Ένας «Σούπερμαν» τελείως... κουκουρούκου!

Ο νέος τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, αν και (κάποτε) έλεγε ότι μετά τον ΠΑΟΚ δεν θα ήταν δυνατόν να πάει στους «ερυθρόλευκους» ούτε σε άλλη ελληνική ομάδα. Αυτός είναι ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης...
Από την Ξάνθη στην Τερψιθέα. Και μετά στους νέους της ΑΕΚ και στους νέους του Ολυμπιακού. Κατόπιν στην Ηλιούπολη, στη Γαλατασαράι, στον Λεβαδειακό, στον Πανθρακικό. Μετά στον ΠΑΣ Γιάννινα και στον ΠΑΟΚ...

Ένα παιδί που έγινε άνδρας. Από τα 12 του που ήταν στις ακαδημίες της ΑΕΚ μέχρι τα 33 του, σήμερα που είναι παίκτης του Ολυμπιακού. Αναπληρωματικός στον Πανθρακικό και στον Λεβαδειακό, λίγο πριν τα παρατήσει όταν έμεινε για έξι μήνες χωρίς ομάδα...

Μια πορεία με αρκετά σκαμπανεβάσματα, με δόξες και τιμές, με αποδοκιμασίες και κριτικές όπως είθισται να συμβαίνει. Διότι όσο κι αν πολλές φορές φόρεσε τον μανδύα του Σούπερμαν (ας όψεται εκείνο το... μποξεράκι), κυριολεκτικά και μεταφορικά, και οι δυνάμεις του έμοιαζαν να είναι τόσο μεγάλες που τον έκαναν ανίκητο, ο κύκλος της ποδοσφαιρικής ζωής του είναι αυτός που αποδεικνύει, όπως και για κάθε παίκτη, την θνητότητά του. Ακόμα και οι υπεράνθρωποι είναι τρωτοί... Θα υπάρχει πάντα ο Κρυπτονίτης...

Στα 12 ήταν στις ακαδημίες της ΑΕΚ, αλλά η μεγάλη απόσταση του προπονητικού κέντρου από το σπίτι του αποδείχθηκε άλυτο πρόβλημα κι έτσι αποχώρησε. Δοκιμάστηκε στον Ολυμπιακό, έμεινε εκεί ένα χρόνο πριν πάει στην Ηλιούπολη για να υπογράψει εκεί το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιό του και να αρχίσει να παίζει στη Γ' εθνική.

Το 2007 η Γαλατασαράι του έκανε πρόταση για να δοκιμαστεί. Ταξίδεψε στη Σουηδία, συμμετείχε στην προετοιμασία, έπαιξε με την δεύτερη ομάδα, οι Τούρκοι ήθελαν να τον κάνουν δικό τους, αλλά έπιανε θέση ξένου κι έτσι η απόκτησή του δεν προχώρησε. Με τον Λεβαδειακό δεν έπαιξε ούτε λεπτό στην πρώτη κατηγορία, στην ΠΑΕΚ στην Κύπρο είχε λίγες συμμετοχές, η Ακίσασπορ τον ήθελε, αλλά ο ίδιος δεν ενθουσιάστηκε με το μέρος και έτσι κατέληξε στον Πανθρακικό.

Κι αν σε αυτή την πορεία υπήρξαν πολλές στάσεις, αυτή που έκανε πέντε χρόνια στην Θεσσαλονίκη για να φορέσει την φανέλα του ΠΑΟΚ είναι το πιο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του. Ήταν η ποδοσφαιρική, ίσως και η ουσιαστική, ενηλικίωσή του. Το παραδέχεται και ο ίδιος.

«Πέρασαν τα χρόνια, άλλαξα εγώ, άλλαξες εσύ, άλλαξε ο ΠΑΟΚ, αλλάξαμε όλοι. Είμαι πραγματικά άλλος άνθρωπος από τότε. Ποδοσφαιρικά έχω εξελιχθεί 100%. Έγινα αυτό που ήθελα. Θα συνεχίσω να εξελίσσομαι, όλες οι εμπειρίες που συνέλεξα στον ΠΑΟΚ με βελτίωσαν ως άνθρωπο και ως επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει η εξέλιξη, θέλω συνεχώς να εξελίσσομαι και είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου που προσπαθώ να το δουλεύω συνεχώς. Πραγματικά όμως άλλαξαν σχεδόν τα πάντα, μέχρι και η εμφάνιση μου. Αν δεν κάνω λάθος τότε είχα ξανθό το μαλλί, τώρα το έχω στο κανονικό του. Άλλαξαν πολλά...» όπως θα πει στην «FORZA» τον περασμένο Ιούλιο, όταν ακόμα έψαχνε ομάδα.

