Ο Ζαλαγιέτα και άλλα μεταγραφικά σίριαλ

Το καλοκαίρι, ειδικά τον Ιούνιο, δεν έχει δράση. Έχει, όμως, μεταγραφές, και κάποιες από αυτές, εξελίσσονται σε σίριαλ.

Ο κανόνας, βέβαια, είναι ότι όταν μια μεταγραφική υπόθεση τραβάει σε μάκρος χρόνου, έχει και αρνητική κατάληξη. Και τα παραδείγματα του παρελθόντος είναι πολλά.

Αν γυρίσει κανείς το ρολόι είκοσι ολόκληρα πριν και ρίξει μια ματιά στον αθλητικό Τύπο της εποχής, δεν μπορεί παρά να εστιάσει στο όνομα του Μαρσέλο Ζαλαγιέτα.

Ο 21χρονος Ουρουγουανός επιθετικός ήταν στη λίστα των υπό παραχώρηση-με τη μορφή του δανεισμού-παικτών της Γιουβέντους, με την οποία ο Γιώργος Μπατατούδης επιδίωκε κάποιου είδους συνεργασία. Μάλιστα, ο Αλέξης Κρυσταλλίδης, από τους πιο στενούς συνεργάτες του τότε μεγαλομετόχου της ΠΑΕ, είχε ταξιδέψει στο Τορίνο για να διερευνήσει από κοντά το ενδεχόμενο σύναψης συμφωνίας με τον λατινοαμερικάνο κυνηγό.

Τελικά, ο Ζαλαγιέτα δόθηκε δανεικός στη Σεβίλλη, καταφέρνοντας σε βάθος χρόνου να παίξε και στη μεγάλη ομάδα του Τορίνο (η σταδιοδρομία του στην Ιταλία περιλάμβανε αργότερα τόσο τη Νάπολι, όσο και την Μπολόνια). Και πριν επιστρέψει στην Ουρουγουάη για να κλείσει την καριέρα του στην Πενιαρόλ, έκανε κι ένα πέρασμα από την Τουρκία, αγωνιζόμενος στην Καϊσέρισπορ.

*** Όλο το καλοκαίρι του 2004 παίχτηκε το σίριαλ «μεταγραφή Λυμπερόπουλου», που ολοκληρώθηκε χωρίς αίσιο τέλος. Ο ΠΑΟΚ προετοιμάζονταν για τη μεγάλη πρόκληση της συμμετοχής στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ (είχε μπροστά του μόνο έναν αντίπαλο, τη Μακάμπι, για να προκριθεί στους ομίλους) και επιδίωξε την απόκτηση του Μεσσήνιου επιθετικού. Βέβαια, η βασική προϋπόθεση ήταν ο Λυμπερόπουλος να μείνει ελεύθερος από την ΑΕΚ, που εκείνη την εποχή προσπαθούσε να συμμαζέψει τα οικονομικά της. Και εφόσον αυτή δεν τηρήθηκε, ήταν αδύνατη η μετακίνηση του διεθνή κυνηγού.

*** Το μεταγραφικό σίριαλ του καλοκαιριού του 1997 άκουγε στο όνομα Ευριπίδης Κατσαβός. Η περίπτωση του απασχόλησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ, ωστόσο ο παίκτης κατέληξε στην ΑΕΚ. Ο Κατσαβός είχε έρθει σε σύγκρουση με τη Βέροια, μένοντας εκτός δράσης στο β΄ μισό της αμέσως προηγούμενης σεζόν. Κι όταν κέρδισε την ελευθερία του, επέλεξε να κατηφορίσει στη Ν. Φιλαδέλφεια. Με την Ένωση δεν κατάφερε να γίνει βασικός, ολοκληρώνοντας αργότερα την παρουσία του στη μεγάλη κατηγορία με τη φανέλα του ΟΦΗ.

Πέντε χρόνια νωρίτερα, στην επικαιρότητα του «ασπρόμαυρου» ρεπορτάζ κυριαρχούσε το όνομα του του Στέργιου Γιώτσα, ο οποίος είχε βρεθεί κοντά στη μετακίνηση του από τον Πιερικό στην Τούμπα. Τελικά, ο παίκτης πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό.

