Τελικός που κρίθηκε από μία διαιτητική απόφαση!

Για τον Λαόθ ήταν πέναλτι, θεωρώντας πως ο Βιεϊρίνια βρήκε στο κεφάλι τον Γκατσίνοβιτς αφότου ο παίκτης του Παναθηναϊκού ήρθε σε επαφή με τη μπάλα. Εκτιμώντας προφανώς πως ο παίκτης που έσκυψε, δεν δημιούργησε κίνδυνο για τον εαυτό του (!), δεν έπαιξε με τρόπο επικίνδυνο, διεκδικώντας τη μπάλα και δεν θα έπρεπε να τιμωρηθεί με έμμεσο! Αντ΄αυτού με πέναλτι. Έτσι το είδε, έτσι το έδωσε... Και εκ του αποτέλεσματος, με την απόφασή του αυτή έκρινε και τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος.

Και όσο και να συζητάμε για την επίμαχη φάση, δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσουμε για την ορθότητα ή μη της απόφασης. Με μία βασική υποσημείωση, πως αν δινόταν αντίστοιχο πέναλτι στον ΠΑΟΚ και καθοριζόταν ένα τρόπαιο από μία τέτοια απόφαση, αλίμονό τους. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, μία διαιτησία είναι καλή, όταν είναι βολική για την ομάδα μας.

Βέβαια τίποτα δεν ήταν... βολικό για τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ. Κάθε άλλο... Και φάνηκε με το «καλημέρα». Από το 7' της αναμέτρησης, κιτρίνισε τον Αουγκούστο, χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς καμία διάθεση για συστάσεις και ομιλία να απορροφήσει από νωρίς την ένταση και να καθορίσει τους όρους του παιχνιδιού. Στο φινάλε βέβαια η κίτρινη του Αουγκούστο ήταν, όπως αποδείχθηκε, το ορεκτικό πριν το κυρίως γεύμα.

Και για να κλείσει η παρένθεση της διαιτησίας, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι άφησε το αποτύπωμά της στον τελικό του ΟΑΚΑ, γνωρίζοντας πως με μία απόφασή σου κρίνεις έναν τελικό, οφείλεις -ακόμη και για τα μάτια του κόσμου- να πας στο VAR για να δεις την επίμαχη φάση με τον Μιτρίτσα αλλά ούτε αυτό... και κάπως έτσι ήρθε η ήττα για τον ΠΑΟΚ με το πέναλτι του Αϊτόρ. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να το χάσουν οι Θεσσαλονικείς.

Κι όσο «μουδιασμένη» κι αν φάνηκε η προσέγγιση του ΠΑΟΚ στο ματς το πρώτο 30λεπτο, όλες οι κλασικές και μεγάλες ευκαιρίες είχαν την υπογραφή του, σε έναν ποδοσφαιρικό... κατήφορο στο ΟΑΚΑ που στο φινάλε όμως δεν του έδωσε τίποτα. Το γιατί δεν του έδωσε σε 60+ λεπτά αγώνα που ήταν ξεκάθαρα ανώτερος από τον αντίπαλό του είναι κάτι που θα πρέπει να «ενοχλήσει» παίκτες και Λουτσέσκου. Χάθηκε ένα ματς για τον ΠΑΟΚ, ένας τελικός, χωρίς επί της ουσίας να απειληθούν ποτέ από τον αντίπαλό τους. Πέρα από μία φάση στη μετάβαση για τον Παναθηναϊκό, τίποτα περισσότερο.

Και η συζήτηση για τη διαιτησία ορθώς γίνεται αλλά εστιάζοντας στον ΠΑΟΚ, γιατί αυτό που πρέπει να τον ενδιαφέρει είναι η επόμενη μέρα, απαγορεύεται να τον αποπροσανατολίσει. Το φινάλε της σεζόν - όποια ανάγνωση κι αν έχει αυτή η σεζόν- τον αφήνει με άδεια χέρια. Καλή η προσπάθεια, καλή η πορεία αλλά στο τέλος αυτό που μένει πάντα είναι να κρατάς κάτι στα χέρια σου!

Ναι, χάθηκε ένας τελικός! Όπως χάθηκε! Πάντα πονάει, πάντα θα πονάει, ειδικά στον ΠΑΟΚ που είχε καλομάθει...

Μια τελευταία παρένθεση για εκείνον που πέταξε την πέτρα, δεν είναι σίγουρα ΠΑΟΚ, είναι το λιγότερο βλάκας! Και στην τελική δεν νοείται φίλος του ΠΑΟΚ να μην θυμάται πως τον έστησαν για έναν ρολό χαρτί, με την πεποίθηση πως θα βρεθεί και θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες της πράξης του.

Πριν κλείσει η παρένθεση, και χωρίς καμία διάθεση να συνδεθεί η μια πράξη με την άλλη, θα πρέπει κάποια στιγμή να δοθεί τέλος και σε αυτή τη γελοία ασυλία των ποδοσφαιριστών που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν στο γήπεδο, ξεχνώντας ότι αποτελούν βασική και κομβική παράμετρο της ποδοσφαιρικής μας κουλτούρας.