Υποδοχή ηρώων στο αεροδρόμιο (1976)

Η νίκη αυτή η οποία μνημονεύεται ακόμη -και θα μνημονεύεται για χρόνια- από τον κόσμο του Δικεφάλου, έφερε φρενίτιδα ενθουσιασμού στις τάξεις των οπαδών, αρκετές εκατοντάδες από τους οποίους, αμέσως μετά το σφύριγμα της λήξης, κινήθηκαν προς το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης.

Εκεί όπου στις 19:30 θα έφτανε η αποστολή της ομάδας μετά από έναν περίλαμπρο θρίαμβο! Η αίθουσα αναμονής ήταν ασφυκτικά γεμάτη και θύμιζε μια πραγματική γιορτή! Μια γιορτή, αξέχαστη, σε όσους την έζησαν από κοντά.

Κασκόλ, σημαίες, ανθοδέσμες, σαμπάνιες δημιούργησαν ένα ανεπανάληπτο σκηνικό, "αναγκάζοντας" όσους ταξίδευαν εκείνη την ώρα από το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης για άλλους προορισμούς να μείνουν με το στόμα ανοιχτό, μη μπορώντας να διανοηθούν τι συνέβαινε!

Πρώτος εμφανίστηκε στην αίθουσα αφίξεων ο Φιλώτας Πέλλιος ο οποίος δευτερόλεπτα αργότερα χάθηκε στις αγκαλιές του κόσμου, ενώ ίδια τύχη είχε και ο γίγαντας Φουντουκίδης λίγο αργότερα.

Η ιαχή ΠΑΟΚ - ΠΑΟΚ δονούσε την αίθουσα και σε μια γωνία μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ο θρυλικός Τσαρπανάς έκλαιγε σαν μικρό παιχνίδι, νιώθοντας πως ο τίτλος δεν ήταν πλέον ένα απατηλό όνειρο!

Οι παίκτες του Λόραντ δε σταμάτησαν να υπογράφουν αυτόγραφα, ενώ ο Κούδας έφτασε στο αυτοκίνητό του, πάνω στους ώμους οπαδών που τον αποθέωναν ακατάπαυστα!

Το παρόν έχωσαν στην υποδοχή τόσο οι οργανωμένοι οπαδοί της ομάδας, όσο και απλοί φίλαθλοι, με τη συγκίνηση να είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα, θυμίζοντας σε όλους μέρες του Ιουλίου του '72 και του Ιουνίου του '74, όταν ο ΠΑΟΚ κατέκτησε τα πρώτα Κύπελλα της ιστορίας του!

Ο μόνος που "αποστασιοποιήθηκε" από τους πανηγυρισμούς, ήταν ο τεχνικός της ομάδας, Γκιούλα Λόραντ, ο οποίος σιωπηλός κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητό του, πιθανότατα μην έχοντας ξεπεράσει τα όσα είχε ακούσει όταν η ομάδα βρισκόταν στο μεταβατικό στάδιό της!