*** Φυσικά, υπήρξαν και σίριαλ με αίσιο τέλος. Όπως αυτό του Γιώργου Γεωργιάδη, που εκτυλίχθηκε πριν από είκοσι χρόνια. Ο παίκτης «δένονταν» με συμβόλαιο με τη Νιούκαστλ, που, όσο και να μην τον υπολόγιζε, δεν ήταν διατεθειμένη να τον αφήσει να φύγει χωρίς να αποζημιωθεί. Σε ρόλο διαπραγματευτή επιστρατεύτηκε ακόμη κι ο Αρι Χάαν, που διατηρούσε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τον συμπατριώτη του Ρουντ Γκούλιτ, προπονητή των «ανθρακωρύχων. Τελικά, η μεταγραφή έγινε, αφού χρειάστηκε η Νιούκαστλ να εισπράξει 200 εκ. δρχ., ο Γεωργιάδης να αποκομίσει 450 εκ. δρχ. (συνολικά για τριετές συμβόλαιο) και ο Πέρσι Ολιβάρεζ να μετακινηθεί από τον ΠΑΟΚ στον Παναθηναϊκό.

ΛΑΚΗΣ : "Αχόρταγος" o Πανηλειακός

Το καλοκαιρινό σίριαλ του 1997 είχε πρωταγωνιστή τον Βασίλη Λάκη. Ο ΠΑΟΚ ήθελε να τον ντύσει στα ασπρόμαυρα, όμως ο Σάκης Σταυρόπουλος ζητούσε τον «ουρανό με τ' άστρα». Ο πρόεδρος και μεγαλομέτοχος του Πανηλειακού είχε βγάλει τον νεαρό ταλαντούχο παίκτη σε πλειστηριασμό, περιμένοντας και προσφορά από τον Ολυμπιακό. Όταν, όμως, οι Πειραιώτες απέκτησαν για τη θέση του δεξιού μπακ τον Μαυρογενίδη, ο ΠΑΟΚ έμεινε να «παίζει» μόνος. Κάποια στιγμή βρέθηκε η χρυσή τομή στα 150 εκ. δραχμές, όμως η ομάδα του Πύργου ζητούσε και έμψυχα ανταλλάγματα, απαιτώντας την απόκτηση των Κατσούρη και Χατζηζήση ως ελεύθερους. Και εκεί σταμάτησαν οι διαπραγματεύσεις. Ο ΠΑΟΚ επανήλθε για τον Λάκη και ένα χρόνο μετά, όταν όμως η αξία του παίκτη είχε εκτοξευτεί. Ο Πανηλειακός έφθασε να ζητά 400 εκ. δρχ., ο ΠΑΟΚ δεν ανέβαινε πάνω από τα 300 εκ. δρχ., μέχρι που ο παίκτης παραχωρήθηκε στην ΑΕΚ.

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ : Πιο «εύκολη» η μεταπήδηση στην ΑΕΚ...

Το σίριαλ του καλοκαιριού του 1991 άκουγε στο όνομα Βασίλης Δημηριάδης. Ο 25χρονος διεθνής φορ έκλεινε πενταετία στον Άρη και για την απόκτηση του είχαν κοντραριστεί ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ. Μάλιστα, αντιπροσωπεία οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ είχε επισκεφθεί το σπίτι του Δημητριάδη στην Ηλιούπολη, σε μια προσπάθεια να τον πείσουν να υπογράψει στην ομάδα τους (αντίστοιχη επίσκεψη, για τον ίδιο λόγο, είχαν κάνει και στο σπίτι του Θωμά Βουλινού). Για τη διοίκηση του Άρη, βέβαια, ήταν πιο εύκολη η απόφαση να παραχωρήσει τον ποδοσφαιριστή στην ΑΕΚ, όπως και τελικά συνέβη. «Η μεταγραφή αυτή θα μας κόστιζε 140 εκ. δρχ., αλλά ο Άρης προτίμησε να δώσει τον παίκτη με λιγότερα χρήματα στην ΑΕΚ» δήλωνε ο Βουλινός.

«Χτύπησε» δύο, πήρε τον έναν

Στην πρώτη του χρονιά ως πρόεδρος, ο Βουλινός απέκτησε τον Μητσιμπόνα, αλλά όχι και τον Κωφίδη

Αναντικατάστατος στο κέντρο της άμυνας της ΑΕΛ, εν ενεργεία διεθνής με την ανδρών και στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία (27 ετών), ο Γιώργος Μητσιμπόνας είχε μπει στο στόχαστρο και του Παναθηναϊκού.

