θέλει προσπάθεια και υπομονή για να κατακτήσεις το πρωτάθλημα. Κι αυτός ο ΠΑΟΚ μπορεί να το κατακτήσει».

- Τι άλλο πρέπει να κάνει για να βελτιώσει ακόμη περισσότερο το παιχνίδι του ο τωρινός ΠΑΟΚ;

«Να έχει καλύτερα τελειώματα των πολλών φάσεων που δημιουργεί σε κάθε ματς. Αυτό που μας λείπει είναι το εύκολο γκολ. Δείτε τι έγινε στο ματς με τον Ατρόμητο, πόσες χαμένες κλασικές ευκαιρίες για γκολ».

- Δεν είναι το μοναδικό παιχνίδι, ειδικά μέσα στην Τούμπα, που ο ΠΑΟΚ δημιουργεί τόσες πολλές ευκαιρίες...

«Τόσο ο Ελ Καντουρί, όσο και ο Κάνιας έπρεπε να κάνουν γκολ τις ευκαιρίες που είχαν. Ξέρεις κάτι; Αν ήμουν εγώ με τον Σαράφη στο γήπεδο, το ματς θα είχε λήξει 4-1. Τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήναμε να πάνε χαμένες. Τώρα, όμως, χάνονται και αυτό ίσως μας κοστίσει».

- Όπως και η απότομη πτώση στην απόδοσή τους στα εκτός έδρας ματς;

«Αν έχεις καλή ψυχολογία τίποτα δε σε σταματάει, ούτε ο αντίπαλος, ούτε η εξέδρα. Παίζαμε μπροστά σε 40-45.000 κόσμο, να μας βρίζει από το πρώτο λεπτό, αλλά στο τέλος τους υποχρεώναμε να σηκωθούν όρθιοι και να μας χειροκροτούν. Όλα είναι στο μυαλό του ποδοσφαιριστή και τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Νοοτροπία, ικανότητα, ψυχολογία, αυτά χρειάζεσαι».