Άλλαξαν πολλά, έτσι είναι. Το 2019 μιλώντας στο επίσημο κανάλι του ΠΑΟΚ είχε ερωτηθεί ευθέως: «Θα αγωνιζόσουν με την φανέλα του Ολυμπιακού;»

Πως είχε απαντήσει; «Χωρίς να θέλω να προσβάλλω κάποια ομάδα, δεν νομίζω ότι μπορώ να αγωνιστώ σε άλλο ελληνικό σύλλογο. Πολύ απλά διότι με τον ΠΑΟΚ έχουμε γράψει ιστορία μαζί και οι επόμενες γενιές θα μας έχουν στο μυαλό τους γι' αυτά που έχουμε πετύχει. Επομένως δεν είναι σκοπός μου να πάω σε άλλη ελληνική ομάδα αλλά και δεν το θεωρώ σωστό απέναντι στην ιστορία, στον κόσμο και στη φανέλα του ΠΑΟΚ. Αν πήγαινα σε άλλη ελληνική ομάδα θα γυρνούσα την πλάτη μου στον ΠΑΟΚ και αυτό δεν θα με τιμούσε. Για αυτό και δεν θα πάω...»

Καθώς, βέβαια, οι φήμες «φούντωσαν» εδώ και καιρό σχετικά με τον Ολυμπιακό και ο ίδιος πια δεν μπορούσε να το αρνηθεί, ακόμα κι αν προσπάθησε να το κάνει...

Όπως φάνηκε όταν είχε έναν διάλογο τελείως... σουρεάλ με τους betarades και είπε αυτό το «θα φανεί στην πορεία»...

-Ερώτηση με ένα «ναι» ή ένα «όχι». Θα πήγαινες στον Ολυμπιακό; Δεν λέω «θα πας». Θα πήγαινες;

-Θα φανεί στην πορεία.

-Άρα θα πήγαινες...

-Θα φανεί στην πορεία αν θα πήγαινα ή όχι.

- Αφού δεν λες ξεκάθαρα «όχι».

-Ναι, αλλά δεν είναι και «ναι».

- Δεν είναι και «όχι».

- Πασχαλάκης: Δεν είναι και «ναι».

-Ναι, αλλά αν ήταν «όχι», θα το έλεγες.

-Επίσης, αν ήταν «ναι» θα το έλεγα.

Όσο... κουκουρούκου και να είσαι, καταλάβαινες πόσο άλλαξαν τα πράγματα.

«Ήρθα ένα παιδάκι στον ΠΑΟΚ δεν είχα πολλές παραστάσεις, ειδικά στην Ευρώπη. Μέσα από τον ΠΑΟΚ έγινα άντρας στο ποδοσφαιρικό κομμάτι. Φεύγω γεμάτος με τίτλους, εικόνες ευρωπαϊκές παραστάσεις, εμπειρίες και τι εμπειρίες ε; Πλέον σκέπτομαι αλλιώς, ο ΠΑΟΚ με άλλαξε. Πλέον είμαι ένα άνθρωπος που ξέρει τι θέλει και είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα.

Κρατάω τις δύσκολες στιγμές. Αυτές είναι που με εξέλιξαν ως άνθρωπο και ως χαρακτήρα. Κρατάω τις σχέσεις μου με τα παιδιά στην ομάδα από την πρώτη ημέρα που ήρθα μέχρι και τώρα που έφυγα. Κρατάω την εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο Ράζβαν Λουτσέσκου, κρατάω την εκτίμηση και τον σεβασμό που έδειξε στο πρόσωπο μου ο Πάμπλο Γκαρσία. Δεν κρατάω τίποτα από το διάστημα που προπονητής στην ομάδα ήταν ο Άμπελ Φερέιρα. Αυτό το διάστημα μας πήγε πίσω τρία τέσσερα βήματα σε όλα τα επίπεδα». Αυτή είναι η δική του ανασκόπηση για την πενταετία της Τούμπας.