Μετά από πολυήμερες διαπραγματεύσεις, ο Βουλινός έπεισε τη διοίκηση της ΑΕΛ να συναινέσει στην παραχώρηση του, αφού βέβαια χρειάστηκε να της καταβάλει 70 εκατομμύρια δραχμές. Και μαζί με τα 20 εκ. δρχ. που εισέπραξε ο παίκτης, το κόστος της μεταγραφής έφθασε τα 90 εκ. δρχ., που ήταν και η πιο ακριβή στη μέχρι τότε ιστορία του ΠΑΟΚ (στη συμφωνία συμπεριλαμβάνονταν και η διεξαγωγή δύο φιλικών μεταξύ των δύο ομάδων, από ένα σε Τούμπα και Αλκαζάρ).

Την ημέρα που ανακοινώθηκε η μεταγραφή, στα γραφεία της ΠΑΕ συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου για να αποθεώσει τον Μητσιμπόνα (προτίμησε τα 20 εκ. δρχ. του ΠΑΟΚ από την κατά 10 εκ. δρχ. μεγαλύτερη προσφορά της ΑΕΛ), αλλά και τον Θωμά Βουλινό. Το νήμα της ζωής του Μητσιμπόνα κόπηκε πρόωρα στις 13 Σεπτεμβρίου 1997, αφήνοντας την τελευταία του πνοή σε τροχαίο δυστύχημα.

Εκτός από τον Θεσσαλό αμυντικό, το άλλο «μεγάλο» όνομα που διεκδίκησε ο Βουλινός στη διάρκεια του καλοκαιριού του 1989 ήταν ο Σάββας Κωφίδης, ο οποίος μετρούσε ένα χρόνο παρουσίας στον Ολυμπιακό. Το σίριαλ κράτησε για περισσότερο από ένα μήνα, αλλά τελικά ο Κωφίδης παρέμεινε για άλλα τρία χρόνια στους Πειραιώτες.

ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ

Ξεχωριστή είναι η ιστορία της υπογραφής συμβολαίου του ΠΑΟΚ με τον Γιάννη Γκιτσιούδη στα τέλη Ιουνίου του 1985. Ο ικανός τερματοφύλακας είχε κλείσει 5ετία στον Ηρακλή, δεν δέχτηκε την προσφορά των «κυανόλευκων» ύψους επτά εκ. δραχμών και βρίσκονταν σε διαπραγματεύσεις με τον Ολυμπιακό. Μάλιστα, είχε βρεθεί με τον Σταύρο Νταϊφά στον Πειραιά και είχε συμφωνήσει μαζί του προφορικά. Όταν όμως επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη, τον περίμενε o Στέλιος Κόπτης (ήταν μέλος της επιτροπής μεταγραφών, μαζί με τους Καλαφάτη, Εγγλέζο και Ζωγράφο), τον ενημέρωσε για το ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ, που κατάφερε τελικά να τον ντύσει στα ασπρόμαυρα. Ο Γκιτσιούδης παρέμεινε στο Δικέφαλο για εφτά σεζόν, όντας βασικός για τις τέσσερις από αυτές.

ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΕΝΑΜΙΣΙ ΜΗΝΑ

Το μεταγραφικό σίριαλ του καλοκαιριού του 2005 έφερε το όνομα του Στέλιου Ηλιάδη. Μόλις 19 χρόνων, ο χαφ του Απόλλωνα Καλαμαριάς είχε αφήσει πολλές υποσχέσεις στα παιχνίδια της σεζόν, που είχε προηγηθεί. Οι συζητήσεις του Γιάννη Γούμενο με τον Ηλία Δαμήλο κράτησαν σχεδόν ενάμισι μήνα, οι «κοκκινόμαυροι» είπαν τελικά το «ναι» αντί 300 χιλ. ευρώ, αλλά ο παίκτης δεν έκανε με τον Δικέφαλο την καριέρα που περίμεναν οι περισσότεροι.

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ...

Δεν ήταν απλές υποθέσεις οι μεταγραφές, το καλοκαίρι του 1998, των Κωνσταντινίδη και Κατσαμπή. Ο Κώστας Αλαμάνος του Απόλλωνα ζητούσε 250 εκ. δρχ. συν τους Θέμελη, Ινεμπολίδη και Τσορακλίδη (κανείς δεν πήγε στη Ριζούπολη), ενώ ο Λουκάς Σιότροπος του Πανιωνίου απαιτούσε 100 εκ. δρχ., έστω κι αν ο Κατσαμπής έμπαινε στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του με τους «κυανέρυθρους». Και το καλοκαίρι του 1999 αποκτήθηκε από τον Ιωνικό ο Φρούσος, τον οποίο... κυνηγούσε ο ΠΑΟΚ ήδη από το καλοκαίρι του 1997!