Μύθος, που δεν σβήνει

Αν η ίδια ερώτηση γίνει εντός της βουλγαρικής επικράτειας, η απάντηση θα είναι διαφορετική. Ο Γκεόργκι Ασπαρούχοφ, άλλωστε, το όνομα του οποίου φέρει το γήπεδο της Λέφσκι Σόφιας, ανακηρύχτηκε καλύτερος Βούλγαρος ποδοσφαιριστής του περασμένου αιώνα.

Γεννημένος στις 4 Μαΐου 1943 στη Σόφια, έκανε ντεμπούτο με τη Λέφσκι σε ηλικία μόλις δεκαεφτά ετών. Επαιζε και βόλεϊ (είχε ύψος 1,86 μ.), και μάλιστα, η τελική επιλογή για το ποιο άθλημα θ' ακολουθούσε, δεν ήταν κάτι απλό για τον ίδιο. Οι εμφανίσεις του με τη Λέφσκι και η στενή σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα τον έκαναν αγαπημένο παίκτη, όχι μόνο για τους φιλάθλους της ομάδας της Σόφιας, αλλά ολόκληρης της χώρας.

ΕΙΠΕ «ΟΧΙ» ΣΤΗ ΜΙΛΑΝ

Το 1967 η Μίλαν του προσέφερε μισό εκατομμύριο δολάρια και ασφαλή... απόδραση από τη Βουλγαρία, αλλά ο ίδιος έκλεισε τα αυτιά του, στέλνοντας και μήνυμα στους Ιταλούς: «Υπάρχει μια χώρα που ονομάζεται Βουλγαρία και σε αυτή τη χώρα υπάρχει μια ομάδα, που λέγεται Λέφσκι. Μπορεί να μην το έχετε ακούσει, αλλά εκεί γεννήθηκα και εκεί θα πεθάνω».

Στις 28 Ιουνίου 1971, στη διάρκεια του κλασικού ντέρμπι εναντίον της ΤΣΣΚΑ, δεν συγκράτησε τα νεύρα στο σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων του, αντέδρασε έντονα κι αποβλήθηκε. Η Μπότεφ Πλόβντιβ, ομάδα στην οποία ο Ασπαρούχοφ είχε παίξει για δύο χρόνια στην αρχή της καριέρας του, βρήκε την ευκαιρία να τον καλέσει στην εκδήλωση για τα 50χρονα της. Δύο ημέρες αργότερα, στο δρόμο για το Πλόβντιβ (Φιλιππούπολη) η Αλφα Ρομέο του Ασπαρούχοφ συγκρούστηκε με φορτηγό, πήρε φωτιά κι ο ίδιος βρήκε φρικτό θάνατο. Την ίδια τραγική μοίρα είχε κι ο συμπαίκτης του στη Λέφσκι, Νίκολα Κότκοφ, που είχε αποδεχτεί την πρόσκληση να συνταξιδέψει στο Πλόβντιβ.

Τα τραγικά νέα διαδίδονται σαν αστραπή σε όλη τη Βουλγαρία, όμως την επόμενη ημέρα ο Τύπος της χώρας πρόβαλε –κατόπιν εντολής του κομμουνιστικού καθεστώτος υπό τον Τοντόρ Ζίβκοφ-το δυστύχημα του Σογιούζ, που είχε στοιχίσει τη ζωή σε τρεις κοσμοναύτες της Σοβιετικής Ενωσης (Ντομπροβόλσκι, Βολκόφ και Πατσάγιεφ).

«Αφήνετε μόνο τους κοσμοναύτες στα πρωτοσέλιδα! Για τον Γκούντι (σ. σ. το προσωνύμιο του Ασπαρούχοφ) και τον Κότκοφ, στις μέσα σελίδες!» ήταν η ρητή εντολή.

Στις 2 Ιουλίου 1971 οι σοροί των δύο παικτών εκτέθηκαν σε λαϊκό προσκύνημα στο γήπεδο της Λέφσκι. Υπολογίζεται ότι μισό εκατομμύριο κόσμου βρέθηκε εκείνη την ημέρα στο τελευταίο αντίο, γεγονός που προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στις τάξεις του καθεστώτος.

«Γιατί έγινε η κηδεία την ώρα που θάβονταν οι Σοβιετικοί κοσμοναύτες; Γιατί έπρεπε να πικράνουμε τον σοβιετικό λαό;» έλεγε ο Ζίβκοφ στον υπουργό Εσωτερικών Ανχελ Σολάκοφ, ο οποίος είχε απομακρυνθεί με συνοπτικές διαδικασίες από τη θέση του.

Ο Γκεόργκι Ασπαρούχοφ αγωνίστηκε σε 199 παιχνίδια με τη Λέφσκι Σόφιας, σκοράροντας 125 γκολ. Με την εθνική Βουλγαρίας, με την οποία συμμετείχε σε τρεις τελικές φάσεις Μουντιάλ (1962, 1966, 1970), είχε 49 εμφανίσεις και δεκαοχτώ γκολ. Το γήπεδο της Λέφσκι Σόφιας φέρει το όνομά του από το 1990 και μετά.