Και ήταν πέντε χρόνια γεμάτα, αλλά όχι εύκολα. Έχοντας κάνει μια εξαιρετική σεζόν με τον ΠΑΣ, πήγε στον ΠΑΟΚ τον Αύγουστο του 2017 ως αναπληρωματικός του Ροντρίγκο Ρέι, ο οποίος είχε αποκτηθεί ένα μήνα νωρίτερα. Ήταν η χρονιά του οδυνηρού αποκλεισμού από την Έστερσουντ και των πολλών χαμένων βαθμών στο ξεκίνημα που κράτησαν την ομάδα πίσω στην κούρσα του πρωταθλήματος, Η μουρμούρα για τον Λουτσέσκου ήταν έντονη και ο Ρουμάνος αποφάσισε να κάνει αλλαγές στην ενδεκάδα, μεταξύ των οποίων να βάλει τον Πασχαλάκη βασικό κάτω από την εστία.

«Μου έδωσε τα γάντια ο κ. Λουτσέσκου και μου λέει, παίξε. Από την Τετάρτη κιόλας μου το είχε πει. Παίξε, σε εμπιστεύομαι. Τίποτα παραπάνω, θα μπεις μέσα και θα τους κερδίσεις. Ένιωσα πολύ περίεργα, λέω πως γίνεται να με εμπιστεύεται τόσο πολύ γιατί έβλεπε πράγματα μόνο από την προπόνηση και από ένα - δύο παιχνίδια στο Κύπελλο. Πραγματικά με πίστευε πάρα πολύ ο κ.Λουτσέσκου και ευθύνεται ότι υπέγραψα χωρίς δεύτερη σκέψη. Νομίζω ότι έχει βάλει και το χέρι του κιόλας...» θα θυμηθεί ο Πασχαλάκης μιλώντας τον Μάιο του 2019 στο SDNA.

Αυτό ήταν. Αυτός ήταν. Βασικός και αναντικατάστατος. Ήρθε η καθιέρωση, ήρθαν και οι τίτλοι. Πρώτα το Κύπελλο, μετά και το νταμπλ. Η κλήση στην εθνική ομάδα, αν και συνήθως ως δεύτερη επιλογή. Και νέα συμβόλαια ως επιβράβευση από τον ΠΑΟΚ.

Κατά καιρούς επιβραβεύθηκε και από τον κόσμο του «Δικεφάλου του Βορρά», απολαμβάνοντας το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη. Του αγώνα, της αγωνιστικής, του μήνα. Μια σχέση ιδιόμορφη. Μια σχέση που πέρασε από πολλά στάδια, «χτίστηκε» και «γκρεμίστηκε», δυνάμωσε και τσαλακώθηκε, πλήγωσε και πληγώθηκε. Όλα πολύ. Όλα των άκρων.

«Η σχέση μου με τον κόσμο ήταν φανταστική από την πρώτη ημέρα μέχρι την τελευταία. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ δεν είναι 10-20 άτομα που πάνω στην ένταση τους μπορεί να κάνουν διάφορα. Την αγάπη του κόσμου την καταλαβαίνεις από τα μηνύματα που σου στέλνει, από τις αντιδράσεις του όταν σε βλέπουν στον δρόμο. Από αυτά που σου λένε δια ζώσης. Πάντα ο κόσμος του ΠΑΟΚ ήταν... μαγικός μαζί μου. Είχαμε μια πολύ όμορφη επαφή» λέει ο ίδιος, αυτός που ήρθε στα χέρια με οπαδούς, αλλά και υποκλίθηκε μπροστά τους στο τελευταίο παιχνίδι του στην Τούμπα.

Εμφανίσιμος και σίγουρος, γίνεται λίγο σπασίκλας όποτε θέλει, υπάλληλος πλήρους ωραρίου και θεός μερικής απασχόλησης, όταν φοράει τη στολή του σώζει τον πλανήτη και λατρεύεται σαν θεότητα, αλλά εκείνος έχει μάτια μόνο για τη συνάδελφό του Λόις Λέιν. Αυτός είναι ο Σούπερμαν.

Ο Πασχαλάκης είναι ένας ποδοσφαιριστής που ένιωσε πως έκλεισε ο κύκλος του σε μια ομάδα, πως έδωσε όσα μπορούσε, πως πήρε όσα είχαν να του δώσουν, έτοιμος για νέες προκλήσεις, που κάποτε έλεγε πως μετά τον ΠΑΟΚ δεν υπάρχει άλλη ελληνική ομάδα γι' αυτόν και σήμερα είναι παίκτης του Ολυμπιακού.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, αυτή είναι η ζωή. Και εκεί, μάλλον, δεν χωρούν σούπερ ήρωες. Μόνο τύποι... κουκουρούκου!